Μια ομάδα ορειβατών παγιδεύονται σε μια σπηλιά για μέρες και αποφασίζουν να κόψουν το χέρι ενός από αυτούς που θα προκύψει από κλήρο για να επιβιώσουν. Λίγο αργότερα σώζονται και ο άτυχος της κλήρωσης αρχίζει να τους εκδικείται έναν- έναν με τον ίδιο τρόπο.
Σχόλια:
Όταν απουσιάζει παντελώς ο προϋπολογισμός και η σεναριακή λογική συνήθως τα πράγματα δεν πηγαίνουν πολύ καλά για μια ταινία του είδους. Πολλές φορές όμως προκύπτουν ξεχασμένα διαμαντάκια, ιδίως όταν μιλάμε για το low budget σινεμά θρίλερ και τρόμου των ΗΠΑ της δεκαετίας του ’70. Το THE SEVERED ARM βρίσκεται κάπου στη μέση ακροβατώντας ανάμεσα στην απόλυτη αποτυχία και στην low budget διάνοια που γέμιζε τα grindhouse της εποχής.
Πρόκειται για την ιστορία μιας παράξενης απ’ όλες τις απόψεις παρέας 6 φίλων ορειβατών που παγιδεύονται σε ένα σπήλαιο μετά από ξαφνική κατολίσθηση στο βουνό στο οποίο και έκαναν την εκδρομή τους. Μετά από περίπου 20 μέρες στη σκοτεινή σπηλιά η πείνα και η δίψα αρχίζει να θερίζει και έτσι σκέφτονται τη μοναδική λύση που θα τους βοηθήσει να επιβιώσουν μέχρι η τύχη να τους χαμογελάσει και να τους ανακαλύψει κάποια αποστολή διάσωσης: να πριονίσουν το χέρι ενός από την παρέα και να το χρησιμοποιήσουν για φαγητό. Έτσι ρίχνουν κλήρο και ο άτυχος «νικητής» πρέπει να σφίξει τα δόντια και να υπομείνει το μαρτύριο. Όπως είναι φυσικό προσπαθεί να τους μεταπείσει λέγοντας ότι η βοήθεια μπορεί να έρχεται όπου να ‘ναι, αλλά σε μια στιγμή αδυναμίας οι υπόλοιποι τον ακινητοποιούν και εκτελούν το μακάβριο έργο τους, αλλά πριν προλάβουν να… γευτούν το αποτέλεσμα των κόπων τους η αποστολή διάσωσης καταφθάνει και τους ελευθερώνει. Έτσι οι 5 δράστες συνωμοτούν και αποφασίζουν να δικαιολογήσουν την πράξη τους λέγοντας ότι έκοψαν το χέρι του παραληρούντα φίλου τους υποτίθεται για να τον γλιτώσουν από μόλυνση και γενικά ακόμα χειρότερη μοίρα. Έλα όμως που η πληγή του άτυχου μέλους είναι βαθύτερη απ’ το κομμένο του χέρι και σύντομα ένας- ένας από τους συνωμότες αρχίζουν να βρίσκουν τραγικό θάνατο από έναν μυστηριώδη εκδικητή δολοφόνο που πρώτα τους κόβει το χέρι με τον ίδιο τρόπο που το έκαναν οι ίδιοι στο φίλο τους όταν ήταν στη σπηλιά. Λογικά οι υπόλοιποι που πλέον ζουν κανονικές ζωές υποθέτουν ότι πρόκειται για τον πρώην φίλο τους και έτσι προσπαθούν να προστατευτούν επικοινωνώντας με την κόρη του και ποντάροντας ότι θα καταλάβει την κατάσταση στην οποία βρέθηκαν και θα τους βοηθήσει να σταματήσουν τον πατέρα της από το να συνεχίσει τους φόνους. Για μια ταινία που φανερά γυρίστηκε με μηδαμινό προϋπολογισμό κανείς πρέπει να δώσει τα εύσημα στους συντελεστές που σε γενικές γραμμές κατάφεραν να διατηρήσουν το ενδιαφέρον στην πλειοψηφία του χρόνου προβολής. Τα νεκρά σημεία στην ταινία είναι λίγα και περνούν γενικά απαρατήρητα μπροστά στην σκοτεινή ατμόσφαιρα και τις αρκετές σκηνές αγωνίας και σασπένς που υπάρχουν διάσπαρτες. Αυτό που δεν μπόρεσε να αποφευχθεί είναι οι τουλάχιστον συζητήσιμες παραδοχές του σεναρίου που όμως μοιάζουν αναπόφευκτες για να φτάσει το πραγματικά εμπνευσμένο και γενικά απρόβλεπτο φινάλε.
