Στο Παρίσι των αρχών του 20ου αιώνα μια να γυναίκα πιάνει δουλειά σε ένα τοπικό Μουσείο Κέρινων Ομοιωμάτων που όμως κρύβει θανάσιμα μυστικά.
Σχόλια:
Πόσο πιο ελπιδοφόρα να ξεκινήσει πια μια ταινία από τις υποσχέσεις που δίνει το WAX MASK με τους τίτλους έναρξης; Αφιερωμένη στη μνήμη του Lucio Fulci και ο Dario Argento παρουσιάζει, είναι δυο από τους τίτλους που αυτομάτως ανεβάζουν τις απαιτήσεις γι αυτό το μεταγενέστερο θρίλερ τρόμου που έγραψε πριν το θάνατο του ο μέγας Lucio Fulci και ολοκλήρωσε ο μέγιστος Dario Argento με την παρέα του. Αυτή περιλαμβάνει μεταξύ άλλων τον συνήθη ύποπτο σε ειδικά εφέ Sergio Stivaletti για πρώτη φορά πίσω από την κάμερα να κάνει μια πολύ καλή δουλειά στα χνάρια του μέντορα του και να αφήνει βάσιμες υποσχέσεις για το μέλλον.
Η ιστορία είναι βασισμένη στο βιβλίο του πασίγνωστου συγγραφέα του Phantom of the Opera, Gaston Leroux, και ξεκινάει στο Παρίσι των αρχών του 20ου αιώνα όπου μια βάναυση δολοφονία γίνεται μπροστά στα μάτια ενός μικρού κοριτσιού. Η αστυνομία ανακαλύπτει τη μικρή που φαίνεται ότι είδε την παραμικρή λεπτομέρεια κρυμμένη κάτω από το κρεβάτι και αργότερα μας μεταφέρει 12 χρόνια στο μέλλον, όπου δύο βαριεστημένοι ευγενείς διασκεδάζουν με πόρνες. Ο ένας προσπαθεί να ψήσει τον άλλο να περάσει μια νύχτα στο σκοτεινό και τρομακτικό μουσείο κέρινων ομοιωμάτων της γειτονιάς. Οι 20 λίρες που προσφέρονται σαν αμοιβή σε περίπτωση που τα καταφέρει τον πείθουν και έτσι μπαίνει στο μουσείο το βράδυ λίγο πριν το κλείσιμο.
Την επομένη ανακαλύπτεται νεκρός, φαινομενικά από καρδιακή προσβολή, κάτι που κινεί την περιέργεια ενός δημοσιογράφου τοπικής εφημερίδας που προσπαθεί να ψαρέψει πληροφορίες από την Sonia, νέοπροσληφθείσα βοηθό στο μουσείο, σχετικά με το παρελθόν του θύματος. Εντωμεταξύ μέσα στο μουσείο, ο υπερβολικά υπερήφανος για τη δουλειά του Volkoff μαζί με τον βοηθό του δείχνουν ότι τα ομοιώματα τους δεν έχουν φτιαχτεί με τους παραδοσιακούς τρόπους και ότι ίσως να έχουν κάποια εμπλοκή στο θάνατο του ευγενή, αλλά και στην παραλίγο απαγωγής ενός μικρού κοριτσιού από το σπίτι της την ώρα που βρισκόταν στο κρεβάτι. Η τελευταία περιγράφει ότι ο άγνωστος που προσπάθησε να την απαγάγει ήταν ντυμένος στα μαύρα, με ένα παράξενο άγγιγμα που έδινε την αίσθηση ότι το χέρι του ήταν μεταλλικό και πριν η μητέρα της τον διακόψει εισβάλλοντας στο δωμάτιο πρόλαβε και της έκανε μια ένεση με άγνωστο υγρό.
Όλα αυτά μοιάζουν τρομακτικά γνώριμα για την όμορφη Sonia, που τυχαίνει να είναι το κοριτσάκι που είπαμε στην αρχή και έτσι εξιστορεί την παρόμοια εμπειρία που είχε 12 χρόνια πριν στον ρεπόρτερ. Φαίνεται ότι ο δράστης του αποτρόπαιου φόνου 12 χρόνια πριν είναι ο ίδιος με τον υποψήφιο απαγωγέα του μικρού κοριτσιού και ο δημοσιογράφος αρχίζει να υποπτεύεται ότι έχει σχέση με τον Volkoff, τον βοηθό του και το μουσείο κέρινων ομοιωμάτων. Στο ίδιο μήκος κύματος και ο επιθεωρητής Lanvin, που υπήρξε ο αστυνομικός που ανακάλυψε την μικρή Sonia κάτω από το κρεβάτι εκείνη τη νύχτα πριν 12 χρόνια.
