Σχόλια:
 Όπως ίσως να έχει παρατηρήσει κάποιος, έχω αρκετό καιρό να γράψω νέο υλικό για το b-movies.gr για πολλούς και διάφορους λόγους. Βλέποντας αυτή την ξεχασμένη ταινιούλα τρόμου από το Εκουαδόρ με κυρίευσε αυτόματα μια ακατανίκητη επιθυμία να γράψω τη συγκεκριμένη κριτική σηματοδοτώντας ίσως την επιστροφή μου ως «κριτικού» αλλά και την επιστροφή του b-movies.gr σε νέες περιπέτειες.
 Οι λόγοι γι αυτή την απόφαση είναι πολλοί. Πρώτα απ’ όλα, μια ταινία παραγωγής Εκουαδόρ σίγουρα δεν είναι κάτι που βλέπουν συχνά οι fans του cult- horror και από μόνη της αποτελεί είδηση. Δεύτερον, είναι η ποιότητα καθεαυτή της συγκεκριμένη ταινίας που σίγουρα συγκαταλέγεται στις «τόσο κακές που είναι καλές» στιγμές του παγκόσμιου σινεμά τρόμου των 70’s. Μιλάμε για μια ταινία που ΠΡΕΠΕΙ να δει ο κάθε cult- horrorfan και γι αυτό θεώρησα το να γράψω σχολιασμό ως ιερό μου καθήκον.
 Η ταινία έχει να κάνει με τις περιπέτειες ενός παρανοϊκού επιστήμονα που όντας κλεισμένος στο εργαστήριο του δίπλα από τον Βάλτο των κορακιών, πειραματίζεται με φρέσκα πτώματα τα οποία προσπαθεί να επαναφέρει στη ζωή, σαν ένας μεταγενέστερος Δρ. Frankenstein ή ακόμα ένας προγενέστερος Dr. HerbertWest. Νωρίτερα είχαμε δει μια επιτροπή γιατρών του τοπικού πανεπιστημίου να ανακαλεί την ιατρική άδεια του και να καταδικάζει κάθε τι από την ανίερη έρευνα του, όμως ο φίλος μας ορκίζεται ότι δεν θα αφήσει ένα μάτσο γραφειοκράτες να ανακατευτούν με το «επιστημονικό» του έργο.
 Η κοπέλα του έχει αρχίσει να τρομάζει από την δουλειά του και έτσι αποφασίζει να τον παρατήσει με τη βοήθεια ενός ντόπιου γκόμενου που θαυμάζουμε μεταξύ άλλων και τις ικανότητες του στο τραγούδι σε μια από τις πολλές σκηνές ανθολογίας του πρώτου μισάωρου της ταινίας. Έλα όμως που ο καλός γιατρός δεν δέχεται τις δικαιολογίες της και έτσι την απαγάγει και αποφασίζει να κάνει πάνω της τα πειράματά του. Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι να αρχίσουν να εμφανίζονται πτώματα παντού στην πόλη, κάτι που προβληματίζει την όχι τόσο ικανή τοπική αστυνομία που αρχίζει τις έρευνες.
 Τυπικά πράγματα από πλευράς υπόθεσης, αλλά το ζουμί στο THE SWAMP OF THE RAVENS είναι περισσότερο το τραγελαφικό ντουμπλάρισμα, οι ανύπαρκτες ερμηνείες, οι τεράστιες τρύπες στην πλοκή και βέβαια τα τουλάχιστον 2 ερωτικά τραγουδάκια που βλέπουμε και ακούμε σε όλο τους το μεγαλείο. Σε δεύτερη μοίρα έρχεται ίσως η πιο αναποτελεσματική αστυνομική έρευνα στην ιστορία του σινεμά, αλλά και κάποια πλάνα νεκροψίας που δεν είμαι σίγουρος, αλλά σύμφωνα με τις φήμες και με μια πρώτη ματιά μοιάζουν αληθινά.
 Το ανεπιτήδευτο χιούμορ πέφτει σύννεφο, όπως και οι τρομερές ατάκες, ιδίως όταν οι μπάτσοι έρχονται σε πρώτο πλάνο, ενώ ο πρωταγωνιστής παίρνει τόσο πολύ στα σοβαρά τον εαυτό του και το ρόλο του που ώρες- ώρες είναι πραγματικά απολαυστικός, όμως για όλους τους λάθος λόγους.
 Από ένα σημείο και μετά, τα πράγματα αρχίζουν να γίνονται λιγάκι μπερδεμένα από σεναριακής πλευράς, αλλά μικρό το κακό, όταν πάντα κάτι καλό συμβαίνει στο THE SWAMP OF THE RAVENS. Η ταινία έχει έναν στοιχειώδη ρυθμό και ατμόσφαιρα, ιδίως με τα πολλά πλάνα του βάλτου του τίτλου, και αν τη δει κανείς με το ανεπηρέαστο μάτι του κριτικού ταινιών τρόμου γενικά έχει υλικό για να ικανοποιήσει τους αμετανόητους grindhouse-άδες. Από την άλλη, η ταινία απέχει πολύ από αυτό που εννοούμε ως «καλή ταινία» μιας και έχει πολλά flashbacks, μπερδεμένη δράση από ένα σημείο και μετά, ακατανόητο φινάλε που όμως έχει την παράξενη γοητεία του και μόλις και μετά βίας μπορεί να χαρακτηριστεί ως «επαγγελματική δουλειά».
 Όμως ο επαγγελματισμός και οι καλλιτεχνικές ανησυχίες των δημιουργών σπάνια αποτελούν εμπόδιο για να γουστάρουμε μια καλή b-movie και έτσι τα κακώς κείμενα μάλλον συγχωρούνται για την γοητεία της αφέλειας που διέπει ολόκληρο το THE SWAMP OF THE RAVENS, στην τιμημένη παράδοση ταινιών του Eddie Romero και Ted V. Mikels. Ας είναι καλά η Αμερικάνικη Something Weird Video που ανακαλύπτει και κυκλοφορεί αυτά τα ξεχασμένα διαμαντάκια του παγκόσμιου σινεμά exploitation.
 Συστήνεται ανεπιφύλακτα σε όλους τους σκληραγωγημένους b-μουβάδες. Οι υπόλοιποι καλύτερα να δουν κάνα 3Dremake από αυτά που βγαίνουν κατά δεκάδες στους κινηματογράφους στις μέρες μας γιατί το να κράξει κάποιος το THE SWAMP OF THE RAVENS χρησιμοποιώντας τωρινά στάνταρντς είναι μάλλον εύκολο, αλλά σίγουρα άτοπο και άδικο για τους δημιουργούς αυτού του «τόσου κακού που είναι καλό» έπους των 70’s.
|
