Μια αδίστακτη αξιωματικός των SS έχει δημιουργήσει ένα ανθρωποειδές το οποίο χρησιμοποιεί για σεξουαλικά και ιατρικά πειράματα πάνω σε κρατούμενες. Εντωμεταξύ στην πόλη μια ομάδα επαναστατών θέλουν να ρίξουν το βάρβαρο καθεστώς των Ναζί.

Άαααχ, Nazisploitation! Ένα από τα πολλά παρακλάδια του ευρύτερου exploitation χώρου που τη sleazy δεκαετία του ’70 είχε την τιμητική του με δεκάδες κυριολεκτικά ταινίες να ξεπηδούν όλη την ώρα δίνοντας ακόμα περισσότερο υλικό στους επικριτές του είδους. Κι όταν μιλάμε για Nazisploitation το THE BEAST IN HEAT σίγουρα είναι μια από τις πιο διαβόητες και… πολυτραγουδισμένες ταινίες εκείνης της αμαρτωλής περιόδου για τη γειτονική μας Ιταλία.

Μια ταινία που λογοκρίθηκε, απαγορεύτηκε και γενικά κακομεταχειρίστηκε από τις λογοκριτικές αρχές των περισσότερων χωρών στον πλανήτη με πρώτη και καλύτερη τη Μ. Βρετανία που την προσέθεσε άμεσα στη λίστα των Video Nasties όπου βρίσκεται μέχρι σήμερα χωρίς καμία επίσημη έκδοση. Και αν σκεφτεί κανείς τη θεματολογία της μοιραία θα καταλήξει ότι κάτι τέτοιο είναι λογικό, με τη διαφορά ότι το THE BEAST IN HEAT, αν και sleazy όσο δεν παίρνει, πέφτει με τα μούτρα στην κατηγορία «τόσο κακό που είναι καλό».

Ξεχάστε το σόκιν ρεαλισμό του GESTAPO’S LAST ORGY και το επιτηδευμένο sleaze των ταινιών της Ilsa. Η ταινία του γενικά άγνωστου Ιταλού exploitation σκηνοθέτη Luigi Batzella αποδεικνύεται ένα μικρό αριστούργημα κακής ηθοποιίας, ερμηνειών, ανεπιτήδευτου χιούμορ και τραγελαφικών διαλόγων που είναι σίγουρο ότι δεν θα αφήσει ασυγκίνητους τις απανταχού φίλες και φίλους του πραγματικά κακού σινεμά.

Η ταινία ουσιαστικά αποτελείται από 2 διαφορετικά θεματικά μέρη που μοιάζουν να έχουν απλώς επικολληθεί μαζί που στο τέλος συναντούνται δημιουργώντας φευγαλέα την ψευδαίσθηση μελετημένου σεναρίου και εξέλιξης της πλοκής. Όμως με μια πιο προσεκτική ματιά κανείς εύκολα καταλήγει στο συμπέρασμα ότι πιθανότατα όλα προέκυψαν ψιλοτυχαία από την ομάδα παραγωγής όσο προχωρούσαν τα γυρίσματα.

Από τη μία έχουμε το «ψητό» της ιστορίας που διαδραματίζεται μέσα στο στρατόπεδο συγκέντρωσης όπου μια όμορφη και εξαιρετικά βιτσιόζα επιστημονική αξιωματικός (Macha Magall) εκτελεί πειράματα με απώτερο στόχο τη δημιουργία μιας κυρίαρχης φυλής. Το αντικείμενο των πειραμάτων είναι το κτήνος του τίτλου που δεν είναι παρά ο ηθοποιός Salvatore Baccaro (στα credits αναφέρεται ως Sal Boris) που παίρνει τις πιο αστείες γκριμάτσες που μπορεί την ώρα που ουρλιάζει κτηνωδώς ακατάπαυστα. Η αξιωματικός ρίχνει στο κλουβί του κτήνους διάφορες γυμνές κρατούμενες και συζητώντας για τα τρέχοντα θέματα του 3ου Ράιχ μαζί με την υπόλοιπη παρέα παρακολουθούν το κτήνος να τις βιάζει και να βιαιοπραγεί εναντίον τους.

Το δεύτερο μέρος έχει να κάνει με τους αντιστασιακούς της πόλης που θέλουν να την πέσουν στο στρατόπεδο και την ηγεσία του που για χάρη των υποτίθεται επιστημονικών πειραμάτων έχουν ξεκληρίσει την πόλη από γυναίκες, γέρους και παιδιά.

