Ένας κατάσκοπος αποκαλύπτει συνομωσία κατά την οποία σχεδιάζεται η επάνοδος των Ναζί στη Γη με τη χρήση τεχνολογιών κλωνοποίησης.
Σχόλια:
Η δεκαετία του 70 ήταν μοναδική για τον παγκόσμιο κινηματογράφο από πολλές απόψεις. Πρώτα απ’ όλα εκείνη την περίοδο εμφανίστηκαν πολλές ταινίες ορόσημα για τον χώρο του σινεμά, ενώ εξερευνήθηκαν πολλές και διαφορετικές τάσεις μιας και η παραγωγικότητα των ανθρώπων του χώρου έφτασε στο ζενίθ της. Ο χώρος της επιστημονικής φαντασίας ήταν ένας από τους πιο προσοδοφόρους για την εξερεύνηση νέων ιδεών και την δημιουργία χωρίς όρια και αποτέλεσμα ήταν να κυκλοφορούν δεκάδες παραγωγές χαμηλού προϋπολογισμού, όλες ανεξαιρέτως με φιλοδοξίες και όραμα παρόλο τον χαμηλό προϋπολογισμό που γενικά υπήρξε ο κανόνας στις ανεξάρτητες παραγωγές.
Το THE LUCIFER COMPLEX μπορεί να χαρακτηριστεί σαν τυπικό δείγμα της τεχνοτροπίας της περιόδου, αλλά κι αυτό όπως και δεκάδες άλλες ταινίες της συνομοταξίας του σήμερα είναι γενικά ξεχασμένες και έχουν πέσει στο Public Domain (δηλ. έχουν παρέλθει τα δικαιώματα τους) με αποτέλεσμα να μπορούν να εντοπιστούν αλλά συνήθως σε σκονισμένες fullscreen εκδόσεις με ποιότητα εικόνας VHS. Οι φιλοδοξίες της ταινίας είναι ξεκάθαρες, αλλά η όλη 70’s αισθητική του ψευδορεαλισμού δεν λειτουργεί καθόλου καλά εδώ με αποτέλεσμα η ταινία να μην αποφασίζει σε ποιο πεδίο προτιμάει να κινηθεί. Σε εκείνο του συγκαλυμμένου κοινωνικού σχολιασμού ή σε καθαρά μονοπάτια μπαμ- μπουμ και δράσης με την ίντριγκα επιστημονικής φαντασίας απλά να αποτελεί δικαιολογία για τυπικές σκηνές δράσης.
Αυτό φαίνεται ξεκάθαρα από τα πρώτα λεπτά της προβολής που βλέπουμε έναν τυπά μόνο σε άγνωστη εγκατάσταση να αναπολεί την ιστορία του ανθρώπινου γένους μέσω κυρίως εχθροπραξιών και πολέμων που συνέβησαν στην ιστορία μέσω βιντεοσκοπημένων ταινιών που σύμφωνα με τα λεγόμενα του περιέχουν όλη την ιστορία του ανθρώπου. Ποια ήταν ακριβώς η σημαντικότητα του συγκεκριμένου κομματιού της ταινία να πω την αλήθεια μου διαφεύγει, αλλά υποθέτω το τελικό προϊόν ήταν πολύ μικρό σε διάρκεια και έτσι γυρίστηκε αυτό το παράξενο υλικό για να συμπληρωθεί ο χρόνος προβολής. Μια ιδέα τουλάχιστον συζητήσιμη αφού το συγκεκριμένο υλικό εκτός του ότι δεν έχει καμία επαφή με την υπόλοιπη ταινία, δεν προσφέρει απολύτως τίποτα από το μέτωπο της ψυχαγωγίας όντας βαρετό και με ακατάσχετη πολυλογία.
Όλα εξηγούνται μέχρι ενός σημείου όταν αφήνεται να εννοηθεί ότι ο τυπάς είναι μάλλον ο τελευταίος επιζών στη Γη σε ένα εναλλακτικό μέλλον όπου ο πόλεμος επικράτησε της ειρήνης, αλλά όλο αυτό καμία σχέση δεν έχει με το κυρίως μέρος της ταινίας το οποίο είναι ασύνδετο και ξεχωριστό σαν να προερχόταν από εντελώς άλλη παραγωγή. Σε κάθε περίπτωση, ο φίλος μας βάζει μέσα την ταινία που αποτελεί την βάση της ιστορίας και από εκεί και πέρα τα ηνία αναλαμβάνει ο Robert Vaughn σαν ένας υπερκατάσκοπος που αποκαλύπτει πλεκτάνη για την επάνοδο του… Τέταρτου Ράιχ στην εξουσία μέσω της τεχνολογίας κλωνοποίησης.
