Σχόλια:  Πώς θα μπορούσε άραγε να έλειπε και ο μεγάλος Paul Naschy από τα μεθεόρτια της προβολής του THE EXORCIST στις αρχές της δεκαετίας του ’70; Λίγο δύσκολο, αν σκεφτεί κανείς ότι η τεράστια εμπορική επιτυχία της ταινίας του William Friedkin άνοιξε το δρόμο σε δεκάδες καλές και κακές αντιγραφές τα επόμενα χρόνια όπως τα THE ANTICHRIST, BEYOND THE DOOR κλπ. Το EXORCISMO χαρακτηρίζεται από πολλούς ως μια αναίσχυντη αντιγραφή του THE EXORCIST, αλλά μια προσεκτική ματιά δείχνει ότι για άλλη μια φορά ο Paul Naschy ήταν μπροστά από την εποχή του, έχοντας ολοκληρώσει το σενάριο της συγκεκριμένης ταινίας αρκετά πριν κυκλοφορήσει ο Εξορκιστής και αφήσει το στίγμα του με τον τσαμπουκά.
 Ένα σενάριο, που όπως στη συντριπτική πλειοψηφία ταινιών του Naschy έχει τα προβλήματα του που περισσότερο αφορούν το ρυθμό και το ενδιαφέρον της ταινίας στο πρώτο της διάστημα. Ως συνήθως ο Naschy δεν αφηγείται μια απλή ιστορία δαιμονισμού της μικρής κόρης μιας οικογένειας που άθελα της παρασύρεται σε σατανικές τελετές από τον χίπη χαπακοκέφαλο φίλο της. Οι μητέρα και αδελφή της ανησυχούν για τις ξαφνικές μεταπτώσεις στη συμπεριφορά και τη διάθεση της, όσο και ο θείος της που μένει μαζί τους στο σπίτι, και έτσι καταφεύγουν στη συμβουλή του φίλου της οικογένειας πάτερ Adrian Dunning που υποδύεται ο Paul Naschy.
 Μετά από διάφορα παράξενα συμβάντα και γυρίσματα της πλοκής, ο πάτερ πείθεται ότι το μικρό κορίτσι δεν είναι στην καλύτερη πνευματική κατάσταση, αλλά διστάζει να προβεί σε εξορκισμό αν προηγουμένως δεν αποκλείσει κάθε άλλη ιατρική και ψυχολογική παράμετρο. Εντωμεταξύ μια σειρά φόνων αρχίζει μέσα στο σπίτι ενώ η κατάσταση της μικρής επιδεινώνεται όλο και περισσότερο όσο περνάει ο καιρός. Αρχίζει να μιλάει σε γλώσσες τις οποίες δεν γνωρίζει, τα χαρακτηριστικά της αρχίζουν να παραμορφώνονται και όλα τα συναφή, που κάνουν τον πάτερ να σκαλίσει λιγάκι το παρελθόν της και τη ζωή της με τον αποδιοπομπαίο τράγο φίλο της. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, υπάρχει και ένα κρυφό αμόρε για τη μικρή από τον θηριώδη Udo, που είναι μέλος του υπηρετικού προσωπικού του σπιτιού, που προσπαθεί σε κάθε ευκαιρία να κατηγορήσει τον φίλο της μικρής για την κατάστασή της απέναντι στο δύσπιστο βλέμμα του πάτερ- Naschy.
 Για ταινία του Paul Naschy της εποχής, το EXORCISMO έχει πολλά από εκείνα τα στοιχεία που κανείς θα στοιχημάτιζε ότι θα υπάρχουν, όπως π.χ. αρκετό γυμνό και ατμόσφαιρα, αλλά θεματικά το πράγμα ξεφεύγει κάπως από το γνωστό μοτίβο ταινιών του Naschy. Κατ’ αρχάς ολόκληρη η ταινία διαδραματίζεται στη σύγχρονη εποχή, χωρίς ούτε μια αναδρομή στο παρελθόν, κάτι εξαιρετικά σπάνιο για τις δουλειές του Paul Naschy. Δεν υπάρχει εδώ ο σατανικός μάγος που εκτελέστηκε στο μεσαίωνα και επιστρέφει από τους νεκρούς για να εκδικηθεί, υπάρχει όμως μια ακαθόριστη σατανική οντότητα που πλανιέται μυστηριωδώς στον αέρα.
