Ένας νεαρός πολεμιστής που έχει την δύναμη να επικοινωνεί με τα ζώα θέλει να εκδικηθεί τον χαμό του λαού του από τον στρατό του σατανικού Μέαξ.
Σχόλια:
Πώς καταλαβαίνει κανείς ότι μια ταινία είναι διαχρονική; Πιθανότατα όταν την ξαναδεί μετά από πολλά χρόνια και ανακαλύψει ότι το συναίσθημα που συνόδευε εκείνες τις επαναλαμβανόμενες προβολές του VHS σε τρυφερή ηλικία παραμένουν αναλλοίωτες. Ακριβώς έτσι ένιωσα κι εγώ όταν έβαλα στο DVD player το THE BEASTMASTER, μια από τις πολλές ταινίες που σημάδεψαν κατά κάποιο τρόπο την παιδική μου ηλικία. Το βρήκα αγέραστο και εξίσου- αν όχι περισσότερο- διασκεδαστικό όσο τότε.
Για τον δημιουργό του, Don Coscarelli, πολλά μπορούν να ειπωθούν, όπως για παράδειγμα ο μικρός αριθμός ταινιών που έχει γυρίσει παρ’ όλο που καθεμία τους άφησε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο το σημάδι της στο Αμερικάνικο σινεμά φαντασίας. Οι τίτλοι γνωστοί: PHANTASM και όλα τα sequels που συνεχίζονται μέχρι σήμερα, το πιο πρόσφατο BUBBA HO- TEP με τον Bruce Campbell και βέβαια το THE BEASTMASTER που εμφανίστηκε αμέσως μετά την τεράστια επιτυχία του CONAN THE BARBARIAN. Κι ενώ οι συγκρίσεις με την κατά πολλούς καλύτερη ταινία Σπαθιού & Μαγείας όλων των εποχών είναι αναπόφευκτες, το THE BEASTMASTER κατάφερε άμεσα να αναγνωριστεί επίσης ως τέτοια διαφοροποιώντας το στυλ του από την ταινία του Schwarzenegger.
Βέβαια, η παλαιομοδίτικη ιστορία εκδίκησης για τη σφαγή της πόλης που γεννήθηκε ο ήρωας είναι παρούσα, αλλά είναι οι μικρές και μεγάλες λεπτομέρειες που κάνουν την διαφορά και ξεχωρίζουν την συγκεκριμένη ταινία από όλες σχεδόν τις φτηνές απομιμήσεις του CONAN εκείνης της περιόδου. Φτηνό μπορεί να ήταν με ένα συνολικό μπάτζετ της τάξης των 5.000.000 δολαρίων, αλλά το όραμα και η εκτέλεση του Coscarelli είναι όλα τα λεφτά.
Η δράση εξελίσσεται με σκοτεινά ατμοσφαιρικό τρόπο από την αρχή ως το τέλος ενώ τα σκηνικά δεν προδίδουν σε καμία περίπτωση ότι πρόκειται για παραγωγή χαμηλού προϋπολογισμού. Υπάρχουν εντυπωσιακά κοστούμια και στολές και η παραγωγή είναι πρώτης διαλογής. Οι μικρολεπτομέρειες που προανέφερα δίνουν το ενδιαφέρον στο σενάριο και σαν ντρέσινγκ υπάρχουν υπολογισμένες σκηνές γυμνού και gore και πολύ δράση όπως και όλα τα θεματικά μοτίβα που συναντάμε σε ταινίες του είδους όπως φιλία, ηρωισμός, αυτοθυσία κλπ.
Το μεγάλο μπόνους βέβαια είναι κυρίως η δράση των ζώων που έχει υπό την προστασία του ο ομώνυμος ήρωας, ενσαρκωμένος άριστα από τον τότε πάντα στην επικαιρότητα Marc Singer. Ο ήρωας του Singer απέχει πολύ από τον Κόναν του Schwarzenneger τόσο σε εμφάνιση όσο και σε χαρακτήρα. Στην πραγματικότητα το μόνο τους κοινό σημείο είναι το γούνινο συνολάκι και η ικανότητα στο σπαθί, μιας και ο Dar δεν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί «βάρβαρος» σε καμία περίπτωση.
Σ’ αυτό είμαι βέβαιος ότι μπορεί να συμφωνήσει κα η συμπρωταγωνίστρια του, Tanya Roberts, που δίνει το έναυσμα για το αναγκαίο ρομάντζο της ιστορίας. Από εκεί και πέρα σίγουρα ξεχωρίζει η τραβηγμένη ερμηνεία του Rip Torn στο ρόλο του σατανικού Μέαξ που όσο είναι στο πλάνο δίνει την απαραίτητη b-αισθητική στον χαρακτήρα του και γενικά μοιάζει να το διασκεδάζει όσο και περισσότεροι από τους υπόλοιπους πρωταγωνιστές.
Δυστυχώς το σενάριο πολλές φορές δεν καταφέρνει να αποφύγει παγίδες και ενίοτε πλατειάζει και λίγο και χωρίς κάποιο ιδιαίτερο λόγο χάνεται ο καταπληκτικός ρυθμός που υπάρχει την περισσότερη διάρκεια. Για να αντισταθμίσουν αυτό το μικροελάτωμα έρχονται κάμποσες σκηνές ανθολογίας, όπως είναι η τελική μάχη με τον στρατό των κακών γύρω από μια φλεγόμενη τάφρο, μια συνάντηση με παράξενα σαρκοφάγα πλάσματα που λατρεύουν τα γεράκια σαν θεούς, τη δημιουργία των Φρουρών του Θανάτου και πολλές άλλες που είναι χάρμα οφθαλμών και επηρέασαν τις μεταγενέστερες παραγωγές του είδους όσο έκανε και το CONAN THE BARBARIAN.