Τα πειράματα γίνονται σε ένα απομονωμένο νησί στο οποίο κατέπεσε ο Vaughn ο οποίος συνελήφθη από τους υπεύθυνους που προσπαθούν να κρύψουν την αλήθεια μέσω χορήγησης ναρκωτικών. Όμως ο σκληρός Vaughn δε μασάει και με τη βοήθεια μιας κρατούμενης αποδράει και φέρνει την επανάσταση στο νησί με στόχο την καταστροφή των νεοφασίστων και των σχεδίων τους για παγκόσμια κυριαρχία μέσω μιας φυλής εκλεκτών που θα προέκυπταν από τα πειράματα κλωνοποίησης.
Με λίγα λόγια, ένας MAN FROM U.N.C.L.E. των φτωχών, χωρίς το βάθος και την πολυπλοκότητα της συγκεκριμένης καταπληκτικής τηλεοπτικής σειράς, αλλά με τον πάντα σκληρό Robert Vaughn να επαναλαμβάνει ουσιαστικά τον συγκεκριμένο ρόλο που τον καθιέρωσε στο παγκόσμιο κινηματογραφικό στερέωμα. Αν κοιτάξει κάποιος την υπόθεση λογικά θα σκεφτεί ότι με τέτοιο υλικό είναι μάλλον δύσκολο να πέσει κανείς έξω, αλλά στην συγκεκριμένη περίπτωση λογαριάζει χωρίς τον ξενοδόχο, που είναι ο γνωστός και μη εξαιρετέος David L. Hewitt, γνωστότερος για τις δουλειές του στον τομέα ειδικών εφέ και με ταινίες όπως JOURNEY TO THE CENTER OF TIME και THE MIGHTY CORGA στο βιογραφικό του ως σκηνοθέτης. Το THE LUCIFER COMPLEX ήταν η τελευταία του σκηνοθετική δουλειά πριν απορροφηθεί εντελώς από τα ειδικά εφέ σε παραγωγές υψηλού προφίλ όπως HONEY, I SHRUNK THE KIDS και SHOCKER.
Στη συγκεκριμένη ταινία, ενώ τα πράγματα ξεκινούν με αρκετό ενδιαφέρον (αν εξαιρέσει κανείς φυσικά εκείνη την πέρα από κάθε λογική εισαγωγή) με τον Robert Vaughn να έχει τα κέφια του και να βρίσκεται σε πρώτο πλάνο στη συντριπτική διάρκεια της ταινίας και το μυστήριο να δίνει αρκετές υποσχέσεις για αυτό που θα ακολουθήσει. Όμως οι προσδοκίες δεν επαληθεύονται μιας και ο σκηνοθέτης αποφασίζει να ξεχάσει όλο τον προβληματισμό πάνω στο θέμα των κλώνων και να μετατρέψει το δεύτερο μισό της ταινίας σε τυπική περιπέτεια δράσης, με τον Vaughn και την παρέα του να παίρνουν τα όπλα και μέσω ασταμάτητου μπαμ- μπουμ και εκρήξεων να οργανώνει την μεγάλη απόδραση.
Όχι ότι έχω κάποιο πρόβλημα με ταινίες δράσης, κάθε άλλο μάλιστα. Αλλά η σκέψη και μόνο του που θα μπορούσε να είχε φτάσει το THE LUCIFER COMPLEX αν ήταν λίγο περισσότερο προσεγμένο από τον b-μουβά Hewitt όπως και να το κάνουμε προκαλεί απογοήτευση και ερωτηματικά. Γενικά η ταινία μοιάζει να βγήκε επειδή έπρεπε, ακόμα και στο σημείο που η ομάδα παραγωγής λογικά θα έβλεπε ότι τα πράγματα δεν πήγαν όπως ακριβώς θα ήθελαν. Απόδειξη γι αυτό μπορεί να θεωρηθεί η καθυστερημένη κυκλοφορία της κατευθείαν στην TV αρκετά χρόνια μετά τα γυρίσματα και ενώ ήταν προγραμματισμένη για προβολή στις αίθουσες.
Πάντως γενικά η ταινία βλέπεται ευχάριστα όταν σταματάει το ακατάσχετο μπλα- μπλα του τυπά στην αρχή, και έχω την αίσθηση ότι οι φίλοι των φτηνών Ιταλικών περιπετειών δράσης της εποχής θα το εκτιμήσουν δεόντως μιας και έχει την πλακίτσα του όσο και αρκετή δράση και εκρήξεις που όμως δεν υποστηρίζονται από ειδικά εφέ της προκοπής. Από την άλλη μεριά, δεν είναι σίγουρος ότι αξίζει κανείς να αφιερώσει χρόνο για να το εντοπίσει, μιας και υπάρχουν δεκάδες άλλες ταινίες της συνομοταξίας του εκείνη την εποχή που σίγουρα το ξεπερνούν με κάτω τα χέρια και που τουλάχιστον θα διασκεδάσουν περισσότερο το b-κοινό μιας και όπως και να το δει κανείς, το THE LUCIFER COMPLEX παρά την υποτιθέμενη «ψαγμένη» ιστορία επιστημονικής φαντασίας του σε αυτό το κοινό απευθύνεται και μάλιστα στα πιο καλόβολα μέλη του.