Σχόλια:  Το FRANKENSTEIN’S BLOODY TERROR είναι μια από τις ιστορικότερες αν όχι η ιστορικότερη ταινία του μεγάλου Ισπανού εναλλακτικού σταρ της σκηνής του τρόμου, Paul Naschy. Η ταινία, παρά τον απίστευτα αταίριαστο και παραπλανητικό τίτλο της, εγκαινίασε πολλά στοιχεία που θα γίνονταν σήματα- κατατεθέντα στη φιλμογραφία του Naschy από εκεί και πέρα καθώς επίσης και την λαμπρή πορεία του στα ψηλότερα σκαλιά της σκηνής του τρόμου στα οποία βρίσκεται μέχρι σήμερα.
 Ο Jacinto Molina ήταν φανατικός φίλος των κλασσικών τεράτων των στούντιο της Universal και μια μέρα αποφάσισε να γράψει το δικό του σενάριο- φόρο τιμής στον λυκάνθρωπο του Lon Chaney Jr. και στον Δράκουλα της Hammer films και του Christopher Lee. Και γεννήθηκε το THE MARK OF THE WEREWOLF, με πρωταγωνιστή κάποιον Paul Naschy, ένα ψευδώνυμο που τον ακολουθεί μέχρι σήμερα μιας και εκείνη την εποχή η αποδοχή της ταινίας από τις ξένες αγορές και συγκεκριμένα των ΗΠΑ ήταν ικανή και αναγκαία συνθήκη για οποιαδήποτε exploitation παραγωγή.
 Υπάρχει πλούσια ιστορία πίσω από το FRANKENSTEIN’S… Πρώτα απ’ όλα γυρίστηκε σε μια εποχή όπου τα πολιτικά πράγματα στην Ισπανία δεν ήταν και στα πιο δημοκρατικά τους, με συνεχή λογοκρισία σε ταινίες και θέατρο και με ολοένα και περισσότερα ταμπού θρησκευτικά, κοινωνικά και άλλα να κάνουν την εμφάνιση τους. Ο Paul Naschy έσπασε πολλά από εκείνα τα ταμπού παρουσιάζοντας έναν λυκάνθρωπο πολύ πιο βίαιο και αιματηρό από εκείνους που το κοινό είχε συνηθίσει μέχρι τότε. Ο Waldemar Daninsky, ο πολωνός ευγενής με την καλή καρδιά αλλά με την κατάρα του λυκάνθρωπου να τον βαραίνει, έγινε από τότε το alter- ego του Naschy και πολλοί ταύτιζαν το όνομα του με τον ρόλο του λυκάνθρωπου παρόλο που ο Ισπανός σταρ είχε εξαντλήσει κυριολεκτικά ολόκληρο το ρεπερτόριο κλασσικών τεράτων και τυπικών χαρακτήρων του σινεμά τρόμου στις πολυάριθμες ταινίες του.
 Για τα δεδομένα της εποχής που κυκλοφόρησε, το FRANKENSTEIN’S… ήταν κάτι ολοκαίνουργιο για τα Ισπανικά φιλμικά πράγματα. Για πρώτη φορά εμφανιζόταν ο λυκάνθρωπος στο Ισπανικό σινεμά, πόσο μάλλον με τη συνοδεία καυτών συμπρωταγωνιστριών και με στοιχεία που ήταν απαγορευμένα από τη λογοκρισία της εποχής, όπως τις τελετές μαύρης μαγείας και τις βλάσφημες αναφορές στη θρησκεία με τη χρήση αποκρυφιστικών συμβόλων όπως η πεντάλφα και άλλα. Επίσης για πρώτη φορά εμφανίζονταν και άλλα μυθικά κινηματογραφικά πλάσματα να συγκρούονται με τον τριχωτό Waldemar Daninsky, στη συγκεκριμένη περίπτωση οι βρικόλακες. Η συγκεκριμένη πρακτική ήταν ευρέως διαδεδομένη στις ΗΠΑ αλλά ο Paul Naschy ήταν ο πρώτος που τα έβαλε μαζί στην παγκόσμια σκηνή του Euro- horror που εκείνη την περίοδο έκανε τα πρώτα της βήματα.
 Η ταινία τελικά, είχε την επιτυχία που της άξιζε και έξω από τα Ισπανικά σύνορα, παρόλο το κακόγουστο πλάνο μάρκετινγκ στις ΗΠΑ όπου και ο διανομέας της ταινίας ήθελε πάση θυσία μια ταινία με ήρωα τον Frankenstein και μετονόμασε το THE MARK OF THE WEREWOLF σε FRANKENSTEIN’S BLOODY TERROR αφαιρώντας κάποιες σκηνές από την πρωτότυπη Ισπανική εκδοχή και προσθέτοντας έναν πρόλογο κινουμένων σχεδίων όπου γίνεται μια απέλπιδα προσπάθεια να συνδεθεί το όνομα του Frankenstein με αυτό του Wolfstein, του ιδιοκτήτη του κάστρου που βρίσκεται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος και απ’ όπου ξεκινούν τα προβλήματα λυκανθρωπίας του πρωτοεμφανιζόμενου Waldemar Daninsky. Frankenstein φυσικά δεν υπάρχει στην συγκεκριμένη ταινία, κάτι που ξένισε μερίδα του Αμερικάνικου κοινού, αλλά δεν στάθηκε καθοριστικός παράγοντας ώστε να εμποδίσει το FRANKENSTEIN’S… να γραφτεί στην ιστορία του Euro- horror με χρυσά γράμματα.
