Σχόλια:  Κάθε ταινία του Paul Naschy έχει μπόλικο υλικό για κουβέντα και ανάλυση, πόσο μάλλον όταν πρόκειται για μια από τις ιστορικά σημαντικότερες που ουσιαστικά καθόρισε την περαιτέρω πορεία του προς την καταξίωση στο πάνθεον του cult horror. Ο Naschy έγραψε το σενάριο για τη συγκεκριμένη ιστορική αλλά άνιση ταινία μέσα σε κάτι λιγότερο από 2 ημέρες, μιας και υπήρχε τρομερή πίεση από την παραγωγή που έπρεπε να παρουσιάσει έτοιμο σενάριο ώστε να τσεπώσει την επιχορήγηση του κράτους και με αυτά να γυρίσει την ταινία και να ιδρύσει και εταιρία διανομής. Έτσι γεννήθηκε στα γρήγορα το HORROR RISES FROM THE TOMB, μια παραγωγή της Profilmes, νεοσυσταθείσας εταιρίας διανομής που στο μέλλον θα διένειμε την πλειοψηφία των πιο σημαντικών ταινιών της καριέρας του Paul Naschy.
 Στην απόλυτα αναγκαία Nasch-ική εισαγωγή που διαδραματίζεται στη Γαλλία του σκοτεινού μεσαίωνα, ο σατανικός κόμης Alaric De Marnac αποκεφαλίζεται και το σώμα του θάβεται μακριά από το κεφάλι του ώστε να μην βρει την γαλήνη ενώ η αγαπημένη του βασανίζεται και μετά θανατώνεται. Ο λόγος είναι κάμποσες κατηγορίες βαμπιρισμού, κανιβαλισμού, νεκροφαγείας, μαύρης μαγείας και σατανισμού που τους βαραίνουν. Οι δυο καταδικασμένοι υπόσχονται εκδίκηση την οποία θα υποστούν οι απόγονοι των εκτελεστών, ένας από τους οποίους είναι ο καλός αδελφός του De Marnac (πάλι ο Naschy).
 Μεταφερόμαστε στο παρόν όπου ο Hugo De Marnac, ο Maurice Roland- επίσης απόγονος των εκτελεστών του Alaric- και η μοδάτη παρέα τους αποφασίζουν να καλέσουν το πνεύμα του Alaric μέσω ενός μέντιουμ και να μάθουν αν ο μύθος αληθεύει. Κάτι που κάνουν με τόση επιτυχία ώστε και μόνο οι συζητήσεις και διαφωνίες επί του θέματος την επόμενη μέρα κάνει την παρέα να φύγουν με το αμάξι για την γενέτειρα των προγόνων του Hugo. Στόχος η αναζήτηση της αλήθειας και του τόπου ταφής του κομμένου κεφαλιού του Alaric που κατά τη διάρκεια της τελετής τους αποκάλυψε την κρυψώνα τόσο αυτού όσο και του σώματος του. Έλα όμως που η σατανική επιρροή του μάγου είχε ήδη ξεκινήσει να επηρεάζει τους φίλους μας πριν ακόμα το ταξίδι.
 Καθώς πλησιάζουν τους την πέφτουν 2 κακοποιοί που προκαλούν το αμάξι τους να τρακάρει, ενώ μετά νιώθουν τι σημαίνει καλωσόρισμα σε εκείνα τα μέρη όταν ο ντόπιος όχλος λυντσάρει με συνοπτικές διαδικασίες τους δυο κακοποιούς που τους είχαν επιτεθεί. Παγωμένοι από την βάρβαρη εμπειρία η παρέα αρχίζει να ξανασκέφτεται την περιπέτεια μέχρι που ο γενναίος Hugo τους πείθει να μην αγχώνονται γιατί εκεί που βρίσκεται το κεφάλι του Alaric παίζεται να υπάρχει και κρυμμένος θησαυρός που θα είναι κρίμα να αφήσουν για τους ντόπιους.
 Έτσι η παρέα αποφασίζει να παραμείνει στη σκοτεινή πόλη ενώ ο Hugo προσλαμβάνει έναν από τους ντόπιους για να βοηθήσει στις ανασκαφές που ξεκινούν γρήγορα- γρήγορα. Πριν προλάβει κανείς να πει «Waldemar» οι εργασίες δείχνουν αποτέλεσμα μιας και το μπαούλο που μέσα του κρύβει τον υποτιθέμενο θησαυρό ανακαλύπτεται και μεταφέρεται από τον ντόπιο φίλο μας σε ασφαλές μέρος. Όμως οι φίλοι του θέλουν να κρατήσουν οι ίδιοι τον θησαυρό και να γειώσουν τον Hugo και την παρέα του, αλλά ο σατανικός Alaric τους χαλάει τα σχέδια υπνωτίζοντας τους και κάνοντας τους να εκτελούν τις διαταγές του, μια από τις οποίες είναι η εκταφή και επαναφορά της αγαπημένης του και η συνένωση του κεφαλιού με το σώμα του ίδιου του Alaric.
