Σχόλια: Το MANIAC με ωμό ρεαλισμό και χωρίς ίχνος χιούμορ ή «ελαφριάς» διάθεσης, παρασύρει το θεατή σε ένα μουντό ταξίδι στον κόσμο του Frank Zito, έναν κόσμο μισογυνισμού, σαδισμού, θανάτου και αποσύνθεσης.
Ο μακαρίτης Joe Spinell, κάποτε κολλητός του Sylvester Stallone και τακτικός συνεργάτης του Coppola, με πολύ μεγάλη καριέρα και δεύτερους ρόλους στα The Godfather, Taxi Driver, Rocky, Rocky 2, Jaws κλπ φαίνεται γεννημένος για το ρόλο του Zito, ενός χαρακτήρα που δεν χωνεύεται με τίποτα αλλά που ο Spinell προτίμησε αντί συμβολαίου για 5 ταινίες με τον Ηλία Καζάν.
Ο Frank Zito είναι ο πρώτος πρωταγωνιστικός ρόλος του Spinell, που είχε αντίθετη πορεία στην καριέρα του απ’ ότι οι περισσότεροι ηθοποιοί. Πρώτα έπαιξε σε Οσκαρικά αριστουργήματα και mainstrream χολιγουντιανές παραγωγές και εκεί που η καριέρα του φαινόταν έτοιμη να απογειωθεί, ο Spinell έγραψε, πρωταγωνίστησε και έκανε και την παραγωγή στο MANIAC, κάτι που οι απανταχού οπαδοί του τρόμου εκτίμησαν ιδιαίτερα, όχι όμως και η υπόλοιπη κοινή γνώμη την εποχή.
Έχοντας κακοποιηθεί βάναυσα όταν ήταν μικρός από τη μητέρα του, τώρα είναι ένας μανιακός ψυχοπαθής, που παραμονεύει τα πάντα θηλυκά θύματά του στο σκοτάδι, και στην κυριολεξία όλα τα σφάζει, όλα τα μαχαιρώνει!
Εξυπακούεται ότι η σκηνοθεσία του Lustig, που αποδεικνύεται ότι είναι ανιψιός του πασίγνωστου μποξέρ Jake La Motta, παρακολουθεί νωχελικά την κάθε ανατριχιαστική λεπτομέρεια των πράξεων του Zito.
Τα φανταστικά υπέρ- ρεαλιστικά gore εφέ του Tom Savini συμβάλουν στην όλη νοσηρή ατμόσφαιρα, αλλά σε ορισμένα σημεία το MANIAC γίνεται σχεδόν ανυπόφορο (με καλύτερο παράδειγμα τη κυνηγητό της νοσοκόμας και την δολοφονία της στις τουαλέτες του υπογείου που ξαναείδαμε στο πρόσφατο HAUTE TENSION του Alexandre Aja ή τις σκηνές όπου ο Zito μονολογεί μπροστά στα σκαλπ των θυμάτων που κρατάει στη συλλογή του), με λογική που συναντάει κανείς συνήθως στις ταινίες πορνό. Όλα για την πράξη, που στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι οι σαδιστικές δολοφονίες, χωρίς κανένα βάρος στα υπόλοιπα στοιχεία της ταινίας. Πλάκα, πλάκα αν υπήρχαν snuff ταινίες και κυκλοφορούσαν στην αγορά, το τελικό αποτέλεσμα δε νομίζω να απείχε και πολύ αισθητικά από το MANIAC.
Η πλοκή είναι σχεδόν ανύπαρκτη, ο ρυθμός πεζός, ενώ ο μόνος χαρακτήρας που φαίνεται στην ταινία είναι του Zito. Βέβαια, υπάρχουν ορισμένες εξαιρέσεις όπως ο τελικός μονόλογος του, που δίνει την εντύπωση ότι έφτασε η ώρα για εξιλέωση, η οποία όμως δεν έρχεται ποτέ. Επίσης η φευγαλέα σχέση του με την πανέμορφη φωτογράφο Caroline Munro, που όμως δεν καταφέρνει να κατευνάσει τη δολοφονική μανία του. 
Αποτέλεσμα είναι ο σκηνοθέτης να ρίχνει το βάρος στα στοιχεία που συνήθως λείπουν από τις συνηθισμένες slasher ταινίες τύπου MADMAN και FRIDAY THE 13TH. Πολύ, πάρα πολύ gore, με ίσως την πιο εντυπωσιακή έκρηξη κεφαλιού που έχω δει μέχρι τώρα σε ταινία (συμπεριλαμβάνω και το SCANNERS), και εξίσου πολύ μισογυνισμό, νοσηρή ατμόσφαιρα και σαδιστική βία.
