Ένας δημοσιογράφος ερευνάει μια υπόθεση φόνων που γίνονται σε αεροδρόμια από έναν μυστηριώδη νυχτερινό πιλότο

Μια από τις πολλές κινηματογραφικές μου εμμονές είναι ό,τι έχει να κάνει με τον Stephen King. Οτιδήποτε έχει στα credits το όνομα του είναι γενικά πολύ ψηλά στη wantlist μου και πολλές από τις ταινίες που βασίζονται σε βιβλία του συμπεριλαμβάνονται μέσα στις αγαπημένες μου, παρόλο που δεν μπορώ να πω το ίδιο για τα βιβλία του, τα οποία προσωπικά δεν βρίσκω του γούστου μου πέρα από λίγες εξαιρέσεις. Αυτό ακούγεται οξύμωρο, μιας και ο King έχει φτάσει εκεί που έχει φτάσει κατά 99% στα βιβλία του και όχι στις κινηματογραφικές ή τηλεοπτικές μεταφορές αυτών. Μάλιστα ο περισσότερος κόσμος γενικά δεν έχει σε μεγάλη εκτίμηση την κινηματογραφική δράση του King ακριβώς για το λόγο ότι υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ ταινίας και βιβλίου στις περισσότερες περιπτώσεις.

Αυτή για ‘μένα προσωπικά είναι μια παράξενη λογική που ποτέ δεν κατάλαβα γιατί να χρησιμοποιείται εναντίον σε κάποια ταινία ή τηλεοπτική σειρά. Προσωπικά θεωρώ ότι το βιβλίο και η ταινία είναι δύο τελείως διαφορετικά πράγματα και έτσι θα έπρεπε να αντιμετωπίζονται από κοινό και κριτικούς, κάτι που έχω θέσει σαν σιωπηρό κανόνα στους σχολιασμούς μου και προσπαθώ να ακολουθώ όσο πιο πιστά γίνεται.

Στο ψητό, το THE NIGHT FLIER είναι εύκολα μια από τις αγαπημένες μου ταινίες με το όνομα του Stephen King στα credits και σίγουρα την τοποθετώ στο Top 10 ταινιών του από όλα τα είδη. Το συγκεκριμένο σκοτεινό και επιβλητικό μίνι- έπος βασίζεται σε ιστορία του King και είναι από αυτές τις μεταφορές που αποφεύγει τα συνηθισμένα κλισέ του συγγραφέα, όπως για παράδειγμα τη μικρή επαρχιακή Αμερικάνικη πόλη και την βαθιά ανάλυση χαρακτήρων που συναντάμε σε πολλές ταινίες.

Η υπόθεση έχει να κάνει με έναν αντιπαθητικό και κυνικό ρεπόρτερ (Miguel Ferrer) που γράφει σε ένα περιοδικό που ασχολείται κατά κανόνα με κατά συρροή δολοφονίες και άλλα μακάβρια θέματα από την καθημερινή (;) ζωή. Μιλάμε για έναν τύπο αντικοινωνικό και αδίστακτο, χωρίς ηθικούς φραγμούς που δεν διστάζει να πατήσει (κυριολεκτικά) επί πτωμάτων για να κάνει το ρεπορτάζ του, ο οποίος όμως τον τελευταίο καιρό βρίσκεται σε παρακμή. Ο εκδότης του του αναθέτει να ερευνήσει μια σειρά φόνων που γίνονται από έναν μυστηριώδη ταξιδιώτη ο οποίος πηγαίνει από αεροδρόμιο σε αεροδρόμιο με το κατάμαυρο ιδιωτικό αεροσκάφος του και αφήνει σωρούς πτωμάτων στεγνούς από αίμα. Παρόλο που το μοντέλο, ο σειριακός αριθμός του αεροπλάνου και το όνομα του θύτη είναι γνωστά, εντούτοις πάντα καταφέρνει και γλιτώνει με μυστηριώδη τρόπο.

Στην αρχή ο ρεπόρτερ είναι διστακτικός, αλλά ο εκδότης του χρησιμοποιεί σαν μέτρο πίεσης μια νεαρή και εξίσου αδίστακτη με τον ίδιο ρεπόρτερ, οπότε τελικά ο δικός μας αναλαμβάνει να ερευνήσει την υπόθεση. Κατά τη διάρκεια της έρευνας όμως βρίσκεται χωμένος ακόμα πιο βαθιά, μιας και ο μυστηριώδης φονιάς φαίνεται να τον αναγνωρίζει και να προσπαθεί να τον κάνει να «τα παρατήσει όσο είναι καιρός». Ο φίλος μας δε μασάει από τέτοια και παίρνει το δικό του ιδιωτικό αεροσκάφος βουτώντας με το κεφάλι σε έναν εφιάλτη με απρόβλεπτη κατάληξη τόσο για τον ίδιο όσο και για τους γύρω του.