Κι ενώ το κομμάτι στο οποίο το τέρας και η δράση του είναι σε πρώτο πλάνο είναι όσο διεστραμμένο και sleazy θα μπορούσε να ζητήσει κανείς, το μέρος της αντίστασης κινείται σε μονοπάτια κακοφτιαγμένης πολεμικής ταινίας με ατελείωτους ανούσιους διαλόγους και δράση βήτα διαλογής. Προσθέστε και το ότι η sleazy δράση καταλαμβάνει περίπου το 1/3 του χρόνου, καταλαβαίνει κανείς ότι το ενδιαφέρον συνολικά δεν κυμαίνεται σε πολύ υψηλά επίπεδα.

Πάντως υπάρχουν οι σκηνές εκείνες που δίκαια εξασφάλισαν στο THE BEAST IN HEAT την διαβόητη φήμη του και την θέση του στο παγκόσμιο exploitation πάνθεον και μεταξύ άλλων περιλαμβάνουν ασταμάτητο αναίτιο γυμνό τόσο γυναικών όσο και ανδρών, βιασμούς, gore, απάνθρωπα βασανιστήρια και την θρυλική και διαχρονική σκηνή που το κτήνος τρέφεται με… τις τρίχες του εφηβαίου της κρατούμενης που εκείνη τη στιγμή βρέθηκε στο κλουβί του! Κάποιες από αυτές τις σκηνές είναι αρκετά δυσάρεστες και δύσκολες στην παρακολούθηση, αλλά οι τραγελαφικές ερμηνείες και διάλογοι τις ελαφραίνουν περισσότερο απ’ όσο έπρεπε.

Τυπικό παράδειγμα, μια σκηνή κατά την οποία ένας ναζί στρατιώτης αφαιρεί με τανάλια τα νύχια μιας κρατούμενης. Υπό νορμάλ συνθήκες μια τέτοια σκηνή παγώνει το αίμα, αλλά όταν το μόνο επιφώνημα της γυναίκας την στιγμή του μαρτυρίου είναι «Άααχ, με πονάς!», τότε δύσκολα την παίρνει κανείς στα σοβαρά! Το ίδιο ισχύει και με την προαναφερόμενη σκηνή του μακάβριου γεύματος του κτήνους, οι γκριμάτσες του οποίου αφαιρούν στη στιγμή την σοκαριστική αξία της συγκεκριμένης σκηνής κάνοντας την ελαφριά και γενικά κωμική.

Ελαφριά και κωμική θα μπορούσε άνετα να χαρακτηριστεί και ολόκληρη η ταινία, αν εξαιρέσει κανείς την απίστευτα sleazy ατμόσφαιρα που όμως δεν φτάνει σε σημεία να σοκάρει εξ’ αιτίας των άλλων στοιχείων που ελαφραίνουν αρκετά τα πράγματα. Γενικά θα μπορούσε να πει κανείς ότι πρόκειται για ένα αρκετά επικίνδυνο θέμα που παρουσιάζεται με τρόπο που δύσκολα θα σοκάρει και τον πιο ευερέθιστο θεατή. Αντίθετα, μπορώ άνετα να φανταστώ μια αίθουσα να τραντάζεται από δυνατά γέλια και παρατεταμένα χειροκροτήματα στις σκηνές που διαδραματίζονται μέσα στο στρατόπεδο, και να πλαντάζει στο χασμουρητό όλες τις υπόλοιπες.

Με λίγα λόγια, άλλη μια ένοχη απόλαυση (νούμερο 323987) από την Nazisploitation περίοδο του Ιταλικού σινεμά που ναι μεν δεν φτάνει σε επίπεδα άλλων εξίσου κλασσικών ταινιών του είδους, αλλά δύσκολα θα αφήσει παραπονεμένους τους έμπειρους θεατές του exploitation και sleaze και που δικαιολογεί την διαβόητη φήμη της και με το παραπάνω.

Δεν υπάρχει επίσημη κυκλοφορία στη χώρα μας εκτός από ένα bootleg της Darkside στο γνωστό χαμηλό επίπεδο όλων των κυκλοφοριών της εταιρίας.

R1 Αμερική (Media Blasters/ Exploitation Digital)
R2 Ιαπωνία (Klock Worx)

Και οι δυο εκδόσεις είναι χωρίς περικοπές αλλά η Ιαπωνική έχει την γνωστή «θολούρα» στις σκηνές σεξ. Η R1 είναι ανώτερη και περιέχει Αγγλικό ήχο, αναμορφική μεταφορά και το trailer.