Ένας νέος μεγαλώνει κάτω από την αυστηρή θεία του από το θάνατο των γονιών του σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα όταν ήταν μικρός. Όμως η θεία του δεν θέλει να τον αποχωριστεί χωρίς να υπολογίζει το κόστος κάτι τέτοιου

Άλλη μια από εκείνη τη συνομοταξία ταινιών που κυκλοφόρησαν τη δεκαετία του 80 και ξαφνικά βρέθηκαν από το πουθενά στο κέντρο της δημοσιότητας λόγω της προσθήκης τους στον τρομερό κατάλογο των Video Nasties στη Μ. Βρετανία. Η προσθήκη αυτή εκείνη την εποχή εγγυώταν ότι η ταινία θα γίνει αντικείμενο συλλεκτικού ενδιαφέροντος με το στανιό και ότι σίγουρα κάποια στιγμή θα είχε τα «15 λεπτά δόξας» της είτε το άξιζε είτε όχι. Το NIGHTMARE MAKER είναι ακόμα ένα δείγμα ταινίας που θα μπορούσε κάλλιστα να σταθεί και χωρίς τη διαβόητη φήμη που της εξασφάλιζε η λίστα των Video Nasties καθώς πρόκειται για ένα άκρως ενδιαφέρον ψυχολογικό θρίλερ με εκείνη την αλάνθαστη αισθητική των 70’s παρόλο που γυρίστηκε στα αθάνατα 80’s.

Οι γονείς του Billy σκοτώνονται σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες την ώρα που αυτός φιλοξενείτο από την Θεία του. 14 χρόνια μετά μένει ακόμα με τη Θεία και είναι υποσχόμενος μπασκετμπολίστας στην ομάδα του σχολείου με το μέλλον να ανοίγεται μπροστά του. Όμως η Θεία του δεν συμφωνεί να πάρει υποτροφία και να φύγει από κοντά της και έτσι αρχίζουν τα προβλήματα μιας και τυχαίνει να είναι- εν ολίγοις- για δέσιμο.

Μιλάμε για κομπλέ ψύχωση με τον Billy, πλήρως εξοπλισμένο χώρο προσκυνήματος του νεκρού άντρα της με τον οποίο συζητάει καθημερινά και όλα τα συναφή. Όταν μάλιστα κάνει και τον πρώτο της αιματηρό φόνο με θύμα έναν τεχνικό που βρέθηκε στο σπίτι αρνήθηκε να της κάτσει τότε μπαίνει στο προσκήνιο ο σκληρός και καχύποπτος ντετέκτιβ (Bo Svenson), που ούτε για μια στιγμή δεν πιστεύει το σενάριο ότι ο γνωστός ομοφυλόφιλος τεχνικός προσπάθησε να βιάσει την καλή θεία και αυτή τον καθάρισε με το κουζινομάχαιρο την ώρα που ο Billy έμπαινε στο σπίτι.

Μετά από κάμποσες παρενοχλητικές επισκέψεις και ασταμάτητη εκτόξευση υπονοούμενων τόσο στον Billy όσο και στη θεία, ο επιθεωρητής είναι πλέον πεπεισμένος ότι ο Billy είναι gay και καθάρισε αυτός τον τεχνικό πάνω σε σκηνή ζηλοτυπίας. Η σκέψη και μόνο εξοργίζει τη θεία που αρχίζει πλέον να δείχνει σημάδια ολοκληρωτικής παράνοιας, τα οποία εντείνονται ακόμα περισσότερο όταν πιάνει τον Billy στο κρεβάτι με το κορίτσι του. Πλέον το να εμποδίσει τον Billy από το να φύγει από το σπίτι γίνεται κάτι παραπάνω από εμμονή που φτάνει μέχρι το σημείο να τον ποτίσει ναρκωτικό πριν από σημαντικό αγώνα έτσι ώστε να καταρρεύσει και να μην πάρει την υποτροφία. Παράλληλα, συνεχίζει την… θεραπεία σε τακτά χρονικά διαστήματα ώστε ο Billy να είναι πάντα εύκαιρος στο κρεβάτι σε ημικωματώδη κατάσταση.