Να ξεκαθαρίσω εδώ πως παρόλο που το σενάριο είναι αρκετά ενδιαφέρον και πρωτότυπο, δυστυχώς δεν καταφέρνει να αποφύγει τις πατροπαράδοτες «τρύπες» της πλοκής ή ορισμένα από τα γνωστά κλίσέ του σινεμά τρόμου των 90’s, αλλά αυτά είναι κατά την προσωπική μου γνώμη ελάχιστα και σχεδόν ανάξια σχολιασμού. Το THE NIGHT FLIER είναι μια ολοκληρωμένη ταινία τρόμου, με ρυθμό, αγωνία και στρατηγικά σημεία βίας και gore που δε νομίζω ότι θα αφήσει παραπονεμένο κανένα φίλο του είδους.

Έχει πλούσια σκοτεινή ατμόσφαιρα σε όλη του τη διάρκεια, αποφεύγει τα νεκρά σημεία και είναι σκηνοθετημένη με νεύρο από τον άγνωστο αλλά αναμφίβολα ταλαντούχο Mark Pavia, του οποίου η συγκεκριμένη ταινία είναι η μοναδική άξια αναφοράς δουλειά σε όλα τα μέτωπα μέχρι τώρα. Προσωπικά αυτό μου κάνει εντύπωση γιατί θεωρώ ότι μετά το THE NIGHT FLIER τουλάχιστον θα άξιζε να δοκιμάσει και κάτι άλλο, αλλά περιέργως δεν είχε καμία απολύτως δραστηριότητα από τότε μέχρι σήμερα που έχει ανακοινώσει την επόμενη του δουλειά που αναμένεται να κυκλοφορήσει το 2013.

Ενώ το φινάλε είναι συνήθως ένα θέμα στις περισσότερες ταινίας τρόμου, το συγκεκριμένο προσωπικά το βρήκα απρόβλεπτο, εκπληκτικό και απόλυτα ταιριαστό με τα υπόλοιπα δρώμενα και είναι η λογική εξέλιξη της πλοκής που αποφεύγει τις πολλές εξηγήσεις και επικεντρώνεται στην ατμόσφαιρα και στην αίσθηση μυστηρίου, αφήνοντας πολλά από τα συμβάντα μετέωρα και στο χέρι του θεατή να τα τοποθετήσει σε ένα λογικό πλαίσιο.

Οι ερμηνείες είναι πρώτης γραμμής, με τον γνωστό κυρίως από τηλεοπτικές σειρές  και μικρούς ρόλους στο σινεμά πρωταγωνιστή Miguel Ferrer να έχει μπει για τα καλά στο πετσί του ρόλου του και να αποδεικνύεται εκ των υστέρων ιδανική επιλογή για έναν τόσο μονόχνοτο και γενικά αντιπαθητικό χαρακτήρα. Ο Ferrer κάνει αυτό τον χαρακτήρα συμπαθητικό- τουλάχιστον σε εμένα προσωπικά- και δικαιωματικά κλέβει την παράσταση από όλους τους υπόλοιπους.

Σαν κατακλείδα, συστήνω το THE NIGHT FLIER με κλειστά μάτια στους horror fans και στους φίλους του Stephen King και το τοποθετώ στην ίδια κατηγορία με άλλες πολύ γνωστότερες ταινίες του Αμερικανού συγγραφέα όπως το αριστουργηματικό STORM OF THE CENTURY, το παρεξηγημένο αλλά πολύ καλό THINNER, το SALEM’S LOT και το αναγνωρισμένο απ’ όλους  THE DEAD ZONE.

Και όχι, δεν έχω διαβάσει το βιβλίο!

Δεν υπάρχουν κυκλοφορίες στη χώρα μας. Πάντως είχε δοθεί στο παρελθόν από το περιοδικό Cine Fan.

R1 Αμερική (New Line Home Entertainment)
R2 Μ. Βρετανία (Mosaic Entertainment)
R2 Μ. Βρετανία (Mosaic Entertainment) – Director’s Cut
R2 Ολλανδία (Videofilm Express)

Όλες οι εκδόσεις είναι χωρίς περικοπές. Η R1 είναι η μοναδική με αναμορφική μεταφορά, ενώ η R2 – Director’s Cut περιέχει την director’s cut έκδοση της ταινίας με περίπου 5 λεπτά έξτρα σκηνών από τις άλλες.