Μια μαθήτρια ταλαιπωρείται από εφιάλτες στους οποίους ένας μυστηριώδης άγνωστος προσπαθεί να την σκοτώσει. Σύντομα θα ανακαλύψει ότι οι εφιάλτες όπως και ο μπαμπούλας είναι πραγματικοί, όταν αρχίζουν να δολοφονούνται οι φίλοι της ο ένας μετά τον άλλον.

Γενικά νιώθω αμήχανα όταν πάω να γράψω σχολιασμούς για ταινίες που ελάχιστοι από τους fans των ταινιών τρόμου δεν έχουν δει. Σίγουρα το A NIGHTMARE εμπίπτει σε αυτή την κατηγορία, καθώς ήταν η ταινία που όταν πρωτοπροβλήθηκε όλοι ήταν βέβαιοι πέρα από κάθε αμφιβολία ότι ένα ακόμα επιτυχημένο (;) franchise ξεκινούσε. Επίσης ήταν η ταινία που έβαλε για τα καλά στο χάρτη της σκηνής τον Wes Craven που είχε να κυκλοφορήσει κάτι πραγματικά αξιοσημείωτο από το 1977 και το THE HILLS HAVE EYES.

Να σχολιάσουμε την υπόθεση μιας ταινίας που όρισε το mainstream σινεμά τρόμου της εποχής δεν έχει ιδιαίτερη ουσία, οπότε αρκεί να αναφέρουμε απλά ότι πρόκειται για την ιστορία μιας νεαρής μαθήτριας (Heather Langenkamp) που τρομοκρατείται στον ύπνο της από τον Μπαμπούλα Fred Krueger (Robert Englund), βιαστή και δολοφόνο μικρών παιδιών, που έχει επιστρέψει από τους νεκρούς για να πάρει την εκδίκηση του από αυτούς που τον σκότωσαν αρχικά. Αυτοί περιλαμβάνουν και τους γονείς της μικρής, ο πατέρας της οποίας είναι ο διευθυντής της αστυνομίας (John Saxon) και δεν βλέπει με καλό μάτι τον αιματηρό θάνατο μιας από τις φίλες της την ώρα που η κόρη του ήταν στο σπίτι μαζί της.

Όλα καταλήγουν εύκολα ή δύσκολα στον Krueger και έτσι η μικρή μαθήτρια ξέρει ότι πρέπει να τον πολεμήσει τόσο μέσα στα όνειρά της όσο και έξω από αυτά χωρίς να υπολογίζει σε μεγάλη βοήθεια τόσο από τους γονείς της όσο και από τον φίλο της (Johnny Depp σε παρθενική κινηματογραφική εμφάνιση) οι οποίοι εύλογα δυσκολεύονται να πιστέψουν την ιστορία της.

Το A NIGHTMARE είναι από εκείνες τις ταινίες που αν κάτσει και την ψάξει κανείς θα βρει δεκάδες σεναριακές ατέλειες και ανακρίβειες, μια πλοκή που στηρίζεται όλο και περισσότερο στο μπέρδεμα της φαντασίας με την πραγματικότητα και μια ασταμάτητη συσσώρευση από κλισέ της σκηνής που θα ζήλευαν ακόμα και οι ταινίες του Roger Corman. Όμως κατά ένα περίεργο τρόπο το όλο πράγμα λειτουργεί άψογα από τον Wes Craven, έστω και αν 24 χρόνια μετά την πρώτη προβολή φαίνεται ξεκάθαρα ότι η ταινία υπερεκτιμήθηκε από κριτικούς και κοινό, όπως άλλωστε και το σύνολο της καριέρας του Wes Craven.

Πάντως οφείλει να αναγνωρίσει κανείς την αγνή έμπνευση του σεναρίου του Wes Craven, που βολεύεται αφάνταστα με το προαναφερόμενο συνεχές μπέρδεμα της φαντασίας με την πραγματικότητα σε τέτοιο βαθμό ώστε οι σεναριακές «τρύπες» να περνούν απόλυτα απαρατήρητες σε έναν κόσμο που τα πάντα επιτρέπονται. Ο Μπαμπούλας Fred Krueger ήταν μια αποκάλυψη για το σινεμά τρόμου της εποχής, πιο όμορφος και πιο επικίνδυνος από τον Jason που ήταν το πρώτο όνομα στις λίστες των φίλων του mainstream horror, με δικαιολογημένη υπερφυσική υπόσταση που τον κάνει ακόμα πιο ενδιαφέροντα από τους περισσότερους κακούς που είχαμε συναντήσει μέχρι τότε.

Όσο για την ταινία καθαυτή, πρόκειται ίσως για την πιο ατμοσφαιρική δουλειά στην καριέρα του Wes Craven, που ναι μεν δεν ξεφεύγει από τις παγίδες και τα κλισέ του teen horror των 80’s που τότε μονοπωλούσε το ενδιαφέρον των φίλων της σκηνής, αλλά βλέπεται «μονορούφι» χωρίς κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα με το ενδιαφέρον να είναι σε πολύ υψηλά επίπεδα από την αρχή ως το αμφιλεγόμενο φινάλε. Οι διάφορες ονειρικές σεκάνς είναι χάρμα οφθαλμών και δένουν άψογα με την μουσική- σήμα κατατεθέν της σειράς και όχι μόνο του Charles Bernstein.

