Δύο επιστήμονες της βικτοριανής εποχής ταξιδεύουν στο κέντρο της Γης με ένα όχημα που κατασκεύασαν οι ίδιοι. Εκεί όμως θα συναντήσουν έναν άγνωστο κόσμο όπου ανθρωπόμορφα όντα έχουν σκλαβώσει τον τοπικό πληθυσμό τους οποίους προσφέρουν ως θυσίες σε προϊστορικά τέρατα.

Η δεύτερη ταινία από τις τέσσερις με πρωταγωνιστή τον Doug McClure σε συνεργασία American International Pictures και Amicus που ξεκίνησε το 1975 με το THE LAND THAT TIME FORGOT αποτελείται σε γενικές γραμμές από περίπου μία από τα ίδια με τον προκάτοχό της. Ο βαθμός b-χαβαλέ είναι πολύ μεγάλος αλλά όχι τόσο επιτυχημένος όπως στις άλλες συγγενείς ταινίες με αποκορύφωμα το εκπληκτικό WARLORDS OF ATLANTIS.

H ταινία βασίζεται ελαφρά στο ομώνυμο βιβλίο του μέγιστου Edgar Rice Burroughs και αυτή τη φορά ο Doug ταξιδεύει μαζί με τον Δρ. Peter Cushing στον πυρήνα της Γης με ένα όχημα κατασκευασμένο από τον τελευταίο που μπορεί να τρυπήσει στέρεο βράχο και να αντέξει κάθε είδους κακουχίες και συνθήκες. Το πρόβλημα είναι ότι ήταν απροετοίμαστοι για το ταξίδι που ουσιαστικά προκλήθηκε από ένα ατύχημα που άφησε και τους δύο αναίσθητους ενώ το όχημα συνέχιζε την κατάβαση του.

Όταν συνέρχονται έχουν φτάσει πλέον σε ένα φανταστικό κόσμο στο κέντρο της Γης όπου αγνώστου προελεύσεως ανθρωποειδή έχουν σκλαβώσει τον τοπικό ανθρώπινο πληθυσμό για να ικανοποιήσουν την πείνα ορισμένων προϊστορικών πτηνών με τηλεπαθητικές ιδιότητες τα οποία απολαμβάνουν ανθρωποθυσίες ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Ο ηρωικός Doug, αφού πρώτα μάχεται με κακοφτιαγμένα λαστιχένια τέρατα και ανοίγει βεντέτα για τα μάτια της τοπικής θεογκόμενας Caroline Munro με τον αντιστρόφως εμφανισιακά μνηστήρα της, πείθει τους ντόπιους να πάρουν τα όπλα και να εξεγερθούν σε αυτούς που τους έχουν σκλαβώσει τόσα χρόνια.

Όλα αυτά σε ένα υπέροχο ομολογουμένως υπόγειο σκηνικό που δίνει και τον τόνο για την επιβλητική ατμόσφαιρα της ταινίας, η οποία όμως στη συνέχεια την εγκαταλείπει και πέφτει με τα μούτρα στην δράση και την ασταμάτητη επίδειξη ειδικών εφέ. Όλα μια χαρά, αλλά το θέμα είναι ότι ακόμα και για τα στάνταρντς της εποχής που γυρίστηκε η ταινία πολλά από τα ειδικά εφέ είναι τουλάχιστον φτωχά, πόσο μάλλον με τα σημερινά. Πάντως σε αρκετές περιπτώσεις τα αποτελέσματα είναι καλύτερα όπως για παράδειγμα μια μονομαχία μεταξύ τεράτων και στις σκηνές όπου τα προϊστορικά πτηνά μένουν ακίνητα.

Όσο για τη δράση, είναι σε ορισμένα διαστήματα ενδιαφέρουσα και επιτυχημένη με τα κριτήρια της παλιάς σχολής και σε άλλα φτάνει το επίπεδο «τόσο κακής που είναι καλή». Αλλά ακόμα κι έτσι υπάρχουν αρκετές σκηνές αληθινού σασπένς όπως η διαφυγή του Doug McClure ανάμεσα στα κοιμισμένα σαρκοβόρα πτηνά και πολλές σκηνές χιούμορ, επιτηδευμένου και μη. Σε γενικές γραμμές πρόκειται για απογευματινή ψυχαγωγία χωρίς ιδιαίτερες αξιώσεις και που ίσως είναι η πιο αδύναμη από τις 4 της άτυπης σειράς ταινιών, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν είναι καλή.

Πάντως αναμφίβολα το highlight ολόκληρης της ταινίας είναι ο Peter Cushing, ο οποίος αντιλαμβανόμενος ότι δεν έχει νόημα να το παίξει σοβαροφανής όπως συνήθως παραδίδει μια ασυνήθιστα κωμική και επιτηδευμένα υπερβολική ερμηνεία στο ρόλο του ψιλοπαρανοϊκού Βρετανού καθηγητή. Φυσιολογικά αυτός κλέβει την παράσταση και έχει τις περισσότερες καλές ατάκες («Δεν μπορείτε να με υπνωτίσετε, είμαι Βρετανός») ενώ ο McClure αναλαμβάνει το ηρωικό κομμάτι της ιστορίας με μια τυπικά «Αμερικάνικη» ερμηνεία. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, στο τέλος δεν παίρνει και το κορίτσι το οποίο πάντως όσο βρίσκεται στο πλάνο είναι χάρμα οφθαλμών με μια Caroline Munro στα πολύ χάι της.

Από την άλλη πλευρά, όσες εξόφθαλμες ατέλειες και να είχε, όσο «χαζό» και να φαινόταν ώρες- ώρες, προσωπικά δεν υπήρξε στιγμή της προβολής του AT THE EARTH’S CORE που να μην χαμογελούσα από ευχαρίστηση. Και υποθέτω αρκετοί φίλοι της κλασικής φαντασίας μπορεί να σκέφτονται παρόμοια και να βλέπουν το συναίσθημα αντί τα προβλήματα προϋπολογισμού, οπότε σε τέτοια περίπτωση η διασκέδαση είναι εξασφαλισμένη. Όπως άλλωστε είναι και στα άλλα τρία «ξαδελφάκια» της συνεργασίας AIP και Amicus. Εξάλλου υπάρχουν τέρατα, φουτουριστικά οχήματα, εκρήξεις, ηφαίστεια, ποτάμια λάβας και τοπικοί εξωτικοί χοροί και τραγούδια, για να μην ξεχάσω τον μεγάλο Peter Cushing. Δύσκολο να χάσει κάποιος.

Δεν υπάρχει κυκλοφορία στη χώρα μας.

R0 Γερμανία (CMV Laservision)
R1 Αμερική (MGM) – Midnite Movies double μαζί με το “WAR GODS OF THE DEEP”
R2 Μ. Βρετανία (VCI/Cinema Club)
R4 Αυστραλία (Universal)

Όλες οι εκδόσεις είναι χωρίς περικοπές, με αναμορφική widescreen μεταφορά και γενικά ισάξιες με μόνο μικροδιαφορές στο aspect ratio.