Σχόλια:  To SHINJUKU TRIAD SOCIETY είναι η πρώτη κινηματογραφική ταινία που σκηνοθετεί ο υπέρ παραγωγικός Takashi Miike μετά από αρκετές δουλειές γυρισμένες κατευθείαν σε video, και περικλείει σχεδόν όλα τα θέματα με τα οποία θα ασχοληθεί ο ελπιδοφόρος Ιάπωνας σκηνοθέτης και στις επόμενες δουλειές του. Συγκρούσεις μεταξύ μελών συμμοριών στο Τόκιο, η σχέσεις μεταξύ δύο αδελφών, η παρακμή της Ιαπωνικής κοινωνίας, απίστευτη βία και περίεργες σεξουαλικές καταστάσεις, συχνά ομοφυλοφιλικές, όλα είναι εδώ και σερβίρονται με τον σήμα- κατατεθέν τρόπο που μόνο ο Miike ξέρει. Ωμά, και χωρίς πολυλογίες. Το SHINJUKU TRIAD SOCIETY είναι το πρώτο μέρος της Black Society τριλογίας του Miike, που συνεχίζει με τo RAINY DOG (1997) και τελειώνει με το LEY LINES (1999).
 Η ταινία βασικά αφηγείται την προσπάθεια ενός αστυνομικού να απαγκιστρώσει τον μικρό αδελφό του από τα πλοκάμια της Κινεζικής Μαφίας, όπου προσφέρει τις υπηρεσίες του σαν δικηγόρος. Οι μαφιόζοι προσπαθούν να αναρριχηθούν στα σκαλοπάτια της Yakuza του Τόκιο και ολοένα και χρειάζονται περισσότερο την βοήθεια ενός δικηγόρου. Όμως ο αστυνομικός προσπαθεί σε κάθε ευκαιρία να τους χαλάσει τα σχέδια, με απώτερο σκοπό να κάνει τον αδελφό του να επιστρέψει στο σπίτι του και στους ταλαιπωρημένους ηλικιωμένους γονείς τους.
 Μοιάζει ψιλοξεκάθαρο, αλλά πρόκειται για μια γκανγκστερική ταινία σκηνοθετημένη από τον Miike, οπότε καλά μαντέψατε, χρειάζεται περισσότερες από μια προβολές για να εκτιμηθεί δεόντως.
Πάντως από τα πρώτα λεπτά της προβολής που θυμίζουν το DEAD OR ALIVE που μοιάζει αρκετά από πλευράς θεματολογίας και ατμόσφαιρας με το συγκεκριμένο αιματηρό έπος, ο θεατής αντιμετωπίζει σκηνές απίστευτης βίας και ανωμαλίας από χαρακτήρες που δύσκολα χωνεύονται.
 Ο «καλός» της υπόθεσης, δηλαδή ο αστυνομικός είναι ένας ανήθικος και σκληρός χαρακτήρας, που χωρίς να το πολυσκεφτεί θα καταφύγει σε βιασμούς τόσο αντρών όσο και γυναικών κατά τη διάρκεια ανάκρισης, όσο και αστυνομικής βαναυσότητας που ξεφεύγει από τα όρια που τουλάχιστον εμείς οι δυτικοί θεατές έχουμε ορίσει, με στόχο να καταφέρει καίρια χτυπήματα στο αφεντικό της εγκληματικής οργάνωσης στην οποία δουλεύει ο αδελφός του.
 Ο ρυθμός είναι πολύ καλός και δεν κάνει κοιλιά, αλλά όσοι δεν είναι εξοικειωμένοι με το σινεμά του Takashi Miike ίσως ενοχληθούν και μπερδευτούν με τους πολλούς χαρακτήρες που εμπλέκονται στα δρώμενα, όσο και με τον σφιχτό και ρυθμικό τρόπο κινηματογράφησης του, που κάνει το θέαμα λίγο δύσκολο να κατανοηθεί με την πρώτη προβολή.
 Η σχέση μεταξύ των δύο αδελφών και απέναντι στους γονείς είναι ένα θέμα που εξετάζεται εξίσου στο SHINJUKU TRIAD SOCIETY, όσο και οι σχέσεις μεταξύ των Ιαπώνων και Κινέζων στην μεταπολεμική Ιαπωνία. Το φινάλε είναι πραγματικά καταπληκτικό, και απέχει πολύ από την σουρεαλιστική τρέλα του DOA και AUDITION, αλλά είμαι σίγουρος ότι μόλις το δείτε θα σκέφτεστε να ξαναβάλετε γρήγορα την ταινία για δεύτερη προβολή!
 Γενικά δεν θα τοποθετούσα το SHINJUKU TRIAD SOCIETY στη λίστα με τις καλύτερες ταινίες του Miike, τουλάχιστον για την ώρα, αλλά σίγουρα είναι η ταινία που δίνει δείγμα γραφής για το ταλέντο του Ιάπωνα δημιουργού, που παρόλα τα ρουτινιάρικα σε γενικές γραμμές σενάρια με τα οποία δουλεύει, πάντα δίνει τη δική του διάσταση στα δρώμενα, προσθέτοντας το μαύρο χιούμορ που είναι παρών σε κάθε δουλειά του, μαζί με τον εκπληκτικό χωρίς ανάσα τρόπο κινηματογράφησής του, όσο και με την φανταστική σκοτεινή φωτογραφία του Τόκιο, που με τα έντονα χρώματα και νυχτερινά αστικά τοπία του μοιάζει ένας εντελώς απάνθρωπος και σκληρός τόπος, που μόνο ο Takashi Miike μπορεί να παρουσιάσει έτσι.
 Πάντως αν κανείς δεν έχει ξανασχοληθεί με το φαινόμενο Takashi Miike, καλό θα ήταν να αρχίσει με κάποιο από τα πιο γνωστά του έργα, όπως το πασίγνωστο πλέον αλλά υπερεκτιμημένο κατά τη γνώμη μου AUDITION. Το SHINJUKU TRIAD SOCIETY είναι καλύτερα να αφεθεί για κάποια στιγμή που η εξοικείωση με τη δουλειά και τη φιλοσοφία του Miike φτάσει σε πιο ικανοποιητικά επίπεδα, αλλά σε κάθε περίπτωση αυτό πρέπει να γίνει πριν το Hollywood τον πάρει χαμπάρι και τον δελεάσει με τεράστια χρηματικά ποσά για να κάνει αδιάφορα blockbusters, σε μια πορεία όπως του John Woo. Πάντως ο Takashi Miike έχει δείξει ότι είναι αντισυμβατικός και χωρίς φραγμούς και πάντα εξερευνεί το ασυνήθιστο και το παράξενο, οπότε εμένα προσωπικά μια τέτοια κίνηση θα μου κάνει τρομακτική (για να μην πω αλγεινή) εντύπωση.
|
