Σχόλια:  Το όνομα του γεννημένου στις Φιλιππίνες Eddie Romero γενικά εμπνέει εμπιστοσύνη στους φίλους των λεγόμενων drive-in ή grindhouse classics και είναι ένα από τα λίγα που ταυτίζονται με τη συγκεκριμένη περίοδο των τελών της δεκαετίας του 60 και αρχών της δεκαετίας του 70 όπου και ευδοκίμησε το low budget σινεμά exploitation παγκοσμίως. Από τις πρώτες κιόλας δουλειές του στο χώρο του τρόμου, με πρώτη το MAD DOCTOR OF BLOOD ISLAND, ο Eddie Romero και η παρέα του που συνήθως συμπληρώνεται από τον θρύλο του Φιλιππινέζικου exploitation, Gerardo De Leon, μπήκαν γρήγορα στη σφαίρα του cult με ταινίες που δεν είχαν και πολλά να επιδείξουν από άποψη πρωτοτυπίας στις θεματολογίες, καλλιτεχνικής αρτιότητας και προϋπολογισμού, αλλά που πάντα ήταν ειλικρινέστατες ταινίες, 100% προϊόντα αγάπης και πάντα χωρίς υπερβολές, φανφάρες και διάθεση αυτοπαρωδίας.
 Το κλασικό TWILIGHT PEOPLE, στην παραγωγή του οποίου έβαλε και το χεράκι του ο Roger Corman παρόλο που δεν τον αναφέρουν τα credits, δεν ξεφεύγει από τη συγκεκριμένη συνταγή και πρόκειται για τη μεταφορά του Eddie Romero της πολυδιασκευασμένης νουβέλας του H.G. Wells, The Island of Lost Souls, πιο γνωστού ίσως από τις διάφορες κινηματογραφικές μεταφορές του ως THE ISLAND OF DR. MOREAU. Με τον τακτικό σε ταινίες του σκηνοθέτη, John Ashley για άλλη μια φορά στον πρωταγωνιστικό ρόλο, το TWILIGHT PEOPLE αφηγείται την ιστορία του επιστήμονα Matt Farrell που εν ολίγοις απαγάγεται και μεταφέρεται παρά τη θέληση του στο νησί του Δρ. Gordon, που πειραματίζεται με διασταυρώσεις ανθρώπων και ζώων για να δημιουργήσει μια φυλή ανώτερη τόσο από τους ανθρώπους όσο και από τα ζώα.
 Φυσιολογικά, η επιτυχία των πειραμάτων του είναι τουλάχιστον περιορισμένη, έχοντας δημιουργήσει γκροτέσκ υβρίδια ζώων και ανθρώπων από απρόθυμους κατοίκους του νησιού που χρησιμοποιήθηκαν σαν πειραματόζωα. Στα υβρίδια πότε υπερισχύει η ζωώδης πλευρά και πότε η ανθρώπινη, κάτι που καταλαβαίνει πολύ καλά ο πρωταγωνιστής όταν πλέον μαθαίνει το μυστικό του νησιού και τα αδίστακτα πειράματα του Δρα Gordon και γνωρίζει μερικά από τα προϊόντα της υποτιθέμενης επιστημονικής του έρευνας. Κατά τη διάρκεια μιας από τις πολλές κρυφές περιηγήσεις του στο νησί σε αναζήτηση μεθόδου απόδρασης γνωρίζει και την συμπαθέστατη νεαρή κόρη του Δρα Gordon που τον βοηθάει στα πειράματα του αγνοώντας όμως την πραγματική τους φύση.
 Μετά από αρκετές συζητήσεις με τον Δρ. Gordon και τον σαδιστή βοηθό του που φροντίζει οι «καλεσμένοι» να μην μπορούν να αποδράσουν από το νησί, καταλαβαίνει ότι δύσκολα θα τη γλιτώσει από τον παρανοϊκό επιστήμονα και έτσι πείθει την κόρη του να τον βοηθήσει στην απελευθέρωση των πειραματόζωων και στον βίαιο τερματισμό του ανίερου έργου του γιατρού. Έτσι οι δυο τους βρίσκουν υποστήριξη από το βοηθητικό προσωπικό της εγκατάστασης αλλά και από ορισμένα από τα πειραματόζωα, ένα από τα οποία είναι η super- star του grindhouse σινεμά της εποχής, Pam Grier, στο ρόλο της εξαιρετικά βίαιης γυναίκας- πάνθηρα.