Μέχρι εκείνο το σημείο πάντως έχουμε αρκετά σκοτεινά και κλειστοφοβικά πλάνα, ιδίως μέσα στη σπηλιά, διαλόγους και ερμηνείες που κυμαίνονται από καλές και ψυχωμένες μέχρι απόλυτα γελοίες (όπως για παράδειγμα του ραδιοφωνικού παραγωγού), ενώ έχουμε και αρκετά στοιχεία και δράση στη λογική μεταγενέστερων ταινιών slasher.
Το παράξενο και ασυνήθιστο για τέτοιας συνομοταξίας ταινίες είναι ότι υπάρχει αρκετή τροφή για σκέψη και προβληματισμό για το κατά πόσο οι 5 είχαν όντως λόγο για να κάνουν ότι έκαναν στη σπηλιά και για το κατά πόσο ήταν δικαιολογημένη η αιματηρή εκδίκηση του παθόντα, όσο και το εμπνευσμένο και κατάμαυρο φινάλε. Το θέμα της δίκαιας ή μη εκδίκησης επαναλαμβάνεται από τη μέση και μετά δίνοντας έναν περισσότερο φιλοσοφικό τόνο σε μια κλασσική ιστορία εκδίκησης που σίγουρα έχει αρκετά προβλήματα, αλλά δε νομίζω να απογοητεύσει κανέναν φίλο ή φίλη της παλιάς καλής σχολής των grindhouse classics με την σκοτεινή, σκονισμένη εικόνα και την μεγάλη συναισθηματική αξία.
Όλες οι εκδόσεις είναι χωρίς περικοπές και με ποιότητα μεταφοράς VHS. Η Αμερικάνικη της American Home Treasures είναι με τον τίτλο Great Cannibal Classics μαζί με τα I EAT YOUR SKIN και THE UNDERTAKER AND HIS PALS. Πιθανόν να υπάρχουν κι άλλες budget εκδόσεις παρόμοιας ποιότητας
Όταν απουσιάζει παντελώς ο προϋπολογισμός και η σεναριακή λογική συνήθως τα πράγματα δεν πηγαίνουν πολύ καλά για μια ταινία του είδους. Πολλές φορές όμως προκύπτουν ξεχασμένα διαμαντάκια, ιδίως όταν μιλάμε για το low budget σινεμά θρίλερ και τρόμου των ΗΠΑ της δεκαετίας του ’70. Το 
Πρόκειται για την ιστορία μιας παράξενης απ’ όλες τις απόψεις παρέας 6 φίλων ορειβατών που παγιδεύονται σε ένα σπήλαιο μετά από ξαφνική κατολίσθηση στο βουνό στο οποίο και έκαναν την εκδρομή τους. Μετά από περίπου 20 μέρες στη σκοτεινή σπηλιά η πείνα και η δίψα αρχίζει να θερίζει και έτσι σκέφτονται τη μοναδική λύση που θα τους βοηθήσει να επιβιώσουν μέχρι η τύχη να τους χαμογελάσει και να τους ανακαλύψει κάποια αποστολή διάσωσης: να πριονίσουν το χέρι ενός από την παρέα και να το χρησιμοποιήσουν για φαγητό. Έτσι ρίχνουν κλήρο και ο άτυχος «νικητής» πρέπει να σφίξει τα δόντια και να υπομείνει το μαρτύριο.
Το παράξενο και ασυνήθιστο για τέτοιας συνομοταξίας ταινίες είναι ότι υπάρχει αρκετή τροφή για σκέψη και προβληματισμό για το κατά πόσο οι 5 είχαν όντως λόγο για να κάνουν ότι έκαναν στη σπηλιά και για το κατά πόσο ήταν δικαιολογημένη η αιματηρή εκδίκηση του παθόντα, όσο και το εμπνευσμένο και κατάμαυρο φινάλε. Το θέμα της δίκαιας ή μη εκδίκησης επαναλαμβάνεται από τη μέση και μετά δίνοντας έναν περισσότερο φιλοσοφικό τόνο σε μια κλασσική ιστορία εκδίκησης που σίγουρα έχει αρκετά προβλήματα, αλλά δε νομίζω να απογοητεύσει κανέναν φίλο ή φίλη της παλιάς καλής σχολής των grindhouse classics με την σκοτεινή, σκονισμένη εικόνα και την μεγάλη συναισθηματική αξία.