 Αυτό όμως που επίσης λείπει, είναι ο ρυθμός και η συνοχή στο σενάριο του Naschy, που ναι μεν έχει το ενδιαφέρον του αλλά ο αργός ρυθμός κάνει το πρώτο και κύριο μέρος της ταινίας απλά διεκπεραιωτικό και χωρίς κάποιο στοιχείο που να μένει στην μνήμη μετά το τέλος της προβολής. Η ιστορία προσπαθεί φιλότιμα να μπλέξει στοιχεία κλασικού μυστηρίου και ιστορίας δαιμονισμού, αλλά επιτυγχάνει με τον τρόπο που ίσως θα ήθελε ο Naschy μόνο στο τελευταίο μισάωρο όπου και είναι συγκεντρωμένη η ατμόσφαιρα, το λίγο gore και, φυσικά, η τελετή του εξορκισμού.
 Σαν μπόνους, πάντως, υπάρχουν κάποιες καλές σκηνές στανικών τελετών με όλες και όλους τους παρευρισκόμενους να πετούν τα ρούχα τους, όσο και κάποια σημεία ανεπιτήδευτου χιούμορ που δίνουν ζωντάνια στο όλο θέαμα. Στα θετικά επίσης άλλη μια ειλικρινής ερμηνεία του Naschy στο ρόλο του έμπειρου αλλά χαμηλών τόνων Ιερέα, που το σενάριο τον τοποθετεί στην Αγγλικανική εκκλησία προς αποφυγή προβλημάτων με την Ισπανική λογοκρισία της εποχής που δεν θα ανεχόταν έναν καθολικό ιερέα και ήταν σίγουρο ότι θα λογόκρινε την ταινία.
 Σίγουρα δεν πρόκειται για μια από τις καλύτερες προσπάθειες του Paul Naschy, ο οποίος φτιάχνει ένα οριακά ενδιαφέρον σενάριο που ανεβαίνει από την ατμοσφαιρική και παιχνιδιάρικη σκηνοθεσία του Juan Bosch αλλά που στο τέλος της προβολής αφήνει το κοινό με πολλά τα οποία θα ήθελαν να δουν και τελικά δεν είδαν. Μερικά από αυτά τα στοιχεία είναι το συγκρατημένο gore και το περιορισμένο για τα συνήθη επίπεδα ταινιών του Naschy γυμνό ενώ η δράση του εξορκισμού θα μπορούσε σίγουρα να είναι κάπως πιο αναβαθμισμένη από το τελευταίο 10 λεπτό στο οποίο περιορίζεται. Πάντως αυτό το διάστημα είναι και το highlight της ταινίας, με το ομολογουμένως αρκετά εμπνευσμένο και καλογυρισμένο φινάλε.
 Γενικά όσοι δεν είναι εξοικειωμένοι με το έργο του Naschy ίσως να απογοητευτούν από τη συγκεκριμένη ταινία και καλό θα ήταν να αρχίσουν την περιήγησή τους στον μαγικό κόσμο του Ισπανού σταρ του τρόμου από κάποια άλλη πιο ολοκληρωμένη προσπάθεια του, όπως για παράδειγμα κάποια από τις περιπέτειες του λυκάνθρωπου Waldemar Daninsky. Οι fans πάντως του Naschy δύσκολα θα τα βάψουν μαύρα, καθώς εκτός από την ακαταμάχητη γοητεία του το EXORCISMO έχει εκείνο το κάτι που το κάνει να ξεφεύγει από τη σφαίρα του αδιάφορου, και σ’ αυτό παίζει μεγάλο ρόλο και η εκπληκτική μεταφορά εικόνας του νέου DVD της BCI που την ανεβάζει ακόμα περισσότερο, ίσως περισσότερο απ’ ότι αξίζει.
|
