Μια ομάδα αστροναυτών αναλαμβάνει να ελέγξει και να επιστρέψει το διαστημόπλοιο Event Horizon που είχε εξαφανιστεί στο διάστημα πριν πολλά χρόνια κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες. Όμως όταν φτάνουν εκεί ανακαλύπτουν ότι το σκάφος δεν είναι το ίδιο που ήταν πριν το ταξίδι του.

Επιστημονική φαντασία και τρόμος είναι ένας συνδυασμός που τουλάχιστον κατά την προσωπική μου γνώμη δύσκολα χάνει, ακόμα κι αν βρίσκεται ο Fred Olen Ray στην παραγωγή. Όταν μάλιστα υπάρχει και ένα επιτελείο 100% άξιων συντελεστών με ταλέντο, μεράκι και αγάπη για το συγκεκριμένο είδος αλλά και ο διόλου ευκαταφρόνητος προϋπολογισμός των $70.000.000 που στοίχισε το EVENT HORIZON, τότε δύσκολα μπορεί κανείς να πέσει έξω.

Ο Βρετανός σκηνοθέτης Paul W.S. Anderson είχε δώσει τα διαπιστευτήρια του με το MORTAL KOMBAT που προηγήθηκε του EVENT HORIZON και η μεγάλη οικονομική επιτυχία της ταινίας τον έβαλε στις «καλές» λίστες παραγωγών του Χόλυγουντ εξασφαλίζοντας του το ελεύθερο να κάνει όπως ακριβώς ήθελε μια κατ’ αρχάς τυπική ιστορία με εξωγήινους και τέρατα από το διάστημα, όπως ήταν αρχικά το σενάριο. Ο φιλόδοξος αλλά και προσγειωμένος Anderson, πιστός στην άποψή του ότι υπάρχει μόνο ένα διαστημικό τέρας στο σινεμά και αυτό είναι το πλάσμα του ALIEN, αμέσως απέρριψε την συγκεκριμένη ιδέα μετατρέποντας την απειλή σε κάτι λιγότερο χειροπιαστό αλλά εξίσου- αν όχι περισσότερο- τρομακτικό.

Έτσι το εξωγήινο τέρας έγινε εν ολίγοις η Πύλη της Κόλασης την οποία πέρασε το διαστημόπλοιο Event Horizon στο πρώτο του ταξίδι, κάτι που το εξαφάνισε για 7 ολόκληρα χρόνια από το πρόσωπο του σύμπαντος. Μετά από αυτό το χρονικό διάστημα το σκάφος φάνηκε ξαφνικά στα ραντάρ κάτι που ώθησε μια αποστολή αποτελούμενη από επιστημονικό προσωπικό μαζί με τον δημιουργό του Event Horizon να κινηθούν για να το βρουν και να ανακαλύψουν γιατί είχε εξαφανιστεί και που είχε πάει.

Στα πρώτα λεπτά επιβίβασης στο επιβλητικό διαστημόπλοιο, τα μέλη της αποστολής αρχίζουν να έχουν σκοτεινά οράματα που αφορούν προσωπικά τους τραυματικά βιώματα, τα οποία δεν γνωρίζει κανείς εκτός από το Event Horizon. Δεν αργούν να καταλάβουν ότι η τεράστια δύναμη της Μαύρης Τρύπας την οποία χρησιμοποιεί ο πυρήνας του σκάφους για να κάνει το Event Horizon να ταξιδέψει στα πέρατα του σύμπαντος άνοιξε μια κοσμική πύλη η οποία το εξαφάνισε και το έκανε να πάει σε μέρη που κανείς δεν θα ήθελε να γνωρίζει. Μάλιστα το σκάφος έφερε μαζί του κάτι από εκείνο το ταξίδι που- επί της ουσίας- είναι η πραγματική Κόλαση και το έχει κάνει ένα ζωντανό οργανισμό που το μόνο του μέλημα είναι να ξαναγυρίσει μαζί με το νέο του πλήρωμα σε εκείνο το τρομακτικά ακαθόριστο μέρος, κάτι που θα σημάνει πιθανότατα την καταστροφή των πάντων.

Όπως καταλαβαίνει κανείς, υπάρχουν αρκετές πτυχές του σεναρίου που θα μπορούσαν να είναι κάπως καλύτερες, αλλά από τη στιγμή που κάποιος πάει με τα νερά του δεν υπάρχει επιστροφή. Το EVENT HORIZON παρασύρει το θεατή στον σκοτεινό του κόσμο και δεν τον αφήνει να πάρει τα μάτια του από την οθόνη παρά μόνο όταν έχουν τελειώσει τα credits του φινάλε. Η ατμόσφαιρα δίνεται άμεσα με το που τα μέλη της αποστολής πατούν το πόδι τους στο επιβλητικό διαστημόπλοιο, το εσωτερικό του οποίου σχεδιάστηκε στα πρότυπα του Ναού της Παναγίας των Παρισίων και προκαλεί ακόμα περισσότερο δέος από το αντίστοιχο στο Nostromo του ALIEN.

