Μια αποστολή με ηγέτη έναν καθηγητή και το γιο του ψάχνει τη χαμένη Ατλαντίδα. Όταν όμως βρίσκουν στοιχεία της ύπαρξής της δέχονται επίθεση από γιγάντια προϊστορικά τέρατα που τους παρασύρουν σε μια δίνη που τους μεταφέρει στην βυθισμένη πολιτεία. Προς μεγάλη τους έκπληξη ανακαλύπτουν ότι οι κάτοικοι της Ατλαντίδος είναι στην πραγματικότητα εξωγήινοι που δεν έχουν το καλό του ανθρώπινου γένους στο μυαλό τους.

Μπορώ ήδη να φανταστώ τη συγκίνηση ορισμένων τριαντάρηδων όταν θα δουν τα πρώτα καρέ της συγκεκριμένης ταινίας από την χρυσή εποχή του Βρετανικού σινεμά φαντασίας. Προσωπικά είχα να δω την ταινία τουλάχιστον 15 με 20 χρόνια, αλλά με το που φάνηκε το μεταλλικό υποβρύχιο σκαφάκι στο κατάστρωμα του πλοίου, όλα ήρθαν στο μυαλό μου χωρίς να το προσπαθήσω καν!

Και τι να υποθέσει κανείς όταν ακόμα και 20 χρόνια μετά από την τελευταία φορά που είδε το WARLORDS OF ATLANTIS οι διάλογοι, σκηνές, ακόμα και εκφράσεις των πρωταγωνιστών είναι απίστευτα γνώριμες, πολύ περισσότερο από ένα απλό συναίσθημα dιjΰ vu που συνήθως προκύπτει από την προβολή πολλών παρόμοια θεματικά ταινιών;

Σίγουρα κάτι λέει αυτό, ιδίως όταν τα συναισθήματα ικανοποίησης που ακολουθούν την προβολή παραμένουν τα ίδια για ένα 12χρονο παιδί και για έναν 35χρονο άνδρα. Εμένα προσωπικά με έπεισαν ότι το WARLORDS OF ATLANTIS είναι αυτό που λέω «κλασσική και αξεπέραστη ταινία φαντασίας», που το πέρασμα του χρόνου δεν έχει αλλοιώσει σχεδόν καθόλου.

Η μεγάλη περιπέτεια αρχίζει στο πλοίο όπου ο καθηγητής Aitken έχει μαζέψει ένα ικανότατο επιτελείο για την αναζήτηση της μυθικής Ατλαντίδας. Μαζί του ο καλλιεργημένος γιος του και ο άνθρωπος της περιπέτειας Greg Collinson, που μάλιστα έχει κατασκευάσει ένα θαλαμίσκο- υποβρύχιο που θα χρησιμοποιήσουν για να εξερευνήσουν τα άπατα βάθη του ωκεανού.

Στο πρώτο υποβρύχιο ταξίδι του θαλαμίσκου ανακαλύπτουν ένα γιγάντιο άγαλμα από την Ατλαντίδα, κάτι που τους δείχνει ότι είναι σε καλό δρόμο. Το πρόβλημα είναι ότι το συγκεκριμένο άγαλμα είναι από ατόφιο χρυσάφι, κάτι που κάνει τα μάτια των μελών του πληρώματος να γυαλίσουν και να αποφασίσουν να προδώσουν τον επιστημονικό χαρακτήρα της αποστολής με στόχο το κέρδος. Έτσι, αφού πρώτα γλίτωσαν την επίθεση ενός προϊστορικού τέρατος και στη συνέχεια ένα γιγάντιο χταπόδι τους παρέσυρε στο βυθό, ολοκληρώνοντας το έργο προδοσίας των μελών του πληρώματος.

