Σχόλια:  Πραγματικά, η συγκεκριμένη ταινία που είναι γυρισμένη για την TV, πρέπει να γυρίστηκε βάση κάποιου είδους «τσελεμεντέ» από τον Sandor Stern και την παρέα του, μιας και είναι το τυπικό παράδειγμα ταινίας που ευχαριστιέται κανείς κατά τη διάρκεια της προβολής, αλλά όχι με ιδιαίτερα μεγάλες εξάρσεις στην ποιότητα. Με το τέλος της προβολής δίνεται η εντύπωση ότι παρακολουθήθηκε κάτι σε κάποιο μάθημα κινηματογράφου σε Αμερικάνικο Πανεπιστήμιο, γεμάτο κλισέ και χιλιοϊδωμένες παραδοχές που μπήκαν για να δείξουν στους μαθητές τα… κόλπα του επαγγέλματος.
 Αυτό είναι και το πρόβλημα του γενικά συμπαθέστατου ASSASSIN, που είναι μια τυπική ιστορία επιστροφής της παλιάς καραβάνας στην Υπηρεσία για μια τελευταία αποστολή, που περιλαμβάνει την εξόντωση του Robert Golem, ενός πράκτορα της CIA που μετετράπη σε ασταμάτητο ανδροειδές από το αδίστακτο επιστημονικό τμήμα. Όταν ο τελευταίος επιδίδεται σε ένα κατ’ εξακολούθηση φονικό των πρώην συναδέλφων του, μόνο η εμπειρία του Robert Conrad μπορεί να βοηθήσει στον σταματημό του.
 Τυπική ιστορία, που όμως παρουσιάζεται εντελώς μηχανικά και αδιάφορα από τον Snador Stern, με πολύ διάλογο αντί για δράση και αρκετά νωχελικά σημεία στην πλοκή που μειώνουν το ενδιαφέρον. Αποτέλεσμα είναι να πηγαίνουν σχεδόν στράφι οι πολύ καλές ερμηνείες όλων των πρωταγωνιστών, που μοιάζουν αρκετά δοσμένοι στους ρόλους τους, αλλά δεν τους βοηθάει η τετριμμένη φύση των χαρακτήρων τους οποίους υποδύονται. Και κακά τα ψέματα, όταν μια χαμηλού προϋπολογισμού περιπέτεια επιστημονικής φαντασίας που προορίζεται για το ευρύτερο τηλεοπτικό κοινό δεν προσφέρει την δράση που θα περίμενε κανείς από μια ταινία με φονικά ανδροειδή, τότε δεν μπορεί κανείς να πει ότι πέτυχε το σκοπό της.
 Πάντως ο «επαγγελματισμός» με τον οποίο έχει γίνει το όλο πράγμα φαίνεται, και καταφέρνει να κρατήσει την ταινία σε ένα σχετικά αποδεκτό επίπεδο, ακόμα και όταν το σενάριο μοιάζει να δυσκολεύεται. Σ’ αυτή την κατηγορία μπαίνουν και οι ερμηνείες που ανέφερα παραπάνω, με τον Robert Conrad να μονοπωλεί το ενδιαφέρον του τηλεοπτικού χρόνου, μιας και το σενάριο κρίνει ότι ο χαρακτήρας ενός γενικά ήπιου συνταξιούχου πρώην πράκτορα είναι πιο ενδιαφέρον από αυτόν του ανδροειδούς που υποδύεται ο Richard Young.
 Φυσιολογικά υπάρχει και η αναγκαία υποπλοκή στην οποία εξηγούνται κάπως τα κίνητρα του κ. Golem, και παράλληλα δίνεται και η ευκαιρία στους συμπληρωματικούς χαρακτήρες να δικαιολογήσουν την ύπαρξή τους. Υπάρχει και κάμποση δράση και σχετικά καλά ειδικά εφέ, τηλεοπτικού επιπέδου πάντα, ικανοποιητική αλλά χωρίς κάτι το ιδιαίτερα θεαματικό ή κάτι που μένει στη μνήμη αφού περάσει αρκετός χρόνος από την προβολή. Απλά ο στόχος της απροβλημάτιστης απογευματινής ψυχαγωγίας επετεύχθη, και μέχρι εκεί.
 Πάντως η ταινία μοιάζει να γνωρίζει ακριβώς που στέκεται, και αυτό είναι κάτι που την κάνει αρκετά ειλικρινή, ενώ της δίνει και την απαραίτητη γοητεία που χρειάζεται ένας φίλος των b-movies παντός είδους και καιρού για να κάτσει να την παρακολουθήσει σε κανένα «αργό» Κυριακάτικο απόγευμα.
|