 Από εκεί και πέρα αρχίζει το γλέντι με πρώτα απ’ όλα τον υπνωτισμό του Maurice Roland και την απαγωγή της γυναίκας του από τον πανίσχυρο πλέον Alaric με απώτερο στόχο την όμορφη κόρη του ντόπιου βοηθού του Hugo. Αυτή θα είναι ο καταλύτης σε αναγκαία ανθρωποθυσία που πρέπει να γίνει σε συγκεκριμένη ημερομηνία και θα αποτελέσει την έναρξη της κυριαρχίας του σατανικού ζευγαριού στη Γη.
 Ακόμα και για τα στάνταρντς του Naschy, το σενάριο είναι λίγο πιο φιλόδοξο και χαοτικό απ’ ότι συνήθως κάτι που άλλοτε βοηθάει και άλλοτε χαντακώνει περισσότερο την ταινία, που αν μη τι άλλο, είναι αντικείμενο συζήτησης. Από τη μια είναι προβλέψιμη, χωρίς ιδιαίτερο ρυθμό και συνοχή και από την άλλη ξεχειλίζει από ενθουσιασμό, ατμόσφαιρα και εκείνη την ανεξήγητη γοητεία που συναντάμε στις περισσότερες δουλειές του Paul Naschy. Πέρα από αυτό, οι Naschy και Carlos Aured χτυπούν διάνα από exploitation άποψη, διανθίζοντας την ταινία με αναίτιο γυμνό σε ακόμα μεγαλύτερες δόσεις απ’ ότι συνήθως, όσο και gore που είναι επίσης λίγο πιο λεπτομερειακό, αλλά που σήμερα μοιάζει τουλάχιστον ξεπερασμένο.
 Από πλευράς ατμόσφαιρας, ο πρωτοεμφανιζόμενος σαν σκηνοθέτης ταινιών του Naschy, Carlos Aured, πετυχαίνει και με το παραπάνω την αναγκαία γοτθική αίσθηση, με όμορφα σκοτεινά πλάνα που αναδεικνύουν ακόμα περισσότερο τις ήδη επιβλητικές τοποθεσίες και σκηνικά. Η ατμόσφαιρα δίνει τον τόνο και από εκεί και πέρα υπάρχει σαν γαρνιτούρα η συνήθης ρουτίνα του Naschy, με αρκετούς φόνους, αισθησιασμό και σατανικές τελετές, ενώ γίνεται και η έκπληξη με μια μικρή σε διάρκεια αλλά ιδιαίτερα αποτελεσματική επιδρομή ζόμπι. Μαζί και τα αναγκαία αλλά όχι και τόσο κομψά ξαφνικά γυρίσματα της πλοκής και ένα φινάλε λίγο πιο αμήχανο και του βολέματος απ’ ότι μας έχει συνηθίσει ο Naschy.
 Πάντως και μόνο στη σκέψη ότι το σενάριο γράφτηκε σε 2 μέρες, οι φίλοι του σινεμά του Paul Naschy δύσκολα θα έχουν αντιρρήσεις με μια ταινία που αν εξαιρέσει κανείς κάποια αδικαιολόγητα μακρόσυρτα πλάνα συζητήσεων, παραδίδει τα αγαθά και με το παραπάνω. Ο ίδιος ο Naschy βρίσκεται στο πλάνο στο 90% του χρόνου προβολής είτε σαν καλός είτε σαν κακός, ενώ ως συνήθως είναι ακαταμάχητος για το σύνολο του θηλυκού cast της ταινίας παρόλο που στο HORROR RISES FROM THE TOMB έχει ελάχιστες ευκαιρίες να τις ξεμοναχιάσει. Όσο για τους υπόλοιπους, ο Victor Alcazar στο ρόλο του Maurice Roland όταν χρειάζεται να πάρει τα ηνία τα καταφέρνει χωρίς προβλήματα, ενώ όπως πάντα οι περισσότερες θηλυκές παρουσίες είναι εκθαμβωτικές, με ή χωρίς ρούχα.
 Δεν χρειάζεται υποθέτω να τονίσουμε τον τεράστιο αντίκτυπο που είχε η ταινία στο ήδη προϊδεασμένο για τα έργα του Naschy Ισπανικό σινεμά τρόμου. Αρκεί να αναφέρουμε ότι καθιέρωσε ακόμα περισσότερο τον Naschy ως είδωλο της cult horror σκηνής και έδωσε το έναυσμα για ακόμα περισσότερες συνεργασίες του με τον πρόσφατα αποθανόντα Carlos Aured. Όμως, όπως και το εξίσου ιστορικό WEREWOLF SHADOW, το HORROR RISES FROM THE TOMB παραμένει μια άνιση προσπάθεια του Paul Naschy, επιβλητική οπτικά και σκηνοθετημένη με ρυθμό και μεράκι, αλλά που αδικείται από τις πολλές κακοτοπιές ενός ξεκάθαρα πρόχειρου σεναρίου.
 Λογικά, οι fans του Paul Naschy δεν θα αγχωθούν ιδιαίτερα από αυτό το γεγονός και υποθέτω θα αναζητήσουν γρήγορα άλλη μια εκπληκτική κυκλοφορία σε DVD μιας από τις σημαντικότερες ταινίες του Ισπανού βιρτουόζου του τρόμου, κάτι που είναι και η ενδεδειγμένη επιλογή.
|
