Τρεις ιστορίες μυστηρίου και τρόμου από την πένα των George Romero και Stephen King.

Το sequel του εξαιρετικά επιτυχημένου CREEPSHOW ήταν σχεδόν αναπόφευκτο και έκανε την εμφάνιση του στις Αμερικάνικες αίθουσες 5 χρόνια μετά την κυκλοφορία του πρώτου μέρους με τους ίδιους γενικά συντελεστές αλλά με τη διαφορά ότι ο George Romero παρέδωσε την σκηνοθεσία στον Michael Gornick. Η συγκεκριμένη ταινία έμελλε να είναι η μοναδική του κινηματογραφική προσπάθεια καθώς το βιογραφικό του ως σκηνοθέτης μέχρι τότε είχε να επιδείξει κάποια επεισόδια της γνωστής τηλεοπτικής σειράς TALES FROM THE DARKSIDE, πέρα από τη δουλειά του ως διευθυντής φωτογραφίας μεταξύ άλλων στα CREEPSHOW και DAY OF THE DEAD.

Και εδώ που τα λέμε, ακόμα κι εμένα να έβαζαν πίσω από την κάμερα δε νομίζω ότι το αποτέλεσμα θα ήταν πολύ χειρότερο από αυτό που παρουσιάζει ο Michael Gornick, μιας και υποστηρίζεται από τρεις αρκετά ενδιαφέρουσες ιστορίες που απλά χρειάζονται λίγη διεκπαιρεωτική σκηνοθεσία για να αποδώσουν αυτό που πρέπει για τους fans της σκηνής.

Από πλευράς ύφους, το CREEPSHOW 2 δεν απομακρύνεται σχεδόν καθόλου από το αντίστοιχο του πρώτου μέρους, με επιτυχημένες γενικά μίξεις τρόμου και χιούμορ στα πρότυπα των περισσότερων σπονδυλωτών ταινιών της εποχής, αλλά και των κόμικς της δεκαετίας του 50 στα οποία κάνουν φόρο τιμής. Ως συνήθως, οι ιστορίες είναι άνισες, αλλά γενικά το σύνολο χαρακτηρίζεται ως εξαιρετικά επιτυχημένο και ένα ασφαλές στοίχημα για τους φίλους και τις φίλες του 80’s horror.

Όσον αφορά τις ιστορίες καθαυτές, όλες προλογίζονται από τον λεγόμενο Creep, τον παρουσιαστή και του πρωτότυπου οι σκηνές του οποίου είναι για άλλη μια φορά σε κινούμενα σχέδια. Πρώτη ιστορία περιγράφει την εκδίκηση ενός αρχαίου Ινδιάνου Μάγου ενάντια σε αυτούς που θέλησαν να κλέψουν την περιουσία του λαού του, η δεύτερη δείχνει πώς μια παρέα νεαρών θα βρεθούν αντιμέτωποι με ένα σαρκοφάγο φυτό κατά τη διάρκεια εκδρομής τους σε απομακρυσμένη λίμνη, ενώ η τελευταία αφηγείται την ατυχή συνάντηση μιας γυναίκας με έναν τύπο που κάνει ώτο στοπ τον οποίο και χτυπάει και εγκαταλείπει, με ολέθρια για την ίδια αποτελέσματα.

Να σχολιάσουμε σε βάθος μια ταινία που «φωνάζει» ότι έχει σαν στόχο καθαρά το χαβαλέ δεν έχει ιδιαίτερη ουσία. Αρκεί απλά να αναφέρουμε ότι όλες οι ιστορίες υποστηρίζονται από πολύ καλά ειδικά εφέ της γνωστής ομάδας καλλιτεχνών που ουσιαστικά μονοπωλούν τον συγκεκριμένο τομέα στις Αμερικανικές ταινίες τρόμου της εποχής (και συνεχίζουν μέχρι και σήμερα), ενώ οι ερμηνείες των γενικά όχι ιδιαίτερα γνωστών πρωταγωνιστών είναι μια χαρά και χωρίς περιττές φλυαρίες.

Επίσης αξίζει να αναφέρουμε τις αναμενόμενες cameo εμφανίσεις των Stephen King, Tom Savini και Joe Silver και τις ατελείωτες κινηματογραφικές αναφορές και in-jokes που συναντάμε τόσο στο CREEPSHOW όσο και στα περισσότερα παρόμοια έργα της εποχής και των συγκεκριμένων συντελεστών.

Προσωπική μου προτίμηση από τις τρεις ιστορίες οι οποίες στην αρχή θα ήταν πέντε όπως και στο πρωτότυπο, είναι η δεύτερη που επικεντρώνεται στην αγωνία και στον τρόμο, ενώ θεματολογικά είναι αρκετά πρωτότυπη. Η αρχική ιστορία στην οποία πρωταγωνιστεί ο γνωστότερος όλων των συντελεστών, George Kennedy, είναι μάλλον η πιο κοινότυπη απ’ όλες, ενώ η τελευταία έχει το περισσότερο μαύρο χιούμορ και gore. Προσωπική εκτίμηση είναι ότι η δεύτερη ιστορία είναι μάλλον η κορυφαία και από τις δύο ταινίες, μαζί με την ιστορία με τον Leslie Nielsen από το CREEPSHOW, που πάντως παίρνει τους πόντους κυρίως από τις ερμηνείες των πρωταγωνιστών παρά από την πρωτοτυπία της.

Γενικά, πρόκειται για μια σίγουρη επένδυση για τους fans της σκηνής και μια ταινία που βλέπεται και ξαναβλέπεται ευχάριστα και χωρίς ιδιαίτερα παρατράγουδα και σίγουρα αποτελεί μια ακόμα άξια προσθήκη στη φιλμογραφία των George Romero και Stephen King, έστω κι αν δεν έχει το βάθος που πιθανότατα θα ήθελαν οι fans των δύο δημιουργών. Με λίγα λόγια, ένα εγγυημένο 90λεπτο χαβαλέ και άμυαλης ψυχαγωγίας από δυο ανθρώπους που ξέρουν πολύ καλά τη δουλειά τους.

Δεν υπάρχει επίσημη έκδοση στη χώρα μας. Ένα bootleg της Silver Media που κυκλοφορούσε παλιότερα είχε προβληματική εικόνα, η οποία παρουσιαζόταν σε λάθος aspect ratio και ήταν γενικά πολύ χαμηλού επιπέδου.

R1 Αμερική (Anchor Bay)
R1 Special Edition Αμερική (Anchor Bay)
R2 Γαλλία (TF1 Vid)
R2 Μ. Βρετανία (Cinema Club)
R2 Special Edition Μ. Βρετανία (Anchor Bay UK)

Όλες οι εκδόσεις είναι χωρίς περικοπές. Κορυφαίες οι δύο Special Editions με τρομερή εικόνα και πολλά extras. Οι δύο εκδόσεις έχουν αποκλειστικά extras η κάθε μία.