Σκοτεινό, απειλητικό και ανελέητο είναι μερικά από τα επίθετα που μπορώ να πω ότι επιδίδονται άνετα στην εμφάνιση του εσωτερικού του συγκεκριμένου διαστημοπλοίου που θέτει τον τόνο της υπόλοιπης ταινίας. Παράλληλα, έχουμε και μια πρώτη εμφάνιση των «μανιών» του Paul W.S. Anderson με λαβύρινθους και πολυεπίπεδα δωμάτια και χώρους, που επέστρεψαν δριμύτερες στο μεταγενέστερο ALIEN Vs. PREDATOR.

Τα μέγιστα στην επιτυχία του όλου εγχειρήματος προσφέρουν φυσικά οι ερμηνείες των πασίγνωστων πρωταγωνιστών και ιδίως των έμπειρων στη σκηνή επιστημονικής φαντασίας και τρόμου Sam Neill και Laurence Fishburne, που αν και οι χαρακτήρες τους δεν αποφεύγουν τα κλισέ και τις προβλέψιμες παγίδες του Χολιγουντιανού «Εγχειριδίου Χρήσης», είναι γενικά απολαυστικοί και το τέλειο «dressing» στον σκοτεινό όγκο του Event Horizon και της ιστορίας του. Κακά τα ψέματα όμως, προσωπική μου εκτίμηση είναι ότι ακόμα και να μην υπήρχαν όλα αυτά τα μεγάλα ονόματα το τελικό αποτέλεσμα δύσκολα θα ήταν κατώτερο από αυτό που προέκυψε.

Είναι ίσως η γοητεία της συνεχιζόμενης και ακαθόριστη απειλή που βρίσκεται μονίμως στον αέρα, ίσως οι αποκαλύψεις του που πήγε το Event Horizon και η συνειδητοποίηση του πραγματικού μεγέθους του κινδύνου που διατρέχουν τα μέλη της αποστολής που κάνει το EVENT HORIZON ένα ανελέητο ταξίδι στις πιο σκοτεινές πτυχές του σύμπαντος και της φαντασίας, στα πρότυπα μοντέρνων αριστουργημάτων της σκηνής. Το κλίμα κατακλυσμικών αποκαλύψεων του PRINCE OF DARKNESS του John Carpenter είναι μια από τις πολλές σωστά χρησιμοποιημένες επιρροές για την ταινία του Paul W.S. Anderson. Ταυτόχρονα υπάρχει και η κλειστοφοβική και αγωνιώδης ατμόσφαιρα του ALIEN με το πλεονέκτημα της πραγματικά αόρατης και ακαθόριστης απειλής που πλανάται από την αρχή ως το φινάλε.

Πέρα από το σεναριακό, ατμοσφαιρικό και υποθάλπτων κομμάτι του, το EVENT HORIZON έχει και αρκετό «ψωμί» και από άλλες απόψεις. Υπάρχουν τέλεια ειδικά εφέ, gore σε αφθονία όπως και επιτυχημένες αναφορές σε ταινίες όπως το HELLRAISER και το THE HAUNTING (άλλη μια από τις μεγάλες επιρροές για το στόρι).

Αλλά όπως σε κάθε Χολυγουντιανό ημί-blockbuster, που κακά τα ψέματα περίπου εκεί κατατάσσεται, το EVENT HORIZON δεν αποφεύγει τις κινήσεις εντυπωσιασμού και τις «φανφάρες», που τουλάχιστον υποστηρίζονται από αψεγάδιαστα ειδικά εφέ. Έχουμε μπόλικες και ιδιαίτερα εντυπωσιακές εκρήξεις, αναίτιες ξαφνικές καταστροφές, ανούσιους διαλόγους από γενικά αναλώσιμους προς το θέαμα χαρακτήρες (με εξαίρεση των 2- 3 πρωταγωνιστών) αλλά ταυτόχρονα έξοχα σκοτεινά εσωτερικά πλάνα και μια διάχυτη αίσθηση εικαστικής και τεχνικής αρτιότητας.

Στα ελάχιστα αρνητικά σημεία, μπόρεσα να κατατάξω την σχεδόν ενοχλητική μουσική, που μοιάζει σαν κατάλοιπο από το MORTAL KOMBAT και αδικεί την ταινία, δίνοντας την εντύπωση ενός ακόμα διαστημικού μπαμ- μπουμ χωρίς ουσία.

Τέλος καλό, όμως, όλα καλά για τους fans της καλής επιστημονικής φαντασίας και τρόμου, που η αλήθεια δεν βλέπουν και πολύ συχνά τόσο επιτυχημένες μίξεις των δύο ειδών, κάτι που καταφέρνει στα σίγουρα η κορυφαία στιγμή του fan της σκηνής σκηνοθέτη Paul W.S. Anderson μέχρι τώρα.

Η ταινία κυκλοφορεί σε καταπληκτική ειδική έκδοση 2 DVD από την Odeon.

R1 CE Αμερική (Paramount)
R2 CE Γερμανία (Paramount)
R2 CE Ολλανδία (Paramount)
R2 SE Μ. Βρετανία (Paramount)
R4 CE Αυστραλία (Paramount)

Όλες οι εκδόσεις είναι χωρίς περικοπές, σε δύο DVD και πανομοιότυπες με την Ελληνική. Οι Βρετανικές και Αυστραλέζικες εκδόσεις έρχονται σε ειδικό συλλεκτικό κουτί.