Από εκεί και πέρα αξίζει μια αναφορά για το τρομερό επιτελείο ηθοποιών της ταινίας, με την Heather Langenkamp να δίνει πιθανότατα την ερμηνεία της καριέρας της και τον John Saxon να είναι αυτός που ξέρουμε και περιμένουμε στο ρόλο του σκεπτικιστή μπάτσου πατέρα της, ενώ αξίζει ειδικής αναφοράς το ντεμπούτο του Johnny Depp στον μικρό ρόλο του φίλου της που βρίσκει τραγικό θάνατο στα χέρια του Fred Krueger σε μια από τις πολλές σκηνές ανθολογίας στην ταινία. Ο Robert Englund ως Fred Krueger καθιερώθηκε ακόμα περισσότερο στις συνειδήσεις των φίλων της σκηνής στην οποία είχε ήδη σημαντική προϋπηρεσία, ενώ εντύπωση προκαλεί η ακαθόριστα απειλητική ερμηνεία της Ronee Blakley στο ρόλο της αλκοολικής μητέρας της πρωταγωνίστριας.

Σε γενικές γραμμές μπορεί κανείς να πει ότι 24 χρόνια μετά, το A NIGHTMARE περνάει επιτυχώς το τεστ του χρόνου και δεν μοιάζει να έχει χάσει την φρεσκάδα και την πρωτοτυπία του κάτι που μάλλον δίκαια το κατατάσσει πολύ ψηλά στη λίστα με τις πιο επιτυχημένες ταινίες τρόμου όλων των εποχών. Και για του λόγου το αληθές, οι παραγωγοί έσπευσαν να κυκλοφορήσουν το πρώτο sequel μέσα σε ένα χρόνο πό την πρώτη κυκλοφορία, χωρίς αυτή τη φορά την άμεση εμπλοκή του Wes Craven. Αυτή είναι και η πιο σοβαρή κριτική που μπορεί να ασκηθεί στην ταινία, ότι δηλαδή στα sequels εγκατέλειψε την ατμοσφαιρική οδό του μυστηρίου και των αποκαλύψεων μετατρέποντας εν ολίγοις τον Fred Krueger σε έναν νέο Jason Vorhees που χτυπάει ότι κινείται στα περίχωρα της οδού Elm.

Όμως αυτά δεν αφορούν άμεσα τη συγκεκριμένη ταινία, που μεταμόρφωσε την κουρασμένη σκηνή της εποχής που ταλαιπωρείτο από δεκάδες ανούσια teen slashers χωρίς φαντασία και εμπνεύσεις που στόχο είχαν το γρήγορο και σίγουρο ταμείο. Ο Wes Craven άφησε για τα καλά το στίγμα του στη σκηνή, κάτι το οποίο τον κυνηγάει από τότε, που κατά την προσωπική μου άποψη δεν κατάφερε να βγάλει κάτι εξίσου αξιοσημείωτο με την ιστορική πρώτη περιπέτεια του Fred Krueger παρόλο που το προσπάθησε τόσο με το THE PEOPLE UNDER THE STAIRS όσο και με την τριλογία του SCREAM.

Σίγουρα όχι τέλειο, σίγουρα θα μπορούσε να ήταν πολύ καλύτερο, αλλά ακόμα και έτσι το A NIGHTMARE είναι δίκαια μια από τις μεγαλύτερες στιγμές του παγκόσμιου σινεμά τρόμου που έχει περάσει με άριστα τη δοκιμασία του χρόνου και ακόμα συγκινεί και τρομάζει όπως την πρώτη φορά.

Δεν υπάρχει κυκλοφορία στη χώρα μας.

R1 Αμερική (New Line)
R1 Αμερική (New Line - Infinifilm)
R2 Γαλλία (TF1 Vid)
R2 Γερμανία (Warner Bros Home Entertainment)
R2 Ολλανδία (RCV)
R2 Special Edition Ολλανδία (RCV)
R2 Μ. Βρετανία (Entertainment In Video)
R2 Special Edition Μ. Βρετανία (Entertainment In Video)
R4 Αυστραλία (Roadshow)

Όλες ανεξαιρέτως οι εκδόσεις περιέχουν την R- Rated εκδοχή της ταινίας που περιέχει μικροπερικοπές. Δεν υπάρχει για την ώρα έκδοση σε DVD που να περιέχει την Unrated έκδοση, που πάντως είχε κυκλοφορήσει στη χώρα μας σε VHS και είχε προβληθεί και στην TV. Από τις παραπάνω εκδόσεις ξεχωρίζουν οι R1 και οι Special Editions για τα extras τους, ενώ η Βρετανική έκδοση της Entertainment in Video είναι Box Set που περιέχει όλες τις ταινίες της σειράς.