AND NOW THE SCREAMING STARTS! (1973) (Μ. Βρετανία) A.K.A.: Bride of Fengriffen, Fengriffen, I Have No Mouth But I Must Scream Ελληνικός τίτλος: Το Κομμένο Χέρι του Βρυκόλακα, Κραυγή
Ένα ζευγάρι μετακομίζει στο πατρικό του άνδρα. Εκεί όμως η γυναίκα θα αρχίσει να έχει εφιάλτες και τρομερά οράματα που οδηγούν στο αμαρτωλό παρελθόν της οικογένειας και σε μια αρχαία κατάρα.
Σχόλια:
Το AND NOW THE SCREAMING STARTS! είναι ίσως η μοναδική ταινία της Amicus που δικαιολογεί τις συγκρίσεις του δεύτερου τη τάξει στούντιο του Βρετανικού τρόμου με την Hammer Films. Ο λόγος είναι ότι είναι η μοναδική ταινία που βγήκε από τα στούντιο της που εντάσεται καθαρά στο είδος του γοτθικού τρόμου εποχής για το οποίο η Hammer έγινε διάσημη σε όλο τον κόσμο. Από την άλλη, δεν χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια για να καταλάβει κανείς ότι κάθε σύγκριση είναι καταδικασμένη γιατί επί της ουσίας πρόκειται για μια τουλάχιστον άνιση προσπάθεια.
Βασισμένη στο βιβλίο του David Case, η συγκεκριμένη ταινία σίγουρα έχει κάτι να πει αλλά αναλώνεται στο να προσπαθεί να βρει τον τρόπο να το πει σωστά, με τους περισσότερους να αποτυγχάνουν. Είναι λες και οι βετεράνοι και απόλυτα έμπειροι στη σκηνή Roy Ward Baker, Milton Subotsky και Max Rosenberg να ήταν τουλάχιστον ντεφορμέ προσπαθώντας να μιμηθούν το στυλ των παραγωγών εποχής της Hammer χωρίς όμως να μπορέσουν να αποφύγουν τα στοιχεία των δικών τους ταινιών που δεν κολλούν καθόλου στο συγκεκριμένο πλαίσιο. Ακόμα και ο τίτλος μοιάζει να ταιριάζει πολύ περισσότερο στο ύφος των συνηθισμένων σπονδυλωτών ταινιών της εταιρίας, από τις οποίες όμως η ταινία απέχει έτη φωτός.
Πρόκειται για μια κλασσική ιστορία κατάρας και μετά θάνατο τιμωρίας που όμως το σενάριο δεν μπορεί να διηγηθεί σωστά ώστε να δημιουργήσει την εντύπωση και τον τρόμο που θα έπρεπε με το συγκεκριμένο θέμα. Ξεκινάει με το νεαρό νιόπαντρο ζευγάρι των Fengriffen, τον Charles (Ian Ogilvy) και την γυναίκα του Catherine (Stephanie Beacham) που μετά το γάμο τους πηγαίνουν στο πατρικό σπίτι του Charles το οποίο όμως όπως αποδεικνύεται έχει την αμαρτωλή ιστορία του η οποία θα σημαδέψει για πάντα το νεαρό ζευγάρι.
Σε χρόνο μηδέν, παράξενα συμβάντα με αποδέκτη την Catherine αρχίζουν να συμβαίνουν και όλα μοιάζουν σαν μια σκοτεινή συνομωσία, με όλους, συμπεριλαμβανομένου του Charles, των υπηρετών και προσωπικό του σπιτιού να γνωρίζουν τι ακριβώς παίζεται εκτός από την κακόμοιρη Catherine που όμως αρχίζει να το υποψιάζεται. Οι υποψίες της αρχίζουν από τη στιγμή που βρίσκεται πρόσωπο με πρόσωπο με ένα οικογενειακό πορτραίτο ενός προγόνου του Charles, του διαβόητου Henry (Herbert Lom) που μας δίνεται να καταλάβουμε ότι θα διαδραματίσει καταλυτικό ρόλο στην εξέλιξη της ιστορίας.
Στην εξίσωση μπαίνει και ένας μυστηριώδης νεαρός ξυλουργός (Geoffrey Whitehead) που μένει σε ένα σπιτάκι μέσα στο κτήμα των Fengriffen τον οποίο η Catherine είχε συναντήσει με όχι και τόσο ευχάριστο τρόπο στα οράματα της. Η βασανισμένη γυναίκα προσπαθεί να επικοινωνήσει μαζί του αλλά για άλλη μια φορά συναντάει μυστικότητα και άρνηση για ξεκάθαρες απαντήσεις, ενώ οι υπόλοιποι συνεχίζουν να κρατούν τα στόματα τους ερμητικά κλειστά.