Το τι επακολουθεί λογικά δεν θα προκαλέσει έκπληξη σε όσους και όσες έχουν δει το HOUSE OF WAX, το μοντέρνο remake του και της πληθώρας ταινιών με θέμα τα κέρινα ομοιώματα, μιας και σε γενικές γραμμές το WAX MASK κινείται στα ίδια πάνω- κάτω επίπεδα. Το κύριο πλεονέκτημα του είναι η καταπληκτική γοτθική ατμόσφαιρα που παραπέμπει σε ταινίες της δεκαετίας του 50 και του 60, αλλά και σε έντονα ατμοσφαιρικές στιγμές τόσο του Lucio Fulci όσο και του Dario Argento. Προς αυτή την κατεύθυνση και η επιβλητική φωτογραφία του έμπειρου Sergio Salvati, όσο και η μουσική που δένουν με την ιστορία και ανεβάζουν μια σκάλα τα δρώμενα.
Το κύριο μειονέκτημα είναι η έλλειψη ουσιαστικού μυστηρίου, κάτι που υπό νορμάλ συνθήκες δεν ενοχλεί, αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση το σενάριο φαίνεται να ποντάρει αρκετά στις αποκαλύψεις, που όμως δεν έρχονται ποτέ τουλάχιστον με τη συνοδεία έκπληξης όπως λογικά θα ήθελαν ο Fulci, ο Argento και ο Stivaletti. Επίσης δεν λείπουν και οι ανακρίβειες και οι σεναριακές αυθαιρεσίες, κάτι όμως που οι fans των Fulci και Argento λογικά έχουν συνηθίσει μιας και η συντριπτική πλειοψηφία των κλασικών αριστουργημάτων της σκηνής από αυτούς τους δύο δημιουργούς σχεδόν πάντα έπασχαν από τέτοιου είδους ασθένειες.
Η ουσία όμως είναι ότι ο Argento και η παρέα του καταφέρνουν να ανακατασκευάσουν με μεγάλη επιτυχία την σχεδόν ξεχασμένη μεθοδολογία γοτθικού τρόμου του Roger Corman και του Mario Bava πολλά χρόνια μετά το άδοξο τέλος της συγκεκριμένης τάσης στο σινεμά τρόμου. Οι σκηνές μέσα στο μουσείο είναι επιβλητικές και ενίοτε ανατριχιαστικές και καταφέρνουν να ισοσταθμίζουν τις κακοτοπιές και τα κοινότοπα σημεία του σεναρίου. Έτσι, το τελικό αποτέλεσμα είναι μια αρκετά ψυχαγωγική ταινία τρόμου της παλιάς σχολής που δεν έχει να ζηλέψει σε τίποτα από το αρκετά καλό ομολογουμένως μοντέρνο remake του HOUSE OF WAX των εκατομμυρίων δολαρίων και της Paris Hilton.
Ιδιαίτερη μνεία, πάντως, πρέπει να δοθεί στα σκηνικά και τα ειδικά εφέ που προβλέψιμα ανέλαβε ο σκηνοθέτης Sergio Stivaletti και κυμαίνονται από το απλώς αποδεκτό, μέχρι το πραγματικά εκπληκτικό, όπως για παράδειγμα η σκηνή ταρίχευσης της φτωχής πόρνης και οι σκηνές στο αμφιλεγόμενο φινάλε. Ένα φινάλε που είναι τουλάχιστον συζητήσιμο, με την ατυχή έμπνευση του σεναρίου να δώσει έναν άκαιρο φόρο τιμής στο THE TERMINATOR (χωρίς πλάκα!). Τουλάχιστον υποστηρίζεται κι αυτό από προσεγμένα ειδικά εφέ, που σε καμία περίπτωση δεν δείχνουν ότι ο προϋπολογισμός της ταινίας μόλις που έφτασε τα 3 εκατομμύρια δολάρια.
Γενικά πρόκειται για μια ταινία από αυτές που προσωπικά χαρακτηρίζω σαν «άχαστες» και που χωρίς αμφιβολία θα εκτιμηθεί δεόντως από τους φίλους των Dario Argento και Lucio Fulci. Μπορεί να μην είναι η κορυφαία ταινία τρόμου των τελευταίων ετών, αλλά σίγουρα παραδίδει τα αγαθά που θα περίμενε το κοινό στο οποίο απευθύνεται και με το παραπάνω.
DVD Notes:
Η ταινία κυκλοφορεί από την Hollywood video σε letterboxed έκδοση χωρίς extras.
Όλες οι εκδόσεις είναι χωρίς περικοπές και χωρίς το Ιταλικό κανάλι ήχου. Περιέχουν όλες letterboxed μεταφορά και γενικά είναι ισάξιες με την Ελληνική. Η Αμερικάνικη έκδοση περιέχει κάποια μικροextras που δεν υπάρχουν στις υπόλοιπες εκδόσεις.