Ένας πιστολέρο επιστρέφει στην πόλη που γεννήθηκε για να τη βρει υπό τον έλεγχο ενός σαδιστή γαιοκτήμονα που μαζί με το γιο του λυμαίνονται την περιοχή.

Tο πρώτο από τα λίγα γουέστερν του μεγάλου νονού του gore έγινε πραγματικότητα το 1966, τρία χρόνια πριν κυκλοφορήσει την- κατά τον ίδιο- καλύτερη ταινία του, το BEATRICE CENCI. Και πώς θα μπορούσε άλλωστε να αποφύγει να γυρίσει γουέστερν μιας και εκείνη την εποχή η επιτυχία των κλασσικών σπαγγέτι των Sergio Leone και Sergio Corbucci ήταν παροιμιώδης.

Το MASSACRE TIME ασχολείται με το πιο τετριμμένο θέμα που μπορεί να συναντήσει κανείς σε γουέστερν. Ο Franco Nero επιστρέφει μετά από πολλά χρόνια στην γενέτειρά του κατόπιν πρόσκλησης από έναν φίλο, για να βρει την πόλη υπό την καθολική κυριαρχία του μεγαλογαιοκτήμονα Scott και του σαδιστή γιου του, που με διάφορα μέσα κατάφεραν να αγοράσουν σχεδόν όλη τη γη στην περιοχή, συμπεριλαμβανομένου και του πατρικού κτήματος του Franco Nero και του αδελφού του. Ο τελευταίος βρίσκεται σε μόνιμη κατάσταση μέθης, έτσι ώστε να αποφεύγει τις κατά κανόνα δυσάρεστες συναντήσεις με τον Scott και το επιτελείο του με ηγέτη τον ψυχοπαθή γιο του, που μοιάζει να μην ελέγχεται ούτε από τον ίδιο τον πατέρα του.

Χωρίς να ξέρει περί τίνος πρόκειται, αφού τόσο ο αδελφός του όσο και η γκουβερνάντα τους μοιάζουν απρόθυμοι να του εξηγήσουν την κατάσταση στην πόλη και προσπαθούν να τον προτρέψουν να φύγει, ο Nero ξεκινάει για κατ’ ιδίαν συνάντηση με τον κ. Scott και διαμέσου μαστιγώματος από τον γιο και δολοφονιών των διαφόρων γνωστών του, μαθαίνει ότι ο Scott είναι στην πραγματικότητα ο πατέρας του που προσπαθεί να τον εξασφαλίσει χωρίς όμως να προκαλεί τον τρελαμένο γιο του- ετεροθαλή αδελφό του Franco Nero- που φυσικά δεν συμφωνεί καθόλου με αυτήν την ιδέα και αντίθετα θέλει τον Nero νεκρό για να κληρονομήσει ο ίδιος την περιουσία του πατέρα του.

Με φόντο τα επιβλητικά τοπία της Άγριας Δύσης και την ηρωική μουσική του Coriolano Gori, ο Fulci φτιάχνει ένα συγκρατημένο γουέστερν εμπλουτισμένο με αρκετό πιστολίδι και δράση ώστε να ικανοποιήσει όλους τους φίλους του είδους. Καναδυό σκηνές βίας όπως το μαστίγωμα του Franco Nero από τον ετεροθαλή αδελφό του δίνουν το σύνθημα για την μελλοντική πορεία του Fulci, αλλά η βία δεν είναι αυτοσκοπός στο MASSACRE TIME. Αντίθετα, ο κεντρικός ήρωας είναι χαμηλών τόνων, ούτε υπεράνθρωπος σε στυλ Trinity ή Django, ούτε παγερός συμφεροντολόγος στυλ Clint Eastwood στα σπαγγέτι του Sergio Leone, αλλά όταν χρειαστεί θα υπερασπιστεί τα κεκτημένα του με κάθε τρόπο. Και βέβαια, τόσο αυτός όσο και ο αδελφός του χειρίζονται τα εξάσφαιρα μια χαρούλα!

Το αποτέλεσμα είναι μια αρκετά διασκεδαστική ταινία, που όμως δεν καταφέρνει να ξεχωρίσει από το σωρό των Ιταλικών σπαγγέτι γουέστερν της εποχής. Σε ορισμένες στιγμές η σκηνοθεσία του ακόμα άπειρου παρά τις 16 ταινίες που είχε ήδη στη φιλμογραφία του Fulci φαίνεται αμήχανη και δείχνει ότι ο μεγάλος maestro του τρόμου ακόμα δεν είχε πιάσει το επίπεδο που στο μέλλον θα τον έκανε πασίγνωστο (και διαβόητο). Πάντως, η δράση είναι αρκετή και σε ορισμένες περιπτώσεις εντυπωσιακή, όπως στην τελική μάχη των δύο ηρώων με το στρατό του Scott Jr, που θυμίζει λιγάκι τις ελεγειακές χορογραφίες που στο μέλλον έγιναν σήμα κατατεθέν του John Woo.

Οι ερμηνείες είναι αρκετά καλές, οι διάλογοι τίποτα το σπουδαίο, αλλά το MASSACRE TIME έχει αρκετά καλή ατμόσφαιρα και ρυθμό που το κάνουν άξιο αναφοράς για τους φίλους των spaghetti γουέστερν. Όσο για τους οπαδούς και συλλέκτες του Fulci, είναι χωρίς αμφιβολία ένα αντικείμενο μεγάλου ενδιαφέροντος, όσο και σπανιότητας.

Δεν υπάρχει έκδοση στη χώρα μας, όμως όπως πληροφορεί ο αγαπητός φίλος ThanosM, είχε δοθεί στο παρελθόν από την Real News.

R0 Αμερική (Substance)
R2 Ιαπωνία (Imagica)

Και οι δύο εκδόσεις περιέχουν μη αναμορφική 2,35:1 μεταφορά, αλλά μόνο η R2 περιλαμβάνει τόσο το Ιταλικό όσο και το Αγγλικό κανάλι ήχου, με προαιρετικούς Αγγλικούς και Ιαπωνικούς υπότιτλους. Επίσης και οι δύο εκδόσεις περιλαμβάνουν το trailer και poster galleries, ενώ η R2 περιέχει επίσης τους Αμερικάνικους τίτλους έναρξης, ένα bonus trailer του Texas, Addio επίσης με τον Franco Nero και βιογραφίες και φιλμογραφίες των συντελεστών, που όμως είναι στα Ιαπωνικά.