Σχόλια:  Ποιος θα έλεγε όχι σε ακόμα ένα φτηνό rip-off του ALIEN; Όχι εγώ πάντως, ιδιαίτερα μετά που είδα το εξώφυλλο- φτηνή αντιγραφή του αντίστοιχου του ALIEN 3! Το όνομα του Fred Olen Ray σαν executive producer με προβλημάτισε λιγάκι είναι η αλήθεια, αλλά τελικά δεν μπόρεσα να αντισταθώ στις υποσχέσεις που συνεπάγεται μια τέτοια προβολή. Δυστυχώς οι υποσχέσεις δεν επαληθεύτηκαν και οι όποιες έξυπνες και πρωτότυπες ιδέες μιας γενικά τυπικής ιστορίας πήγαν χαμένες από την φανερή τάση της παραγωγής να επιμείνει στη δοκιμασμένη συνταγή εκεί που έπρεπε να ρισκάρει.
 Ένα ερευνητικό διαστημόπλοιο κατά τη διάρκεια του ταξιδιού της επιστροφής στη Γη έρχεται σε επαφή με αιωρούμενους εξωγήινους σπόρους οι οποίοι προκαλούν βλάβη στο σκάφος αλλά και μεταμορφώνουν τον μοναδικό επιβαίνοντα σε φρικαλέο τέρας. Το διαστημόπλοιο συντρίβεται σε βαλτώδη περιοχή και ο κύριος χρηματοδότης του αποτυχημένου ταξιδιού, Joe Estevez, στέλνει ερευνητική ομάδα στην περιοχή για να εντοπίσει τα συντρίμμια του σκάφους και αν είναι δυνατόν να εξηγήσει τι προκάλεσε την πτώση του.
 Η ομάδα, αποτελούμενη από 2-3 επιστήμονες, την αναγκαία φιλόδοξη ρεπόρτερ και τον παραγωγό της και οδηγούμενη από τον ντόπιο Κροκοδειλάκια, εντοπίζει τα συντρίμμια του διαστημοπλοίου και βρίσκει πάνω τους μια κολλώδη πορτοκαλί ουσία που μοιάζει να μεγαλώνει και να απλώνεται στο γύρω περιβάλλον. Επίσης δέχονται επίθεση από ένα ακαθόριστου σχήματος και προέλευσης πλάσμα το οποίο τους οδηγεί στο συμπέρασμα ότι πρόκειται για εξωγήινη εισβολή μέσω των σπόρων που έπληξαν το σκάφος και τώρα μεταλλάχθηκαν στην πορτοκαλί ουσία που εξαπλώνεται και μολύνει τα πάντα στο πέρασμα της. Όλα αυτά υπό την διακριτική αλλά στενή παρακολούθηση του τέρατος που εντωμεταξύ κάνει το φονικό νούμερο του σε τυχαίους περαστικούς.
 Η υπόθεση από μόνη της έχει ένα σχετικό ενδιαφέρον, μιας και κάπως ξεφεύγει από την τυπική συνταγή «τρέχτε μές στο δάσος να γλιτώσετε από το απαίσιο τέρας», με τη χρήση της εξωγήινης μόλυνσης μέσω των σπόρων. Μια ιδέα που υπήρχε και στο μυθιστόρημα του Stephen King, DREAMCATCHER και βέβαια στην ταινία την οποία ενέπνευσε, αλλά από εκεί και πέρα όλα τα στοιχεία του τσακ- μπαμ σινεμά του Fred Olen Ray είναι εδώ. Μηδαμινός προϋπολογισμός, αναίτιο γυμνό, σενάριο γεμάτο ατέλειες, τυπικές b-ερμηνείες και υπέρ-προβλέψιμη εξέλιξη από τη στιγμή που τα όποια ατού της ιστορίας γίνονται γνωστά.
 Και για να λέμε του στραβού το δίκιο, δεν υπάρχουν και πολλά ατού στο DARK UNIVERSE που δανείζεται κάποια από τα στοιχεία ταινιών όπως ALIEN, THE THING και γενικά κινείται στα αυστηρά κλισαρισμένα πλαίσια του συγκεκριμένου υποείδους του exploitation σινεμά. Ένα σινεμά που ο Fred Olen Ray υπηρέτησε και υπηρετεί πιστά τόσο ως σκηνοθέτης όσο και ως παραγωγός, στην παράδοση του πρώτου διδάξαντα Roger Corman. Η μεγάλη διαφορά μεταξύ των δύο είναι ότι ο Corman υπήρξε πρωτοπόρος ενώ ο Fred Olen Ray όχι, κάτι που αντανακλάται τελικά και στο DARK UNIVERSE.
 Σε αντίστοιχη περίπτωση ο Corman μπορεί να είχε χρησιμοποιήσει τα κλισέ και την τυποποίηση του είδους προς όφελος του, όπως σε πληθώρα ταινιών με παρόμοια θεματολογία. Ο Ray δυστυχώς δεν τα καταφέρνει και έτσι το αποτέλεσμα είναι μια συσσώρευση από χιλιοϊδωμένα πλάνα που απλά και μόνο καταφέρνουν να γίνονται κατά διαστήματα ελαφρά διασκεδαστικά και τίποτα παραπάνω. Λίγο γυμνό, ελάχιστο gore και ένα τέρας που αντιγράφει στεγνά εκείνο του ALIEN σε ρουτινιάρικη δράση μέσα στο βάλτο, με ελάχιστες εκλάμψεις πρωτοτυπίας που όμως ξεχνιούνται γρήγορα από το προχειροφτιαγμένο σενάριο.
 Με μια τελική ματιά, ίσως κάποιοι ιδιαίτερα καλόβολοι θεατές να διασκεδάσουν με το DARK UNIVERSE αρκεί να μην υπάρχουν μεγάλες απαιτήσεις και αρκεί να είναι fans των απομιμήσεων του ALIEN και των σχετικών ταινιών. Για όλους τους υπόλοιπους πιθανότατα θα αποτελέσει ένα ρουτινιάρικο, φτηνιάρικο και γενικά ανάξιο αναφοράς 80λεπτο, μάλλον αντιπροσωπευτικό της γενικότερης ποιότητας του συνόλου της δουλειάς του Fred Olen Ray.
|