Το αποτέλεσμα είναι μια αρκετά «επικίνδυνη» ταινία, που έχει τόσο φίλους, όσο και πολέμιους. Ο θρύλος του make up Tom Savini δήλωσε ότι αν και έμεινε ικανοποιημένος από τη δουλειά του στο MANIAC, μίσησε το τελικό αποτέλεσμα. Σε φεστιβάλ και προβολές της ταινίας όταν πρωτοβγήκε στις αίθουσες, είχαμε μαζικές αποχωρήσεις και κραυγές διαμαρτυρίας από τα μέλη του κοινού, ιδίως από το ασθενές φύλο. Στις ΗΠΑ, οργανώσεις για τα δικαιώματα των γυναικών την στήναν έξω από τα σινεμά που παιζόταν το MANIAC και κάλυπταν με μπογιά το- κλασσικό σήμερα αλλά πάντα κακόγουστο- πόστερ της ταινίας. Ακόμα και ορισμένοι οπαδοί του τρόμου ένιωσαν κάποια αποστροφή προς την ωμότητα του MANIAC αλλά εγώ, αν και σίγουρα δεν θα το έβλεπα με τη mainstream παρέα μου Σάββατο βράδυ, δεν είμαι από αυτούς!
Το MANIAC μου προκάλεσε δυνατά συναισθήματα, που ελάχιστες άλλες slasher ή serial killer ταινίες έχουν καταφέρει. Θεωρώ ότι η ατμόσφαιρα παρακμής και αποσύνθεσης που αναδύεται προς τα έξω καθιστά το MANIAC μία από τις πιο αποτελεσματικές και χωρίς φραγμούς ταινίες με serial killers, που άνοιξε το δρόμο σε πολύ πιο σκοτεινά μονοπάτια στο ήδη κουρασμένο είδος του slasher. Μερικές από τις μεταγενέστερες ταινίες που υιοθέτησαν το νοσηρό ύφος του MANIAC είναι τα DON’T GO IN THE HOUSE, THE SLAYER, THE PROWLER, THE MUTILATOR και η λίστα δεν έχει τελειωμό.
Χωρίς αμφιβολία μια δύσκολη ταινία, το MANIAC είναι δυσάρεστο, απαισιόδοξο, σκοτεινό και μισαλλόδοξο, αλλά ταυτόχρονα πρωτοποριακό. Αντέχετε την πρόκλησή του; Αν ναι, αποκτήστε το. Σίγουρα μια πολύ ισχυρή κινηματογραφική εμπειρία, και μια κλασσική ταινία που κάθε οπαδός του τρόμου πρέπει να δει.
Εγώ πάντως ανά πάσα στιγμή προτιμώ το MANIAC παρά όλα τα FRIDAY THE 13TH , όλα τα ΗALLOWEEN και το THE PROWLER μαζί! |
Διεθνείς DVD εκδόσεις: R0 Αμερική (Anchor Bay)
R0 Αμερική (Elite Entertainment) "Director's Cut"
R0 Αυστραλία (DVD Australia)
R2 Γαλλία (Opening/G.C.T.H.V.)
R2 Γερμανία (Astro Film/Marketing) "Director´s cut"
R2 Γερμανία (CMV Laservision) Περιέχει και το "Theatrical cut" και το "Director's cut"
R2 Γερμανία (Laser Paradise) "Director´s cut"
R2 Ηνωμένο Βασίλειο (Anchor Bay UK)
Από τις διεθνείς εκδόσεις, η Αγγλική R2 (Anchor Bay UK) είναι η μόνη λογοκριμένη (κομμένη κατά περίπου 1 λεπτό) και καλό είναι να την αποφύγετε.
Οι R0 Αμερικής (Anchor Bay), R0 Αυστραλίας (DVD Australia) και R2 Γερμανίας (CMV Laservision) περιέχουν την πλήρη, χωρίς περικοπές κινηματογραφική έκδοση.
Οι R0 Αμερικής (Elite Entertainment), R2 Γαλλίας (Opening/G.C.T.H.V.), R2 Γερμανίας (Astro Film/Marketing) και R2 Γερμανίας (Laser Paradise) περιλαμβάνουν το "Director’s Cut", που ναι μεν δεν ΄χει λογοκριθεί, αλλά δεν περιέχει τουλάχιστον 2 σκηνές διαλόγου που περιλαμβάνονται στην full uncut έκδοση.
Από extras οι R0 Αμερικής (Anchor Bay) και R0 Αυστραλίας (DVD Australia) είναι ταυτόσημες και περιέχουν κυριολεκτικά τόνους από extras.
Η R2 Γαλλίας (Opening/G.C.T.H.V.) έχει επίσης πολλά extras και ορισμένα που δεν περιλαμβάνονται στη Αμερικανική έκδοση |