Δεν αργεί και πολύ η κατάθλιψη να χτυπήσει την Catherine, ιδίως μετά την φαινομενικά χαρμόσυνη είδηση της ξαφνικής της εγκυμοσύνης και για βοήθεια στον οικογενειακό παθολόγο (Patrick Magee) σπεύδει ένας εξειδικευμένος ψυχίατρος από το Λονδίνο (Peter Cushing) με ειδικότητα στο να εντοπίζει και να εξαφανίζει την κατάθλιψη. Αυτός αρχίζει να σκαλίζει το παρελθόν της οικογένειας αποκαλύπτοντας καλά κρυμμένα μυστικά τα οποία όσο απίστευτα κι αν ακούγονται, παίζουν τεράστιο ρόλο στην κατάσταση της Catherine.
Τώρα που τα διαβάζω όλα αυτά αναρωτιέμαι πώς κατάφεραν τόσο μεγάλα και με τεράστια εμπειρία στο χώρο ονόματα όπως των συντελεστών του AND NOW THE SCREAMING STARTS! να μην τα αξιοποιήσουν όσο θα μπορούσαν. Το αποτέλεσμα σίγουρα έχει το ενδιαφέρον του και κατά διαστήματα είναι επιβλητικό, ακόμα και νοσηρό, αλλά σε γενικές γραμμές η ταινία δείχνει να αγκομαχεί.
Ένας από τους λόγους είναι σίγουρα η μη αξιοποίηση των τεράστιων ονομάτων των Peter Cushing, Herbert Lom και Patrick Magee. Οι ρόλοι των δύο πρώτων είναι τουλάχιστον ακαδημαϊκοί, με τον Cushing να εμφανίζεται για πρώτη φορά σχεδόν 50 λεπτά από την έναρξη, ενώ ο Magee επίσης χαραμίζεται σε έναν αδιάφορο ρόλο του οικογενειακού γιατρού, χωρίς ενδιαφέρον και ιδιαίτερη συμμετοχή στην εξέλιξη. Όσο για τον Herbert Lom, όσο εμφανίζεται είναι επιβλητικός ως συνήθως, αλλά η συμμετοχή του περιορίζεται μόλις σε 15 λεπτά της ώρας. Γενικά ο μόνος ρόλος με ουσιαστικό ενδιαφέρον είναι της Stephanie Beacham, ενώ οι υπόλοιποι θα μπορούσε κανείς να πει με σιγουριά ότι είναι απλοί κομπάρσοι.
’λλη μια αιτία της μερικής αποτυχίας είναι η διστακτικότητα του σεναρίου και των συντελεστών να δώσουν έναν πιο ρεαλιστικό τόνο στα (απόλυτα ρεαλιστικά) δρώμενα, που υποβαθμίζονται σε τυπικό θέαμα υπερφυσικού τρόμου που θα ταίριαζε περισσότερο στις χαβαλεδιάρικες σπονδυλωτές ταινίες της Amicus. Έτσι, η αποτελεσματικότητα της τελευταίας μισής ώρας στην οποία λαμβάνουν χώρο οι περισσότερες αποκαλύψεις μειώνεται αισθητά αφήνοντας τον θεατή μπερδεμένο για το αν θα έπρεπε να είχε αντιμετωπίσει πιο σοβαρά το πρώτο μέρος ή αν θα έπρεπε να πάρει στην πλάκα και την κορύφωση.
Πάντως για να είμαστε και δίκαιοι, ατμόσφαιρα υπάρχει, ενώ το τελευταίο μισάωρο στέκεται άνετα και μόνο του. Προσωπικά θα προτιμούσα να έβλεπα όλη την ταινία σαν μια πολύ καλή ιστορία 45 λεπτών σαν μέρος μιας άλλης σπονδυλωτής ταινίας παρά σαν ολοκληρωμένη δημιουργία. Ολοκληρωμένο σίγουρα δεν είναι το AND NOW THE SCREAMING STARTS!, όπως σίγουρα έχει κάποιες πολύ καλές και κάποιες πολύ άστοχες στιγμές.
Η ουσία όμως είναι ότι κανείς θα περίμενε πολύ περισσότερα από ονόματα σαν τον Roy Ward Baker, τον Milton Subotsky και τον Max Rosenberg που η αλήθεια είναι ότι η πείρα τους δεν δικαιολογεί τέτοια στραβοπατήματα.
Όλες οι εκδόσεις είναι χωρίς περικοπές. Καλύτερη η R2 της Anchor Bay UK. Οι εκδόσεις της Vipco και της Image Entertainment έχουν διαγραφεί και δεν είναι πλέον διαθέσιμες