Έλα όμως που οι τελευταίοι λογάριασαν χωρίς τον ξενοδόχο, και μαζί με τους καλούς βρέθηκαν μέσω μιας κοσμικής θαλάσσιας δίνης στην βυθισμένη Ατλαντίδα. Πώς θα καταφέρουν να γυρίσουν πίσω, και πώς θα αντιμετωπίσουν εκτός από τα πολυάριθμα τέρατα που ζουν εκεί και τους ιθαγενείς εξωγήινους που έχουν στο μυαλό τους την παγκόσμια κυριαρχία;

Το WARLORDS OF ATLANTIS ανήκει σε αυτή την ομάδα ταινιών από τον σκηνοθέτη Kevin Connor που περιλαμβάνει τα AT THE EARTH’S CORE, THE LAND THAT TIME FORGOT, THE PEOPLE THAT TIME FORGOT και άλλες εξίσου εντυπωσιακές και απόλυτα διασκεδαστικές ταινίες με τον αείμνηστο Doug McClure στον πρωταγωνιστικό ρόλο. Υπάρχει μια ικανή και αναγκαία συνθήκη για να απολαύσει ένας σύγχρονος νέος αυτό το είδος. Πρέπει να αδειάσει το μυαλό από άσκοπους προβληματισμούς και να αφήσει την ακαταμάχητη γοητεία των δρώμενων να τον παρασύρουν στο μαγικό αυτό ταξίδι στην Ατλαντίδα.

Με αυτό τακτοποιημένο, το WARLORDS OF ATLANTIS είναι σχεδόν «κολλητικό», μην αφήνοντας το θεατή να πάρει ανάσα, και κρατώντας τον κολλημένο μπροστά στην οθόνη, όπως ακριβώς έκανε σε εμένα χθες βράδυ με την ίδια ευκολία που είχε κάνει το 1985 περίπου, όταν και το πρωτοείδα.

Φανταστικά υποβρύχια πλάνα, κάθε λογής θαλάσσια και μη τέρατα, πολύχρωμοι και ξεχωριστοί χαρακτήρες- κάτοικοι της μυθικής Ατλαντίδας, μάχες, καταδιώξεις, το WARLORDS OF ATLANTIS τα έχει σχεδόν όλα. Τα ειδικά εφέ είναι top για την εποχή, και αν και σήμερα ορισμένα μοιάζουν λίγο cheesy, είναι κάτι απόλυτα φυσιολογικό και τελικά η επίδρασή τους εξαρτάται από το ποιος βλέπει την ταινία. Αν πρόκειται για τον τυπικό Έλληνα ψευτοσινεφίλ που αντί να δει πώς θα απολαύσει καλύτερα την ταινία ψάχνει για να βρει ατέλειες εκεί που δεν πρέπει, τότε μάλλον θα απογοητευτεί. Αν όμως πρόκειται για ειλικρινείς φίλους του σινεμά του φανταστικού, δεν μπορώ να σκεφτώ πώς μπορεί κάτι να πάει στραβά με το WARLORDS OF ATLANTIS.

Πραγματικά μου έχουν λείψει πολύ αυτού του είδους οι ταινίες, και απ’ ότι αποδεικνύεται και στην πράξη, μάλλον έχουν λείψει από την κινηματογραφική βιομηχανία γενικότερα. Αυτό εύκολα το καταλαβαίνει κανείς αν δει αντίστοιχες μοντέρνες παραγωγές, όπως το πολυδιαφημισμένο CGI party KING KONG του Peter Jackson.

Η αλήθεια είναι πάντως ότι όσο καλά CGI και να υπάρχουν σήμερα, πολύ δύσκολα οι σημερινές παραγωγές μπορούν να πλησιάσουν τα επίπεδα γοητείας και ψυχαγωγίας αυτών των αλησμόνητων και κλασσικών ταινιών του Kevin Connor με τον Doug McClure και τους υπόλοιπους.

WARLORDS OF ATLANTIS – KING KONG = Σημειώσατε «1»!

Δεν υπάρχουν εκδόσεις στην Ελλάδα

R2 Μ. Βρετανία (Cinema Club)

Η μοναδική αυτή έκδοση είναι χωρίς περικοπές και με αναμορφική widescreen μεταφορά.