Σ’ όλο αυτό το διάστημα το βλέμμα των μπάτσων βρίσκεται επί μονίμου βάσης πάνω στον Billy και έτσι η θεία συνεχίζει σχεδόν ανενόχλητη να ξεφορτώνεται ένα μετά το άλλο τα εμπόδια στην ευτυχία μαζί με τον Billy. Έτσι μοναδική υποψήφια σωτήρας μένει το αμόρε του Billy που εντωμεταξύ δεν μπορεί να φανταστεί το μέγεθος της ψύχωσης της θείας του.

Με λίγα λόγια πρόκειται για συνταγή που ανακατεύει με αρκετά καλό τρόπο στοιχεία από slashers των 70’s με την α λα TEXAS CHAINSAW MASSACRE παρανοϊκή οικογένεια που όμως όσο κι αν φαίνεται περίεργο ποντάρει περισσότερο στην ψυχολογική ένταση παρά στην παραδοσιακή “kill em all” συνταγή των slashers.

Σ’ αυτό συμβάλει τα μέγιστα μια απολαυστικά παρανοϊκή ερμηνεία της Susan Tyrrell που κλέβει με ευκολία την παράσταση από όλους τους συμπρωταγωνιστές της, συμπεριλαμβανομένου και του θρυλικού cult ειδώλου, Bo Svenson. Οι μεταμορφώσεις της από καλοσυνάτη θεία σε αφιονισμένο φονιά είναι πραγματικά εντυπωσιακές και μόνη της καταφέρνει να δίνει στην ταινία ότι πιο τρομακτικό έχει να προσφέρει. Κι αυτό είναι σίγουρα το φινάλε που συγκεντρώνει όλο το ζουμί από πλευράς έντασης.

Ο Svenson είναι πολύ άνετος στο ρόλο του δύσπιστου και κολλημένου μπάτσου, αλλά κακά τα ψέματα, ο χαρακτήρας του θα μπορούσε και να έλειπε χωρίς να το πάρει χαμπάρι σχεδόν κανείς. Αυτό όμως είναι πρόβλημα σεναρίου, που υποπίπτει και σε κάνα- δυο ακόμα στα 90 λεπτά της προβολής. Επίσης σε μερικές στιγμές γίνεται κοινότυπο και αργό, αλλά η ουσία είναι ότι το NIGHTMARE MAKER λειτουργεί πολύ καλά σε όλα σχεδόν τα επίπεδα. Υπάρχει η σχετική αγωνία, ο σχετικός ρυθμός, οι ερμηνείες είναι όλες μια χαρά και σαν μπόνους έχουμε και 2- 3 πολύ καλές σπλατεριές, που πάντως δεν δικαιολογούν τη φασαρία που είχε γίνει την εποχή που κυκλοφόρησε. Από την άλλη, οι fans του είδους θα βρουν πολλές ομοιότητες σε μεταγενέστερες ταινίες όπως πχ το AMERICAN GOTHIC, αλλά αυτή η ιστορία έχει ξεκινήσει από την κυκλοφορία του THE TEXAS CHAINSAW MASSACRE το 1973 και συνεχίζεται μέχρι και σήμερα, οπότε είναι σαν να ψάχνει κανείς αν έκανε η κότα το αυγό ή το αυγό την κότα.

Σε γενικές γραμμές πάντως πρόκειται για μια ταινία που αξίζει ένα βλέφαρο από τους fans του καλού 80’s θρίλερ με ατμόσφαιρα 70’s και με τις απαραίτητες πινελιές αίματος και βίας. Με άλλα λόγια, μια χαρά.

Δεν υπάρχει κυκλοφορία στη χώρα μας.

Δεν υπάρχουν γνωστές εκδόσεις για την ώρα.