Μετά από ένα ατύχημα που προκάλεσε το θάνατο μιας ασθενούς της, μία νεαρή γιατρός δέχεται μια δουλειά στη Τζαμάικα μετά τη στέρηση της άδειας άσκησης της ιατρικής από το Διευθυντή της παλιάς της κλινικής. Εκεί, βρίσκεται ανάμεσα σε μια οικογένεια, όπου ο μικρός αδελφός πιστεύει ότι κάποιος έριξε πάνω του μια κατάρα βουντού και τον μετέτρεψε σε ζόμπι.
Σχόλια:
Πολλά χρόνια μετά την κυκλοφορία της τελευταίας ταινίας υπό την αιγίδα της πασίγνωστης τηλεοπτικής σειράς Tales From The Crypt, το αδύναμο BORDELLO OF BLOOD, έρχεται η Τρίτη συνέχεια με το RITUAL (1η το DEMON KNIGHT).
Σαν οπαδός του Tales From The Crypt έσπευσα να το δω, ανυπόμονος να δω την υποχρεωτική εισαγωγή του Crypt Keeper που θα με κατατόπιζε για την ταινία. Φανταστείτε την απογοήτευσή μου όταν κατάλαβα ότι ο συμπαθέστατος δαίμονας- ζόμπι δεν είχε θέση στο RITUAL! Τι σόι Tales From The Crypt είναι αυτό χωρίς τον Crypt Keeper; Και δυστυχώς δεν είναι μόνο αυτό το μειονέκτημα του RITUAL.
Σε γενικές γραμμές είναι ασφαλές να πούμε ότι το RITUAL κινείται σε ρηχά νερά, παρόλο που βασίστηκε αρκετά στο κλασσικό I WALKED WITH A ZOMBIE και παρά την εντυπωσιακή αρχή, με έναν από τους πολλούς καθηγητές- γιατρούς που εμφανίζονται στην ταινία να λιώνει στην κυριολεξία από τη ζέστη! Εντυπωσιακή σκηνή, αν μη τι άλλο, αλλά αυτή είναι και η μοναδική προσφορά του RITUAL όσον αφορά το gore που υπήρχε σε αφθονία στις υπόλοιπες δύο ταινίες της σειράς.
Η πλοκή έχει να κάνει με μια κατάρα βουντού που φαίνεται ότι έχει πέσει πάνω σε διάφορους από τους πρωταγωνιστές, και τους προκαλεί παραισθήσεις τόσο αληθινές που μπορούν να φτάσουν μέχρι το θάνατο.
Ενδιαφέρον ακούγεται, θα μου πείτε. Σύμφωνοι, αλλά ο σκηνοθέτης Avi Nesher καταφέρνει με μια τέτοια θεματολογία να κάνει μια κοινότυπη και βαρετή ταινία, χωρίς δράση εκτός από ελάχιστα σημεία της, με πολύ μπλα- μπλα από τους πρωταγωνιστές στα σημεία όπου έπρεπε να είχαμε δράση. Η ενδιαφέρουσα ίντριγκα ξεδιπλώνεται κυρίως μέσω διαλόγου, κάτι που είναι πολύ περιοριστικό σε μια ταινία τρόμου. Τρόμου είπα; Γράψτε λάθος! Το RITUAL μπορεί να χαρακτηριστεί ταινία μυστηρίου, φιλμ νουάρ, θρίλερ, ότι να ‘ναι! Αλλά σίγουρα δεν είναι τρόμου, παρά τα στοιχεία βουντού που αναφέρονται συνεχώς. Κι αυτή είναι η μαγική λέξη: αναφέρονται, γιατί σχεδόν ποτέ δεν τα βλέπουμε!
Τα πολλά κενά στη δράση, ιδίως μετά το πρώτο μισάωρο της ταινίας, όπου βλέπουμε όμορφες παραλίες της Τζαμάικα, ντόπιες καλλονές και αδιάφορα πάρτι στα σπίτια των πρωταγωνιστών κάνουν την ταινία αρκετά κουραστική για τα 102 λεπτά που διαρκεί, με κύρια σημεία ανάκαμψης τις γυμνές σεκάνς της εντυπωσιακής Kristen Wilson.
Από ένα σημείο και μετά ένας εξασκημένος φίλος του τρόμου δεν έχει κανένα πρόβλημα να μαντέψει ακριβώς τι θα γίνει πολύ πριν φτάσει ο επίλογος. Ειλικρινά, σε ορισμένες φάσεις το RITUAL δίνει την εντύπωση ότι τα γυρίσματα σταματούσαν συχνά, και όταν ξανάρχιζαν τότε αποφάσιζε η ομάδα παραγωγής πώς θα προχωρήσει η πλοκή!
Επίσης είναι ξεκάθαρο ότι ολόκληρο το RITUAL θα μπορούσε κάλλιστα να είναι ένα 20λεπτο τηλεοπτικό επεισόδιο του Tales From The Crypt, παρά αυτό που είναι τώρα και σίγουρα δεν θα μπορούσε να είχε γίνει χειρότερο!
Στα θετικά είναι η καλή παραγωγή που μοιάζει να έχει αρκετούς πόρους και η παρουσία πολλών γνωστών ονομάτων στους βασικούς ρόλους, που όμως η κοινότυπη φύση των χαρακτήρων τους δεν καταφέρνει να τους κάνει να ανεβάσουν την ταινία πάνω από τη μετριότητα. Επίσης κατά διαστήματα υπάρχει καλή ατμόσφαιρα μυστηρίου, που όμως δεν κορυφώνεται ποτέ, ενώ οι τελετές βουντού που ίσως θα έπρεπε να είναι το highlight της ταινίας είναι σύντομες και χωρίς απρόοπτα.
Δεν προκαλεί έκπληξη, λοιπόν το γιατί οι παραγωγοί της ταινίας θέλησαν να αποστασιοποιήσουν την ταινία από τη σειρά Tales From The Crypt με το να τη μετονομάσουν σε RITUAL, όσο και το ότι βγήκε κατευθείαν στο video. Επίσης δεν είναι τυχαίο ότι μέχρι πρότινος ήταν αρκετά δυσεύρετη σε DVD ακόμα και σε VHS.
Τελικά δεν ξέρω σε ποιόν να συστήσω αυτή την ατυχή προσπάθεια. Σίγουρα όχι στους φίλους του Tales From The Crypt, γιατί θα τα πάρουν με την έλλειψη του Crypt Keeper αλλά και με την έλλειψη φαντασίας και φρεσκάδας που το διακρίνει. Επίσης ούτε στους φίλους της μυθολογίας βουντού, που καλά θα κάνουν να προτιμήσουν ανά πάσα στιγμή το THE SERPENT AND THE RAINBOW.
Κατά τη γνώμη μου, το RITUAL θα ξεχαστεί γρήγορα από την ιστορία, σαν μία ακόμα ταινία τρόμου του σωρού, και τελικά του αξίζει αυτή η μοίρα. Το μόνο που εύχομαι είναι οι ιστορικοί παραγωγοί Ted Hartley, Robert Zemeckis, David Giler, Walter Hill και Richard Donner που έχουν θησαυρίσει τόσα χρόνια από την κληρονομιά του Tales From The Crypt, τουλάχιστον να σεβαστούν την υστεροφημία τους αλλά και της σειράς και να μην κυκλοφορήσουν στο μέλλον κάτι τόσο παγερά αδιάφορο.
Ενδιαφέρον ακούγεται, θα μου πείτε. Σύμφωνοι, αλλά ο σκηνοθέτης 
