Ένα ζευγάρι ερευνούν το μυστηριώδη θάνατο του πατέρα της γυναίκας και όλα καταλήγουν στο γειτονικό γραφείο κηδειών όπου ο νεκροθάφτης με τον γιο του κρύβουν ένα επικίνδυνο μυστικό που οδηγεί σε σειρά φόνων.

Παρ’ όλο που η ταινία κυκλοφόρησε την αγαπημένη εποχή των φίλων του σινεμά τρόμου, είναι ένα από τα δείγματα που περιέχει τόσο τα θετικά στοιχεία της εποχής στην οποία γυρίστηκε, όσο και στοιχεία του τι θα επακολουθούσε στο μέλλον με τον πλήρη εκφυλισμό των slasher και του σινεμά τρόμου γενικότερα στο βωμό των κλισέ και της εμπορικότητας. Σίγουρα η προσπάθεια του Howard Avedis να διαφοροποιηθεί είναι ξεκάθαρα, αλλά στο τέλος της προβολής μένουν λίγες μόνο σκηνές και διάσπαρτα θετικά στοιχεία και όχι το σύνολο. Κι ενώ θα ήταν άδικο κανείς να κατηγοριοποιήσει το MORTUARY στο είδος του slasher, από ένα σημείο και μετά πέφτει με το κεφάλι στις επιβεβλημένες πρακτικές της εποχής.

Ξεκινάει με δυο νεαρούς να μπουκάρουν στην αποθήκη του τοπικού γραφείου κηδειών για να λουφάρουν λάστιχα τα οποία ο ένας νόμιζε ότι δικαιούται αφού ο ιδιοκτήτης του γραφείου του χρώσταγε λεφτά. Ψάχνοντας εκεί μαζί με τον κολλητό του Greg (David Wallace), ο φίλος του εξαφανίζεται αφού προηγουμένως οι δύο τους είχαν γίνει μάρτυρες μιας φαινομενικά τελετής μαύρης μαγείας στην οποία ηγετικό ρόλο είχε ο κύριος Hank Andrews (Christopher George) ενώ μέσα στις ντυμένες στα μαύρα γυναίκες που τον συνόδευαν βρισκόταν η σεβαστή μητέρα της κοπέλας του.

Η τελευταία υποφέρει από εφιάλτες λόγω του πρόσφατου θανάτου του πατέρα της στην πισίνα του σπιτιού, ένα γεγονός που αποδόθηκε σε ατύχημα, αλλά που η ευάλωτη Christie (Mary Beth McDonough) κατά βάθος ξέρει ότι επρόκειτο για φόνο. Μαζί με το αγόρι της, λοιπόν, αρχίζουν εκστρατεία για να βρουν τι απέγινε ο φίλος του που εξαφανίστηκε που όμως δεν καταλήγει πουθενά εκτός του ότι ο Greg εισέβαλε παράνομα στην αποθήκη του γραφείου κηδειών και δεν υπήρξε ποτέ- σύμφωνα με τα λόγια του ιδιοκτήτη- καμία τελετή μαύρης μαγείας.

Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, υπάρχει και μια μυστηριώδης μαυροντυμένη φιγούρα που προσπαθεί να την πέσει στην εύθραυστη Christie τη στιγμή που κανείς εκτός από τον Greg δεν την πιστεύει. Όλοι οι δρόμοι οδηγούν στο γραφείο κηδειών, όπου με τη βοήθεια του ιδιόρρυθμου γιου του ιδιοκτήτη (Bill Paxton) ο Greg ψάχνει να βρει τι συμβαίνει.

Αρκετά υποσχόμενο υλικό το οποίο αξιοποιεί μέχρι ενός σημείου ο Howard Avedis, αλλά που στο τέλος αφήνει απ’ έξω πολλά ακόμα που ξεκάθαρα θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει. Κι ενώ στην αρχή το ενδιαφέρον βρίσκεται στο κατακόρυφο με το μυστήριο να ξεδιπλώνεται ατμοσφαιρικά και την ίδια στιγμή 80’s style, στη συνέχεια υπάρχει μια ανεξήγητη στροφή στην εύκολη λύση και το κλισαρισμένο τελείωμα που έχουμε δει στη συντριπτική πλειοψηφία των slasher από τη δεκαετία του 70.

Έτσι, το βάρος της διατήρησης του ενδιαφέροντος πέφτει στους πρωταγωιστές που για καλή τύχη του σκηνοθέτη είναι πρώτα ονόματα στη σκηνή της εποχής. Ο Christopher George μετά της συζύγου, Lynda Day George, είναι ο γνωστός αγέρωχος και στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος. Η σύζυγος επίσης μια χαρά, αλλά ιδιαίτερη μνεία πρέπει να δοθεί σε έναν νεαρό Bill Paxton που δείχνει νωρίς στην καριέρα του ότι ήταν ικανός για την πορεία που έχει σήμερα. Επίσης αξίζει να αναφερθεί και η νεαρή Mary Beth McDonough με μια 100% παθιασμένη ερμηνεία και ότι μοναδικός παγερά αδιάφορος χαρακτήρας που προσωπικά έχω ήδη πρόβλημα να θυμάμαι είναι ο συμπρωταγωνιστής της.

Όσον αφορά τα επί μέρους στοιχεία, η ατμόσφαιρα διατηρείται σε καλά επίπεδα καθ’ όλη τη διάρκεια, όχι όμως και ο ρυθμός που έχει μεγάλα σκαμπανεβάσματα και κυμαίνεται από το ανιαρό μέχρι ενίοτε το αγωνιώδες. Από πλευράς gore και γυμνού τα πράγματα είναι σχεδόν ανύπαρκτα, αλλά υπάρχουν αρκετές ανατριχιαστικές σκηνές όπως εκείνη που το πρωταγωνιστικό ζευγάρι βρίσκεται στο σπίτι την ώρα που φώτα και μουσική αρχίζουν να ανοιγοκλείνουν απόκοσμα.

Όμως σίγουρα τα λεφτά είναι στο φινάλε, που αναμενόμενα δεν αποφεύγει τις παγίδες του είδους, αλλά χωρίς αμφιβολία είναι ότι πιο δυνατό και πραγματικά εμπνευσμένο έχει να επιδείξει η ταινία,. Το ότι «δανείζεται» στοιχεία από άλλες ταινίες είναι ξεκάθαρο, αλλά αυτό δεν μειώνει την αξία του ούτε και τις ερμηνείες των πρωταγωνιστών που εκεί δίνουν τα ρέστα τους, πάντα για τα στάνταρντς της ταινίας και της εποχής.

Να πω την αλήθεια, προσωπικά έχω δει πολλές και πολύ χειρότερες ταινίες από το διασκεδαστικό MORTUARY από εκείνη την εποχή, οπότε θα αφήσω ένα θετικό τόνο στο σχόλιο. Έχει σίγουρα αρκετά στοιχεία που κάνουν την ανυπαρξία του σε DVD να μοιάζει αδικαιολόγητη, όπως και αρκετό ψαχνό για τους fans των 80’s και του slasher. Έτσι με λίγη θετική προδιάθεση και ακόμα καλύτερη παρέα όλα πηγαίνουν μια χαρά παρά τις πολλές ατέλειες.

Δεν υπάρχουν εκδόσεις στη χώρα μας.

R0 Ιταλία (DvD Go)

Η μοναδική αυτή έκδοση είναι fullscreen και μάλλον χωρίς περικοπές, αλλά σήμερα είναι εξαιρετικά δυσεύρετη.