Σχόλια:  Σας έτυχε τελευταία να περάσετε μια από αυτές τις μέρες που απολύτως τίποτα δεν πηγαίνει καλά; Ξέρετε, απ’ αυτές που μοιάζουν γκρίζες και μουντές, που λες και το συννεφάκι με τη βροχή βρίσκεται μόνιμα εγκατεστημένο πάνω από το κεφάλι σας, χαλώντας τη διάθεση και φέρνοντας συναισθήματα όχι και τόσο ευχάριστα; Αν ναι, τότε ίσως να σας χαροποιήσει να μάθετε ότι υπάρχει ακόμα μια μέθοδος καταπολέμησης του ψυχοπλακώματος, εκτός από τις παραδοσιακές της επίσκεψης στον ψυχολόγο σας ή το γκρουπ ομαδικής θεραπείας ή ακόμα και το πατροπαράδοτο αλκοόλ. Η μέθοδος λέγεται TIMERIDER και είναι μια από τις αδίκως ξεχασμένες σήμερα ανάλαφρες ταινίες ταξιδιού στο χρόνο της δεκαετίας του ’80.
 Για ‘μένα προσωπικά, η ταινία έκανε θαύματα, μιας και έστω για τη μιάμιση ώρα της προβολής με παρέσυρε στο σύμπαν της κάνοντας όλες τις έγνοιες που γυρόφερναν στο κεφάλι μου να ξεχαστούν και αφήνοντας με με μια γλυκιά αίσθηση και με ένα πλατύ χαμόγελο σχηματισμένο στο πρόσωπο.
 Η ιστορία ασχολείται με τον Lyle Swan (Fred Ward), έναν οδηγό αγωνιστικής μοτοσικλέτας ο οποίος παίρνει μέρος σε έναν αγώνα δρόμου που λαμβάνει χώρο σε μια απομακρυσμένη βραχώδη περιοχή των ΗΠΑ. Ο Lyle είναι θρύλος στον τομέα του, απολαμβάνοντας τον σεβασμό και την εκτίμηση τόσο των συνεργατών του όσο και των αντιπάλων και πρέπει πάση θυσία να κερδίσει τον συγκεκριμένο αγώνα. Που να ήξερε, όμως, ότι εκεί κοντά έχουν στήσει μηχανήματα μια ομάδα επιστημόνων που ετοιμάζεται να κάνει ακόμα ένα πείραμα ταξιδιού στον χρόνο, στέλνοντας τα μηχανήματα 100 χρόνια πίσω, στην εποχή της Άγριας Δύσης.
 Μοιραία, ο Lyle αποκλίνει από την πορεία του και βρίσκεται δίπλα στα μηχανήματα την στιγμή ακριβώς που οι επιστήμονες έκαναν την αντίστροφη μέτρηση για το ταξίδι στο χρόνο. Έτσι, ο Lyle ντυμένος με την κατακόκκινη φόρμα των αγώνων και το κράνος του και καβαλώντας τη δίχρονη αγωνιστική μηχανή του βρίσκεται χωρίς να το ξέρει στο 1880 όπου κυριαρχούν οι πιστολάδες και οι παράνομοι.
 Η παρουσία του, φυσιολογικά, δεν περνάει απαρατήρητη από την τοπική τριάδα παρανόμων υπό την αρχηγία του αδίστακτου Porter Reese (Peter Coyote), ο οποίος βλέποντας τη θορυβώδη μηχανή του Lyle θέλει να την κάνει επειγόντως δική του. Έτσι, μαζί με τους 2 συνεργάτες του προσπαθεί να παγιδεύσει τον μπερδεμένο Lyle, ο οποίος δεν μπορεί να καταλάβει που βρίσκεται και γιατί αυτοί οι τύποι τον πυροβολούν σε κάθε ευκαιρία. Εντωμεταξύ την παρουσία του Lyle αντιλαμβάνεται και η όμορφη ανδρογυναίκα Claire (Belinda Bauer) που κατοικεί στη γειτονική πόλη και προσπαθεί να γλιτώσει τον Swan από τις σφαίρες της συμμορίας κυρίως από περιέργεια για το ντύσιμό του και για την θαυμαστή μηχανή του που ξεπερνάει κατά πολύ σε ταχύτητα και το πιο γρήγορο άλογο.
