Ένας άνδρας μεταβαίνει σε απομακρυσμένο νησί όπου η τοπική αίρεση λατρείας φιδιών χρησιμοποιεί τεχνικές βουντού που δεν εγκρίνει ο νόμος.
Σχόλια:
Στο τέλος της καριέρας του ο θρυλικός Boris Karloff μεταξύ άλλων συνεργάστηκε με τους Jack Hill και Juan Ibanez σε μια σειρά φτηνών παραγωγών γυρισμένων στο Μεξικό με πρώτη το ιδιοφυώς κακό FEAR CHAMBER που πραγματικά αρκεί για να περιγράψει τον όρο «τόσο κακό που είναι καλό». Το SNAKE PEOPLE είναι η δεύτερη ταινία με τους ίδιους συντελεστές, αλλά η μαγεία έχει πλέον χαθεί και έτσι η ταινία παραμένει απλώς κακή χωρίς να καταφέρνει να γίνεται καλή σε καμία σχεδόν στιγμή της.
Η υπόθεση, πιστή στην παράδοση των τριών ταινιών που προσπαθούν με γενικά ολέθρια αποτελέσματα να πραγματευτούν πολύπλοκα μυστήρια, παρουσιάζεται όσο πιο μπερδεμένα γίνεται από τον κυρίως σκηνοθέτη, Juan Ibanez, σε μια προσπάθεια να τονώσει το ενδιαφέρον προς το μυστήριο. Αυτό αφορά έναν αστυνομικό (Rafael Bertrand) που μεταβαίνει σε απομακρυσμένο νησί για να ελέγξει αν η δραστηριότητα βουντού μιας τοπικής αίρεσης ξεπερνάει τα όρια του νόμου. Στο νησί η δεσπόζουσα προσωπικότητα είναι ο Carl van Molder (Boris Karloff) ένας ηλικιωμένος που έχει σαν χόμπυ τις… επιστήμες ο οποίος δέχεται επίσκεψη από την όμορφη ανιψιά του (Julissa).
Όμως η τοπική αίρεση βουντού υπό την φαινομενική αρχηγία ενός κακεντρεχή νάνου που υποδύεται ο ηθοποιός ονόματι Santanon δεν βλέπει την άφιξη του σκληρού και αποφασισμένου αστυνομικού με καλό μάτι και μέσω μιας καλλίγραμμης ιέρειας (Yolanda Montes) και αρκετών φιδιών θέλει να επαναφέρει στη Γη έναν αρχαίο δαίμονα το όνομα του οποίου δεν προφέρεται. Προσθέστε και τη δυνατότητα του νάνου- ιερέα και άλλων να επαναφέρουν νεκρούς στη ζωή και να τους χρησιμοποιούν σαν άβουλους σκλάβους, το οποίο και κάνουν κατά βούληση. Στην εξίσωση μπλέκει και ένας γοητευτικός ντόπιος αστυνομικός (Carlos East) που τα φτιάχνει με την ανιψιά του Karloff, ενώ ο τελευταίος μοιάζει ιδιαιτέρως αρνητικός στο ενδεχόμενο χρήσης βίας που πρόθυμα θα κατέφευγε ο αστυνομικός για να πατάξει το φαινόμενο της χρήσης βουντού.
Ακούγεται μπερδεμένο και πιστέψτε με, είναι πολύ, όπως ακριβώς ήταν και το FEAR CHAMBER. Όμως ενώ αυτό χρησιμοποιούσε την τρέλα και το χάος προς όφελος του καταφέρνοντας να είναι διασκεδαστικό σχεδόν καθ’ όλη τη διάρκεια του, το SNAKE PEOPLE τις περισσότερες φορές αποδεικνύεται απλώς κουραστικό και ανούσιο. Η προσπάθεια να εξιστορηθεί σωστά η ιστορία και να δημιουργηθεί ενδιαφέρον είναι εκεί, όμως ποτέ δεν ολοκληρώνεται. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι το κυριότερο ενδιαφέρον στην ταινία προέρχεται από την καλλίγραμμη Yolanda Montes και τους αισθησιακούς χορούς της παρά απ’ οτιδήποτε άλλο.
Πάντως σίγουρα όχι από την παρουσία του Karloff, που φαίνεται ακόμα πιο γερασμένος και ντεφορμέ απ’ ότι στο FEAR CHAMBER, ενώ για άλλη μια φορά ο χαρακτήρας του είναι γενικά αδιάφορος. Πάντως έχει περισσότερο χρόνο στο πλάνο απ’ ότι θα περίμενε κανείς και γενικά τις ατάκες του τις παραδίδει επαγγελματικά και αγέρωχα, παρά την συχνή γελοιότητα τους. Γενικά είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι υπαίτιος γι αυτά τα χωρίς αρχή και τέλος σενάρια είναι ο Jack Hill, ο άνθρωπος που σημάδεψε το σύγχρονο Αμερικάνικο exploitation σινεμά με τις φρέσκιες και τολμηρές καινοτομίες του. Στο SNAKE PEOPLE όμως δεν υπάρχουν στοιχεία του μεγαλείου αυτού και το όλο θέαμα παραμένει υπέρ- προβλέψιμο, κλισαρισμένο και κακοφτιαγμένο από κάθε άποψη.
Μοναδική ίσως εξαίρεση στο σχεδόν ολοκληρωτικό ναυάγιο της ταινίας η ερμηνεία του παθιασμένου Rafael Bertrand που προσπαθεί και τα δίνει όλα, ενώ οι ανεκδιήγητες ατάκες του τον βοηθούν να δώσει και ολίγον από ανεπιτήδευτο χιούμορ που είχε κάνει την διαφορά στο FEAR CHAMBER. Αλλά αυτό όσο και η παρουσία του Karloff δεν αρκούν για να σώσουν το SNAKE PEOPLE, που είναι η προτελευταία ταινία του θρυλικού πρωταγωνιστή της. Και σίγουρα δεν είναι το ιδανικό τελείωμα μιας τεράστιας καριέρας, μάλλον κάθε άλλο.