 Όπως σε όλες ανεξαιρέτως τις ταινίες του Eddie Romero, το όλο πράγμα παρουσιάζεται με την πρέπουσα σοβαρότητα και χωρίς στοιχεία χιούμορ και γενικά κινείται στα επίπεδα εξωτικής περιπέτειας με αρκετά στοιχεία δράματος, τρόμου και gore, χωρίς φυσικά να λείπουν και οι αφιονισμένοι μονόλογοι του Δρα Gordon περί παγκόσμιας κυριαρχίας και το αναπόφευκτο ψευδοεπιστημονικό μπλα- μπλα.
 Στην αρχή τα πράγματα κινούνται με κάπως χαλαρό ρυθμό μέχρι να γίνουν οι απαραίτητες συστάσεις στους χαρακτήρες και στο ρόλο που θα διαδραματίσουν στην εξέλιξη της πλοκής, αλλά από τη μέση και μετά η ταινία είναι αυτό που θα έλεγε κάνείς σήμα κατατεθέν του cult σινεμά του Eddie Romero. Υπάρχουν αρκετές σκηνές καταδίωξης στη ζούγκλα, αρκετό πιστολίδι μεταξύ του Ashley και της παρέας του ενάντια στους κακούς του Δρα Gordon και φυσικά πολλή μεταλλαγμένη δράση από τα υβρίδια ζώων- ανθρώπων που κατοικούν το νησί, που υποστηρίζεται και από αρκετό ντοματόζουμο.
 Το όλο εγχείρημα εκτελείται με αρκετή επιτυχία, πάντα στα στάνταρντς ταινιών του Eddie Romero και του Gerardo De Leon, με λίγα γενικά αργά σημεία, αρκετό ελαφρύ κοινωνικό προβληματισμό που προκύπτει από το θέμα της ιστορίας του H.G. Wells και ολίγον από μελόδραμα λόγω της σχέσης του Ashley με την ηθικότατη κόρη του Δρα Gordon που δίνει ακόμα περισσότερο χρώμα σε μια ούτως ή άλλως πολύχρωμη προσπάθεια. Ενδιάμεσα έχουμε ξενάγηση στα πλάσματα του νησιού, που είναι και το κύριο ενδιαφέρον στην μεγαλύτερη διάρκεια της ταινίας, με αρκετούς ενδιαφέροντες χαρακτήρες πέρα από τη γυναίκα- πάνθηρα της Pam Grier που ναι μεν δεν υποστηρίζονται και από το καλύτερο δυνατό μακιγιάζ, αλλά που πετυχαίνουν απόλυτα το στόχο τους και καταφέρνουν να γίνονται συμπαθείς στο κοινό. Πόσο μάλλον όταν θέλοντας να τονίσει την ανθρώπινη υπόσταση τους, ο Eddie Romero επιδίδεται σε σκηνές κοινωνικότητας και τρυφερότητας μεταξύ εντελώς αταίριαστων μεταλλαγμένων.
 Γενικά δεν χρειάζεται κανείς να ψάξει και πολύ για να ανακαλύψει τον ορισμό του όρου "grindhouse classic". Το TWILIGHT PEOPLE είναι ακριβώς αυτό, τίποτα παραπάνω και τίποτα λιγότερο. Μια ταινία που θυμίζει στους παλιότερους τις αθάνατες μέρες των σκονισμένων και κακοτυπωμένων VHS στη χώρα μας και την ασταμάτητη παραγωγικότητα των exploitation δημιουργών της δεκαετίας του 70. Μια ταινία που δεν προσπαθεί να καμουφλαριστεί, ούτε να κρύψει τις ατέλειες της πίσω από ατελείωτα γυμνόστηθα και αιματηρά πλάνα και που χαρακτηρίζει το σύνολο της καριέρας του Eddie Romero. Αυτός αφηγείται με σταθερό ρυθμό την ιστορία του και προσφέρει στους fans του καλού trash cinema 90 λεπτά ποιοτικής b- διασκέδασης grindhouse- style!
|