 Η συγκεκριμένη μίξη ταινίας δράσης, επιστημονικής φαντασίας και γουέστερν δεν είναι κάτι καινούργιο στο Αμερικάνικο σινεμά επιστημονικής φαντασίας της εποχής, με αρκετές ταινίες που ασχολούνταν με το συγκεκριμένο θέμα με πιο πρόσφατες και γνωστές το δεύτερο και τρίτο μέρος της τριλογία του Robert Zemeckis, BACK TO THE FUTURE. Αποδεικνύεται ότι ο συγκεκριμένος συνδυασμός αποτελεί εγγύηση για χαβαλέ, δράση και απροβλημάτιστη ψυχαγωγία, μιας και προσωπικά δεν μπορώ να θυμηθώ κάποια από αυτές τις ταινίες που να μην έχει αυτά τα στοιχεία σε αφθονία.
 Έτσι και το TIMERIDER που εξελίσσεται σε μια απόλυτα διασκεδαστική και ειλικρινής περιπέτεια δράσης, γεμάτη από ευρηματικά σκηνικά, απόλυτα διασκεδαστικές καταστάσεις και σκηνές που θα κάνουν και τον πιο δύσκολο θεατή να χαμογελάσει από ικανοποίηση. Φυσικά δεν λείπουν και τα αμήχανα σημεία στο σενάριο και τη δράση, αλλά σε καμία περίπτωση δεν αλλοιώνουν την απόλαυση του TIMERIDER.
 Προσωπικά δεν βρήκα τίποτα στην ταινία που να μην λειτουργεί όπως πρέπει. Από τις ερμηνείες όλων των ούτως ή άλλως αρκετά γνωστών πρωταγωνιστών, τις σκηνές δράσης, ακόμα και το ανθρώπινο και συναισθηματικό στοιχείο που μετουσιώνεται στη σχέση του Lyle με την όμορφη αλλά σκληρή γυναίκα της Άγριας Δύσης, Claire. Ο προϋπολογισμός της ταινίας είναι αρκετά χαμηλός, αλλά αυτό δεν φαίνεται καθόλου μιας και η στερεή πλοκή και εξέλιξή της δεν επιτρέπουν αποκλίσεις από το μοτίβο, που είναι η απόλυτη διασκέδαση. Και στον συγκεκριμένο τομέα το TIMERIDER παίρνει άριστα με το ενδιαφέρον να μην χάνεται σε καμία στιγμή και τον ρυθμό να γίνεται όλο και καλύτερος.
 Αξίζει εδώ να αναφέρουμε ότι η έκδοση σε DVD έχει ένα διαφορετικό φινάλε από την κινηματογραφική έκδοση της ταινίας, που κάπως μπερδεύει τα πράγματα αφήνοντας ορισμένες καταστάσεις μετέωρες και αυτό είναι και το κύριο μειονέκτημα του TIMERIDER. Δεν μπορώ να ξέρω γιατί έγινε η συγκεκριμένη επιλογή από την εταιρία παραγωγής, αλλά σίγουρα ήταν μια λανθασμένη κίνηση που δίνει έστω και λίγη τροφή για σχόλια σε αυτούς τους θεατές που πάντα ψάχνουν για ατέλειες στο σενάριο και την πλοκή.
Εμείς όμως δεν είμαστε από αυτούς και συστήνουμε ανεπιφύλακτα το TIMERIDER στους φίλους των καλών b-movies επιστημονικής φαντασίας για 90 λεπτά απόλυτης διασκέδασης.
|