 Όσο για την ταινία καθαυτή, πρόκειται για μια κλασσική ιστορία γοτθικού τρόμου όπου ένας ευγενής δαγκώνεται από λυκάνθρωπο ο οποίος του μεταδίδει την κατάρα της πανσέληνου αφού ένα ζευγάρι τσιγγάνων τον ξύπνησε από τον τάφο στον οποίο αναπαυόταν. Εντωμεταξύ μια νεαρή κόμισσα ερωτεύεται σφόδρα τον μπρατσωμένο Daninsky (ο Naschy ήταν πρωταθλητής άρσης βαρών εκείνη την εποχή), παρόλη την αντίθετη γνώμη του πατέρα της και μαζί με τον πρώην φίλο της τον παγιδεύουν μέσα στο εγκαταλελειμμένο κάστρο του Wolfstein μέχρι να βρουν θεραπεία για την κατάρα που τον βαραίνει.
 Προς αυτή την κατεύθυνση απευθύνονται σε ένα ζεύγος γιατρών που είχαν στο παρελθόν εμπειρίες με συγκεκριμένες καταστάσεις, αλλά οι δυο τους αποδεικνύονται αιμοδιψείς βρικόλακες με τους οποίους πρέπει να πολεμήσει ο Daninsky για να σώσει την αγαπημένη του και να βρει τη λύτρωση για τον ίδιο.
 Η αλήθεια είναι ότι το FRANKENSTEIN’S… χαρακτηρίζεται από ένα μη συνεχές σενάριο, το πρώτο του Naschy που ακόμα μάθαινε την σκηνή, το οποίο σε πολλά σημεία του γίνεται ακατανόητο και αργοκίνητο, αλλά ολόκληρη η ταινία βλέπεται μονορούφι με μεγάλο ενδιαφέρον που προκύπτει από την τρομερή γοτθική ατμόσφαιρα, την πραγματικά εκπληκτική μουσική του Angel Arteaga που προσφέρει τα μέγιστα, αλλά κυρίως λόγω της τρομερής και παθιασμένης ερμηνείας του πρωτοεμφανιζόμενου σε πρωταγωνιστικό ρόλο Paul Naschy στο ρόλο του Waldemar Daninsky και του λυκάνθρωπου.
 Αν σκεφτεί κανείς ότι ο Naschy πήρε το ρόλο με το ζόρι, μιας και ο εκλεκτός της ομάδας παραγωγής, Lon Chaney Jr., αναγκάστηκε να αρνηθεί λόγω σοβαρών προβλημάτων υγείας που τον ταλαιπωρούσαν εκείνη την εποχή, τότε μιλάμε για έναν ολοκληρωτικό θρίαμβο. Ο Naschy καταφέρνει να δέσει τους δυο χαρακτήρες σε έναν, με τον Daninsky να είναι καλοκάγαθος και ταλαιπωρημένος από την κατάρα και να θέλει να θυσιαστεί για το καλό των ανθρώπων που αγαπάει, και από την άλλη τον λυκάνθρωπο να είναι ακριβώς αυτό που πρέπει. Ένας τριχωτός φονιάς χωρίς ανθρώπινα συναισθήματα που τρέφεται με όποιον τύχει στο δρόμο του, άνθρωπο ή βρικόλακα! Το πάθος ξεχειλίζει από τον φανερά δοσμένο στο ρόλο του, Paul Naschy, σε μια ερμηνεία που δείχνει ξεκάθαρα το πώς αρχίζουν οι θρύλοι στο σινεμά τρόμου και όχι μόνο.
 Πιστός στην παράδοση της Hammer Films, του Mario Bava και της Universal, ο Paul Naschy και ο σκηνοθέτης Enrique Lopez Eguiluz φτιάχνουν μια διαχρονική ταινία που ξεχειλίζει από ποιητικά σκοτεινή ατμόσφαιρα που άνετα συγκρίνεται με την αντίστοιχη στα κλασσικά WEREWOLF SHADOW και NIGHT OF THE WEREWOLF, ένα οπτικά πανέμορφο δημιούργημα που 40 χρόνια μετά την πρώτη κυκλοφορία του κρατάει άνετα τη θέση του ψηλά στη συνείδηση των φίλων του κλασσικού τρόμου. Τα περισσότερα πλάνα μέσα στο κάστρο του Wolfstein είναι σίγουρα ανθολογίας όπως είναι και οι σκηνές του Naschy μεταμορφωμένου σε λυκάνθρωπο και ιδίως η συνάντηση και οι μάχες του με τους δύο βρικόλακες του παραμυθιού.
 Το μόνο που λείπει από αυτά που θα περίμεναν οι fans του Daninksy είναι η σταδιακή μεταμόρφωση σε λυκάνθρωπο που εδώ γίνεται εκτός πλάνου, αλλά και το πολύ gore και γυμνό που χαρακτηρίζουν το σύνολο του έργου του Paul Naschy. Αλλά αυτά είναι απλές λεπτομέρειες που δεν έχουν κανένα νόημα σε μια ταινία που παραμένει οπτικά εντυπωσιακή, μεθυστική και παρασύρει τις φίλες και φίλους του σινεμά τρόμου σε ένα μαγικό και πολύχρωμο ταξίδι στο χρόνο και στις εποχές εκείνες που δεν χρειαζόταν ντε και καλά να υπάρχουν πλάνα σαδιστικής βίας και βασανιστηρίων για να ικανοποιηθεί το κοινό της σκηνής.
 Όπως όλες οι δουλειές του Paul Naschy, έτσι και το FRANKENSTEIN’S BLOODY TERROR είναι μια 100% τίμια και κλασσική ταινία γοτθικού τρόμου, σοβαρή και ειλικρινής που κανείς δεν μπορεί παρά να τη θαυμάσει παρά τα πολλά προβλήματα προϋπολογισμού και σεναριακής συνοχής της.
|
