2 ζευγάρια παγιδεύονται σε απομακρυσμένο παραθαλάσσιο σπίτι λόγω σφοδρής καταιγίδας την ώρα που ένας μυστηριώδης φονιάς παραφυλάει.

Πριν ξεκινήσω τον σχολιασμό θέλω να τονίσω ότι η συγκεκριμένη ταινία αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της παιδικής προς εφηβικής μου ηλικίας και είναι από τις πρώτες ταινίες τρόμου που είχα νοικιάσει σε VHS την δεκαετία του 80. Ίσως λοιπόν το σχόλιο να φανεί προκατειλημμένο αν και γενικά θα προσπαθήσω όσο γίνεται να παραμερίσω το συναίσθημα και να κρίνω την ταινία με την ψυχρή λογική.

Πρόκειται επί της ουσίας για ένα τυπικό slasher της δεκαετίας του 80 που ξεχωρίζει από τον κανόνα λόγω ορισμένων μικροδιαφοροποιήσεων από την πεπατημένη του είδους, άλλοτε ευχάριστων και άλλοτε όχι και τόσο. Πρώτα απ’ όλα αποφεύγει εντελώς τη χρήση χιούμορ που έγινε μόνιμη τάση ιδίως σε μεταγενέστερες παραγωγές και εισάγει το μεταφυσικό ως το κύριο σεναριακό ενδιαφέρον.

Αυτό μέσω της εκδρομής δύο φιλικών ζευγαριών σε απομακρυσμένο εξοχικό σε εξίσου απομακρυσμένο νησί. Η Kay (Sarah Kendall) καλλιτέχνης στο επάγγελμα αμέσως με το που πατάνε το πόδι τους πιάνει άσχημα vibes τα οποία κορυφώνονται όταν συνειδητοποιεί ότι όχι μόνο το σπίτι και τα πέριξ του της φαίνονται γνώριμα, αλλά έχει ζωγραφίσει με λεπτομέρεια και ορισμένα από αυτά. Οι υπόλοιποι, που απαρτίζονται από τον σύζυγο, τον αδελφό και την σύζυγο αυτού, δεν συμμερίζονται τους προβληματισμούς της Kay.

Μάλιστα δεν αρκεί ούτε η ξαφνική εξαφάνιση του λατρευτού συζύγου για να ταράξει τα νερά αφού οι ισχυρισμοί της ότι έχει δει τι θα συμβεί στα όνειρα της δεν πείθουν. Την ίδια στιγμή παγιδεύονται στο νησί καθώς μαίνεται ξαφνική τροπική καταιγίδα που δεν επιτρέπει στο αεροπλάνο να προσγειωθεί για να τους πάει πίσω στον πολιτισμό.

Δεν χρειάζεται πολύ προσπάθεια για να μαντέψει κανείς τι γίνεται στη συνέχεια, αλλά δε νομίζω ότι κανείς οπαδός του slasher ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για τετριμμένες και προβλέψιμες υποθέσεις. Άλλο είναι το ζουμί στα slasher ιδίως της δεκαετίας του 80 που περιμένει κανείς τα οποία προσπαθεί με περιορισμένη επιτυχία να δώσει ο έμπειρος J.S. Cardone στην πρώτη του δουλειά πίσω από την κάμερα.

Από ατμόσφαιρα πάμε καλά ιδίως από τη στιγμή που ξεσπάει η θύελλα και μετά, απουσιάζουν οι γνώριμες «φτηνές» τρομάρες με πέταγμα μικρών ζώων και τα σχετικά, ενώ έχουμε και τουλάχιστον 4 φόνους ένας από τους οποίους με το πατροπαράδοτο δικράνι. Σκηνή που είδαμε μεταξύ άλλων και στα THE BOOGEY MAN, THE PROWLER κλπ, αλλά ο συγκεκριμένος φόνος είναι αναμφίβολα από τους καλύτερους στο είδος του. Επίσης έχουμε και δύο- τρεις σκηνές που έχουν πραγματικό σασπένς πράγμα που γενικά απουσιάζει.

Στα αρνητικά είναι τα αρκετά διαστήματα ακινησίας όπου η ταινία ασχολείται με την ιστορία της πρωταγωνίστριας και την απέλπιδα προσπάθεια του σεναρίου να την κάνει να μοιάζει εμπνευσμένη και με νόημα. Αυτό κάνει την ταινία κουραστική κατά διαστήματα, ενώ η υπόθεση το μόνο ουσιαστικό που καταφέρνει είναι να προσθέτει λιγάκι στην ήδη υπάρχουσα ατμόσφαιρα. Από εκεί και πέρα έχουμε την τυπική ρουτίνα των slasher της εποχής και ένα φινάλε που έχει την πλάκα του, όσο και αν δεν βγάζει κανένα απολύτως νόημα. Θα μπορούσε κανείς να προσθέσει εδώ και την παντελή απουσία γυμνού και συμπληρώνεται η εικόνα μιας όχι ιδιαίτερα καλής ταινίας που όμως μάλλον έχει λιγότερα αρνητικά στοιχεία και λογικά θα ικανοποιήσει τους slasher-άδες

Δεν υπάρχουν εκδόσεις σε DVD στη χώρα μας.

R2 Μ. Βρετανία (Vipco)

Η μοναδική αυτή έκδοση είναι χωρίς περικοπές.