Σχόλια:  Υποθέτω ότι όσες και όσοι διαβάζουν πότε- πότε το b-movies.gr θα γνωρίζουν ότι είμαι fan του Paul Naschy και του έργου του και ότι πολύ δύσκολα θα κακοχαρακτηρίσω τις δουλειές του. Στην περίπτωση του DR JEKYLL VERSUS THE WEREWOLF τα πράγματα γίνονται ακόμα ευκολότερα γιατί- fan ή όχι- πρόκειται με ευκολία για μια από τις κορυφαίες ταινίες του Ισπανού εναλλακτικού σταρ και σίγουρα μέσα στις 2-3 καλύτερες περιπέτειες του τριχωτού alter ego του, Waldemar Daninsky.
Και πώς να χάσει κανείς όταν εκτός από τα γνώριμα στοιχεία που περιμένει και ζητάει από ταινίες του Paul Naschy που είναι όλα παρόντα, ουσιαστικά έχουμε 2 ταινίες σε μία και δοσμένες και οι δύο με πολύ καλό ρυθμό και πανέμορφα σκηνοθετημένες από τον μακροχρόνιο συνεργάτη του Naschy, Leon Klimovsky.
 Η ιστορία ξεκινάει με την γνώριμη υπόθεση που συναντάμε στις περισσότερες περιπέτειες του Waldemar Daninsky, με την αναγκαία παρέα κακομαθημένων Άγγλων πλουσιόπαιδων να ξεκινούν για ταξίδι αναψυχής στα Καρπάθια σε αναζήτηση του Waldemar Daninsky του λυκάνθρωπου. Όλα κυλούν στο γνώριμο μοτίβο του WEREWOLF SHADOW και NIGHT OF THE WEREWOLF, με τον μαυροφορεμένο Danisnky να κατοικεί στο πλησιέστερο εγκαταλελειμμένο γοτθικό κάστρο μαζί με την προστάτιδα του και να μπαίνει στη ζωή των άτυχων παραθεριστών από τους οποίους ξεχωρίζει την όμορφη Justine ως την πρώτη υποψήφια για να τον ερωτευτεί και να τον λυτρώσει από την κατάρα του λυκάνθρωπου. Όσο για τους υπόλοιπους, αυτοί προβλέψιμα καταλήγουν στο στομάχι του με την πρώτη πανσέληνο!
 Όμως η τύχη των φίλων της δεν πτοεί την όμορφη Justine, που εντωμεταξύ έχει ερωτευτεί σφόδρα τον Daninsky παρόλο που γνωρίζει για την κατάρα που τον βαραίνει. Όμως για καλή του τύχη, έχει γνωστό τον εγγονό του θρυλικού Δρ. Jekyll που εντωμεταξύ έχει εφεύρει τον ορό που καταπιέζει τη δράση του βίαιου κύριου Hyde, ο οποίος κατέστρεψε τη ζωή του παππού του. Έτσι καταφεύγει στον Βρετανό επιστήμονα σαν τελευταία λύση για την γιατρειά του αγαπημένου της Waldemar με τη βοήθεια της επιστήμης. Ο Δρ. Jekyll σκέφτεται λιγάκι και καταλήγει στο ότι η καλύτερη λύση θα είναι να μετατρέψει τον Daninsky σε κο Hyde αφήνοντας τον να παλέψει και να νικήσει τον λυκάνθρωπο, και πριν από την πανσέληνο να του χορηγήσει τον ορό που θα τον κάνει να απαλλαγεί και από τις δύο εναλλακτικές του προσωπικότητες.
 Όμως, ως συνήθως, λογάριαζε χωρίς τον ξενοδόχο, μιας και η βοηθός και κάποτε ερωμένη του καλού γιατρού δεν βλέπει με καλό μάτι την αφοσίωση του στον Daninsky και έτσι σαμποτάρει την θεραπεία αφήνοντας τον Daninsky μεταμορφωμένο σε κύριο Hyde να σπέρνει τον τρόμο και το θάνατο στο Λονδίνο, στο οποίο και εξελίσσεται η περισσότερη από την ταινία.
 Σίγουρα αρκετά φιλόδοξη σεναριακά η έμπνευση του Naschy να κάνει μια μίξη από δύο διαφορετικούς χαρακτήρες του κλασικού τρόμου, που όμως στην πραγματικότητα έχουν πολύ περισσότερα κοινά απ’ ότι φαίνεται με την πρώτη ματιά. Τόσο ο λυκάνθρωπος όσο και ο κύριος Hyde είναι οι σκοτεινές πλευρές των alter ego τους, εξαιρετικά βίαιοι, γεμάτοι κακία και μίσος και χωρίς το παραμικρό συναίσθημα. Έτσι, τουλάχιστον στη θεωρία, μια σύγκρουση μεταξύ των δύο θα ήταν ό,τι πρέπει για τους fans του Naschy και του Waldemar Daninsky.
 Δυστυχώς η σύγκρουση αυτή δεν γίνεται ποτέ, τουλάχιστον στο πλάνο, αλλά γίνονται όλα εκείνα τα σκηνικά που θα απαιτούσε κανείς από μια περιπέτεια του Waldemar Daninsky. Αδιάκριτες επιθέσεις του λυκάνθρωπου σε όποιον βρίσκεται μπροστά του, αρκετές μεταμορφώσεις με τουλάχιστον δύο από τις οποίες να είναι ανθολογίας για τη φιλμογραφία του Naschy. Μία μέσα σε σταματημένο ασανσέρ του νοσοκομείου στο οποίο εργάζεται ο Δρ. Jekyll μπροστά στα έντρομα μάτια μιας νοσοκόμας που βρέθηκε τυχαία εκεί, και μία μέσα σε Λονδρέζικο night club στο οποίο ο λυκάνθρωπος βρίσκει πολύ… ψωμί!
 Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά έχουμε και μια πρωτοκλασάτη ερμηνεία του Naschy ως κύριος Hyde που όσο βρίσκεται στο πλάνο κλέβει με ευκολία την παράσταση από τον λυκάνθρωπο αλλά και όλους τους υπόλοιπους χαρακτήρες. Προσωπικά βρήκα το συγκεκριμένο κομμάτι της ταινίας πραγματικά εκπληκτικό, και κατά την προσωπική μου άποψη δίνει την προστιθέμενη αξία και γλιτώνει το DR JEKYLL VERSUS THE WEREWOLF από το να χαρακτηριστεί ως άλλο ένα άτυπο remake του ιστορικού WEREWOLF SHADOW.
 Από εκεί και πέρα έχουμε αρκετό gore και αισθησιασμό, χωρίς αυτή τη φορά να υπάρχει η μεγάλη ποσότητα αναίτιου γυμνού που συναντάμε στην πλειοψηφία των ταινιών του Naschy, Ενώ η γοτθική ατμόσφαιρα δίνει και παίρνει, ιδίως στα πλάνα που διαδραματίζονται στο κάστρο του Daninsky στα Καρπάθια. Ο ρυθμός είναι γενικά αρκετά γρήγορος και χωρίς πολύ άσκοπο μπλα- μπλα, ενώ ακόμα και οι πιο απίστευτες παραδοχές του σεναρίου χωνεύονται πολύ εύκολα μιας και η ιστορία κυλάει γενικά σαν νεράκι.
 Για να μην πολυλογώ, το DR JEKYLL VERSUS THE WEREWOLF είναι χωρίς αμφιβολία μια από τις κορυφαίες περιπέτειες του τριχωτού ευγενή, δηλαδή χαράς ευαγγέλιο για τους fans των Naschy και Danisnky.
|