Όταν η ταινία πρωτοκυκλοφόρησε στέφθηκε από εισπρακτική αποτυχία, κάτι που όμως διορθώθηκε στο μέλλον που η αγορά VHS και η καλωδιακή τηλεόραση έδωσαν στον Coscarelli και το THE BEASTMASTER αυτό που τους άξιζε, έστω και καθυστερημένα. Αξίζει επίσης να αναφέρουμε ότι υπήρξαν και δύο λιγότερο επιτυχημένα sequels με τα οποία ο Coscarelli δεν είχε καμία σχέση, αλλά που και στα δύο στον πρωταγωνιστικό ρόλο βρίσκεται ο αγέραστος Marc Singer.
Γενικά είναι ασφαλές να πω ότι οι fans του Σπαθιού & Μαγείας πρέπει να ασχοληθούν επειγόντως με το THE BEASTMASTER αν δεν το έχουν κάνει ήδη, γιατί δύσκολα θα βρουν πιο ολοκληρωμένο και πιο προσεγμένο δείγμα στο χώρο. Πρόκειται για μια απόλυτα επιτυχημένη προσπάθεια του Don Coscarelli, που δύσκολα θα απογοητεύσει τους φίλους της φαντασίας ανεξαρτήτως ηλικίας και που δικαιολογεί και με το παραπάνω το cult status που έχει χρόνια τώρα.
Πώς καταλαβαίνει κανείς ότι μια ταινία είναι διαχρονική; Πιθανότατα όταν την ξαναδεί μετά από πολλά χρόνια και ανακαλύψει ότι το συναίσθημα που συνόδευε εκείνες τις επαναλαμβανόμενες προβολές του VHS σε τρυφερή ηλικία παραμένουν αναλλοίωτες. Ακριβώς έτσι ένιωσα κι εγώ όταν έβαλα στο DVD player το 
Για τον δημιουργό του, 
Βέβαια, η παλαιομοδίτικη ιστορία εκδίκησης για τη σφαγή της πόλης που γεννήθηκε ο ήρωας είναι παρούσα, αλλά είναι οι μικρές και μεγάλες λεπτομέρειες που κάνουν την διαφορά και ξεχωρίζουν την συγκεκριμένη ταινία από όλες σχεδόν τις φτηνές απομιμήσεις του CONAN εκείνης της περιόδου. Φτηνό μπορεί να ήταν με ένα συνολικό μπάτζετ της τάξης των 5.000.000 δολαρίων, αλλά το όραμα και η εκτέλεση του 
Η δράση εξελίσσεται με σκοτεινά ατμοσφαιρικό τρόπο από την αρχή ως το τέλος ενώ τα σκηνικά δεν προδίδουν σε καμία περίπτωση ότι πρόκειται για παραγωγή χαμηλού προϋπολογισμού. Υπάρχουν εντυπωσιακά κοστούμια και στολές και η παραγωγή είναι πρώτης διαλογής. Οι μικρολεπτομέρειες που προανέφερα δίνουν το ενδιαφέρον στο σενάριο και σαν ντρέσινγκ υπάρχουν υπολογισμένες σκηνές γυμνού και gore και πολύ δράση όπως και όλα τα θεματικά μοτίβα που συναντάμε σε ταινίες του είδους όπως φιλία, ηρωισμός, αυτοθυσία κλπ. 
Το μεγάλο μπόνους βέβαια είναι κυρίως η δράση των ζώων που έχει υπό την προστασία του ο ομώνυμος ήρωας, ενσαρκωμένος άριστα από τον τότε πάντα στην επικαιρότητα 
Σ’ αυτό είμαι βέβαιος ότι μπορεί να συμφωνήσει κα η συμπρωταγωνίστρια του, 
Δυστυχώς το σενάριο πολλές φορές δεν καταφέρνει να αποφύγει παγίδες και ενίοτε πλατειάζει και λίγο και χωρίς κάποιο ιδιαίτερο λόγο χάνεται ο καταπληκτικός ρυθμός που υπάρχει την περισσότερη διάρκεια. Για να αντισταθμίσουν αυτό το μικροελάτωμα έρχονται κάμποσες σκηνές ανθολογίας, όπως είναι η τελική μάχη με τον στρατό των κακών γύρω από μια φλεγόμενη τάφρο, μια συνάντηση με παράξενα σαρκοφάγα πλάσματα που λατρεύουν τα γεράκια σαν θεούς, τη δημιουργία των Φρουρών του Θανάτου και πολλές άλλες που είναι χάρμα οφθαλμών και επηρέασαν τις μεταγενέστερες παραγωγές του είδους όσο έκανε και το CONAN THE BARBARIAN.
Όταν η ταινία πρωτοκυκλοφόρησε στέφθηκε από εισπρακτική αποτυχία, κάτι που όμως διορθώθηκε στο μέλλον που η αγορά VHS και η καλωδιακή τηλεόραση έδωσαν στον 
Γενικά είναι ασφαλές να πω ότι οι fans του Σπαθιού & Μαγείας πρέπει να ασχοληθούν επειγόντως με το 
