CRYPT OF THE LIVING DEAD (1973) (ΗΠΑ, Ισπανία) Πρωτότυπος τίτλος: La Tumba de la Isla Maldita A.K.A.: Hannah, Queen of the Vampires, Young Hannah, Queen of the Vampires
Ένας άνδρας βρίσκεται αντιμέτωπος με μια σατανική αρχαία θηλυκή βρικόλακα καθώς βρίσκεται σε απομακρυσμένο νησί για να αποδώσει τιμές για τον πρόσφατο θάνατο του πατέρα του.
Σχόλια:
Υποσχόμενος ο τίτλος, προδιαθέτει για μίξη γοτθικού τρόμου με σπλατεριά με ζόμπι, αλλά το CRYPT OF THE LIVING DEAD αφήνει τα ζόμπι στην άκρη και ασχολείται με βρικόλακες. Για την ακρίβεια πρόκειται για μία βρικόλακα, την σατανική και σαγηνευτική Hannah (Teresa Gimpera) που ξυπνάει από το μέρος ανάπαυσης της τα τελευταία 700 χρόνια.
Δράστης ένας αρχαιολόγος ονόματι Chris (Andrew Prine) που κατέφθασε στο αποκαλούμενο ‘νησί των βρικολάκων’ μετά το θάνατο πατέρα του για να του αποδώσει τις τελευταίες τιμές αλλά ανακάλυψε ότι ο τάφος της βρισκόταν ακριβώς εκεί που ήθελε να είναι η τελευταία κατοικία του πατέρα του. Ανάμεσα στην αβεβαιότητα και το φόβο, η νεκραναστημένη Hannah επιδίδεται στο έργο της στην κοινότητα την ώρα που Chris προσπαθεί αν τη σταματήσει.
Επί της ουσίας αυτή είναι η υπόθεση της ταινίας, που όμως περιλαμβάνει και αρκετές υποπλοκές που ξεδιπλώνονται κατά τη διάρκεια της προβολής και αφορούν το παρελθόν του Chris, την ιστορία του πατέρα του στην τοπική κοινότητα και άλλα παρόμοια. Μάλιστα οι υποπλοκές παίρνουν από ένα σημείο και μετά εξ’ ολοκλήρου τα ηνία του ενδιαφέροντος και η βαμπιρική δράση μειώνεται στο ελάχιστο, το οποίο είναι ένα από τα πολλά προβλήματα της ταινίας.
Από τέτοια η ταινία έχει ότι μπορεί να φανταστεί κανείς. Από παιδαριώδες σενάριο με ελάχιστες εκπλήξεις μέχρι την απόλυτη ακινησία σε αρκετά σημεία. ‘Όμως πρόκειται φανερά για μια ταινία της σχολής Gerardo de Leon – Eddie Romero που αυτό που έχει να δώσει το δίνει με ειλικρίνεια, σοβαρότητα και χωρίς καμία απολύτως τάση αυτοπαρωδίας. Οι ομοιότητες με το σινεμά των πρωτοπόρων του Φιλιππινέζικου exploitation κύματος είναι πολύ μεγάλες σε σημείο που προσωπικά απόρησα πώς και δεν έβαλαν κάπως το χεράκι τους.
Όμως οι Ray Danton και Julio Salvador αποφεύγει τα πολλά exploitation στοιχεία που στο σινεμά των Romero και de Leon ήταν ο κανόνας που έδινε χρώμα στο υπόλοιπο και επικεντρώνεται στην επίλυση του μυστηρίου με ακατάσχετη πολυλογία, αρκετούς χαρακτήρες που υποτίθεται περιπλέκουν τα πράγματα από άποψη πλοκής και όλα τα σχετικά. Αποτέλεσμα είναι η ταινία να μην έχει παρά ελάχιστη δράση και στο υπόλοιπο να γίνεται κάτι σαν τεστ αντοχής για τους θεατές.
Παρόμοια είναι και η προσέγγιση στα στοιχεία τρόμου. Υπάρχουν κάποιες σκηνές gore όπως παλουκώματα και ξεσκίσματα λαιμών με προβλέψιμα αδέξια ειδικά εφέ όπως και αρκετά ατμοσφαιρικά πλάνα του νησιού. Αυτό που απουσιάζει εντελώς είναι το σασπένς και το γενικότερο ενδιαφέρον το οποίο περιορίζεται στις ερμηνείες των πρωταγωνιστών που γενικά τα δίνουν όλα για να φανούν πιστευτοί και να ανεβάσουν το ενδιαφέρον.
Όμως το σενάριο κάνει κάτι τέτοιο να μοιάζει αδύνατο, με την βαμπιρική δράση να είναι γενικά στο παρασκήνιο και μόνο στο φινάλε να βλέπουμε κάτι που να δικαιολογούσε τον υποτιθέμενο τρόμο των ντόπιων στο άκουσμα του ονόματος της Hannah. Η παρουσία της δεν είναι κάτι παραπάνω από απλή διακόσμηση για την ταινία και ζήτημα να διαρκεί συνολικά περίπου 5-6 λεπτά του χρόνου προβολής.
Από εκεί και πέρα οι σκληραγωγημένοι b-μουβάδες που έχουν ψηθεί στο κακό σινεμά ίσως να βρουν το CRYPT OF THE LIVING DEAD αμυδρά διασκεδαστικό κατά διαστήματα, αλλά ακόμα και έτσι οι μνήμες της προβολής αρχίζουν να ξεθωριάζουν πολύ γρηγορότερα απ’ ότι συνήθως για μια αργή, ανιαρή και γενικά αδιάφορη ταινία που με αυτό το υλικό θα μπορούσε τουλάχιστον να γινόταν κάπως πιο υποφερτή.
Και οι τρεις εκδόσεις είναι (πιθανότατα) χωρίς περικοπές και με ποιότητα εικόνας VHS. Πιθανόν να υπάρχει και σε άλλες budget εκδόσεις παρόμοιας ποιότητας.