Σχόλια:  Να και μια ταινιούλα από την μακρινή Αργεντινή με εκείνο το ύφος που συναντάμε στις περισσότερες ταινίες euro- horror και euro- sleaze της δεκαετίας του 70. Η διαφορά είναι ότι εκτός του ότι δεν πρόκειται για Ευρωπαϊκή παραγωγή, γυρίστηκε επίσης το 1967 όταν τα προαναφερόμενα παρακλάδια του exploitation σινεμά δεν είχαν ακόμα αναπτυχθεί και έκαναν τα πρώτα τους βήματα με τις ταινίες του Jess Franco και των άλλων παιδιών. Επί της ουσίας πρόκειται για ταινία τρόμου και συγκεκριμένα με βρικόλακες, αλλά όπως ίσως μαντεύει κανείς, το κύριο ενδιαφέρον είναι το πολύ και αναίτιο γυμνό.
 Η ιστορία ξεκινάει στο ακαθόριστο παρελθόν όπου μια νεαρή και όμορφη γυναίκα ονόματι Ofelia υπόσχεται αιώνια αγάπη στον εκλεκτό της καρδιάς της, Gustavo, που όμως δεν είναι και ο εκλεκτός των γονιών της που έχουν ήδη κανονίσει το γάμο της με έναν ντόπιο ευγενή. Η Ofelia απαρηγόρητη τελικά αναγκάζεται και τον παντρεύεται, αλλά μάλλον ο σύζυγος υπολόγιζε χωρίς τον ξενοδόχο. Αυτός είναι ο προδομένος εραστής της, Gustavo, που τυχαίνει να είναι και βρικόλακας και έτσι εξασκεί την γοητεία πάνω της ενώ ξεφορτώνεται με ιδιαίτερα αιματηρό τρόπο τον σύζυγο. Προβλέψιμα, το δάγκωμα στο λαιμό μετατρέπει την αγαπημένη του σε βρικόλακα και πλέον το ευτυχισμένο ζευγάρι κατοικούν στο φαινομενικά εγκαταλελειμμένο σπίτι τους σε ορεινή περιοχή.
 Εκεί καταφθάνει η προβλεπόμενη παρέα 7 νεαρών που το αμάξι τους χάλασε κατά τη διάρκεια της εκδρομής και εκεί συναντούν τόσο τον μυστηριώδη οικοδεσπότη Gustavo όσο και την αγαπημένη του Ofelia, η οποία μάλιστα δεν χάνει χρόνο και την πέφτει με συνοπτικές διαδικασίες σε ένα από τα μέλη τη παρέας. Σύντομα η διαμονή τους διαταράσσεται όταν δύο από τις γυναίκες της παρέας εξαφανίζονται και έτσι πηγαίνουν στην αστυνομία, αλλά οι έρευνες πέφτουν στο κενό αφού το σπίτι έμοιαζε σαν να είχε να κατοικηθεί για πολλά χρόνια.
 Μετά από λίγο οι φίλοι μας ανακαλύπτουν και τις δύο εξαφανισμένες γυναίκες, κομπλέ με τα αναγκαία σημάδια από δάγκωμα βρικόλακα στο λαιμό τους. Νοσοκομειακή περίθαλψη είναι απαραίτητη, αλλά χωρίς αποτέλεσμα και έτσι ο ένας από τους άνδρες καταλαβαίνει ότι κάτι παίχτηκε με την σαγηνευτική Ofelia με την οποία είχε μοιραστεί ρομαντικές στιγμές το προηγούμενο βράδυ και έτσι μετά από λίγο ψάξιμο την εντοπίζει μέσα στο σπίτι, όπου και του εκμυστηρεύεται την επιθυμία της να τελειώσει την κατάρα του βρικόλακα που της φόρτωσε δια της βίας ο κάποτε αγαπημένος της.
 Από την γλυκανάλατη εισαγωγή, κάποιος μπορεί κάλλιστα να προδιατεθεί θετικά για αυτό το μίγμα horror- sex από την Αργεντινή, πόσο μάλλον μετά τους ομολογουμένως εντυπωσιακούς τίτλους έναρξης κατά τους οποίους βλέπουμε ίσως ότι καλύτερο έχει να επιδείξει από το καλλιτεχνικό μέτωπο η ταινία. Όσο προχωράει η προβολή, τα πράγματα ζεσταίνονται αρκετά με μπόλικα πλάνα αναίτιου γυμνού και την πρώτη αιματηρή δολοφονία, αλλά μετά από λίγο το θέαμα γίνεται επαναλαμβανόμενο και χωρίς σαφή κατεύθυνση.
 Φαίνεται ότι ο σκηνοθέτης είχε περισσότερο στην άκρη του μυαλού του για το πώς θα κατάφερνε να δείξει τις καλλιτεχνικές του ικανότητες παρά την exploitation ουσία του πράγματος, κάτι που φαίνεται από ένα παράξενο πλάνο ενός γλάρου εν πτήση σε κατακόκκινο φόντο που επαναλαμβάνεται σε τακτά χρονικά διαστήματα κατά τη διάρκεια της προβολής. Αυτό είναι και το βασικότερο πρόβλημα σε μια κατά τα’ άλλα αρκετά συμπαθητική ιστορία έρωτα και βρικολάκων, ενώ σε δεύτερη μοίρα έρχεται η έλλειψη αληθινών πρωταγωνιστών με τους οποίους μπορεί να ταυτιστεί ο θεατής.
 Στα θετικά είναι κάποια ατμοσφαιρικά πλάνα που όμως δεν καταφέρνουν να ανυψώσουν την ποιότητα παραπάνω, ενώ υπάρχουν όπως προανέφερα και κάποιες καλοφτιαγμένες σκηνές gore που προκαλούν εντύπωση αν σκεφτεί κανείς την εποχή που γυρίστηκε η ταινία. Σε κάθε περίπτωση, το κύριο ενδιαφέρον είναι το άπλετο γυμνό που φροντίζει να δίνει σε κάθε ευκαιρία ο σκηνοθέτης, και συγκεκριμένα τα γυμνά πλάνα της εντυπωσιακής Susana Beltran που φέρνουν στο νου Jean Rollin στις πιο αισθησιακές του στιγμές.
 Από εκεί και πέρα το όλο θέαμα κινείται σε προβλέψιμα και ρουτινιάρικα επίπεδα, χωρίς ιδιαίτερο ρυθμό και κατεύθυνση, πόσο μάλλον σασπένς. Δεν λείπουν φυσικά οι πάμπολλες σκηνές όπου το ζευγάρι των βρικολάκων κάνει επίδειξη κυνοδόντων, αλλά ούτε και οι cheesy ερμηνείες των περισσότερων πρωταγωνιστών.
 Γενικά πρόκειται για μια ταινία που έχει το ενδιαφέρον της, πάντα στην κλίμακα των b-movies της εποχής, μόνο και μόνο επειδή είναι από την Αργεντινή, αλλά δυστυχώς δεν έχει ούτε την ακαταμάχητη γοητεία που συναντάμε σε ταινίες του βασιλείου του Euro- Horror ούτε και την αφοπλιστική ειλικρίνεια των ταινιών του Eddie Romero και Gerardo de Leon που θα την έκαναν να κατακτήσει περίοπτη θέση στη βιντεοθήκη μου. Γενικά θα την χαρακτήριζα ως μια νερόβραστη προσπάθεια που στα σίγουρα έχει τα καλά της, αλλά που σε καμία περίπτωση δεν ολοκληρώνει το φανερό όραμα των συντελεστών της.
|
