Τρεις τουρίστριες φιλοξενούνται μετά από αυτοκινητιστικό στον σπίτι μιας μυστηριώδους οικογένειας μαμάς- κόρης. Σύντομα αρχίζουν να νιώθουν ότι παρακολουθούνται από κάποιον άγνωστο που παραφυλάει.
Σχόλια:
Δεκαετία του ’80. Παράδεισος των κάθε λογής slasher που από την απόλυτη ανυπαρξία ξαφνικά βρίσκονταν έστω για λίγο στο κέντρο του ενδιαφέροντος από το πουθενά. Στη συγκεκριμένη περίπτωση αιτία ήταν η πλέον θρυλική λίστα των Video Nasties με καταχωρήσεις όπως ANTROPOPHAGUS, ABSURD, ZOMBIE 2 και πολλά άλλα που εκείνη την μυθική εποχή είχαν είτε λογοκριθεί βαριά είτε απαγορευτεί εξ ολοκλήρου στη Μ. Βρετανία.
Σαν φυσική συνέπεια, το συλλεκτικό ενδιαφέρον για τους τίτλους γινόταν μεγαλύτερο με αποτέλεσμα η λίστα να χρησιμοποιείται σαν «Wishlist» από τους απανταχού συλλέκτες. Αυτό το φαινόμενο πολλές φορές ήταν δικαιολογημένο αλλά η περίπτωση του UNHINGED ήταν από αυτές που άξιζε κάτι παραπάνω από όποια φήμη και αξία αποδόθηκε για τους λάθος λόγους με τη λίστα.
Πρόκειται για μα ιστορία οικογενειακών μυστικών όταν τρεις νεαρές τουρίστριες καταλήγουν μετά από σοβαρό αυτοκινητιστικό δυστύχημα στον πύργο της αυταρχικής μητέρας που σιχαίνεται τους άνδρες Virginia Settle όπου μένει με την 40χρονη παρθένα κόρη της, Janet Penner. Το ζευγάρι σαν οικοδεσπότες είναι άψογοι αλλά αρκετά περίεργες στη συμπεριφορά τους, πράγμα που προβληματίζει τις νεαρές φιλοξενούμενες. Και σαν μην έφταναν όλα αυτά, υπάρχει και κάποια σκοτεινή φιγούρα που γυροφέρνει τις κοπέλες το βράδυ, που δεν βλέπουν αλλά ακούν την βαριά ανάσα της.
Δεν χρειάζονται μαντικές ιδιότητες για να καταλάβει κανείς ότι σύντομα οι κοπέλες αρχίζουν να βρίσκουν η μια μετά την άλλη τραγικό θάνατο και η μία από αυτές τελικά θα βρεθεί αντιμέτωπη με το τρομερό μυστικό της οικογένειας και του μυστηριώδη επισκέπτη.
Με λίγα λόγια, τυπικό slasher τεχνοτροπίας των 80’s με τα συστατικά της επιτυχίας σε αφθονία. Gore, γυμνό και γύρισμα της πλοκής δύσκολα χάνουν για τους fans του είδους και το UNHINGED τα έχει όλα, συμπεριλαμβανόμενου και πενιχρού έως ανύπαρκτου προϋπολογισμού. Ίσως όχι τόσο πολύ gore για να δικαιολογήσει τον τρομερό χαρακτηρισμό "Video Nasty" και το ότι η πρώτη επίσημη κυκλοφορία του ήταν το 2004, αλλά έχει αρκετό sleaze, αναίτιο γυμνό και σχετικά προσεγμένη ιστορία για να κρατήσει το ενδιαφέρον.
Σ’ αυτό συντελούν πάντως και οι ερμηνείες των πρωταγωνιστών και ιδίως των Janet Penner και Virginia Settle, που όπως και να το δει κανείς είναι αρκετά καλές και κάνουν τα πολλά αργά σημεία συνεχόμενων διαλόγων αρκετά υποφερτά. Από εκεί και πέρα οι μικρές προσκεκλημένες είναι σχεδόν μη- ηθοποιοί με κωμικές ερμηνείες, εκτός από την Laurel Munson που ιδίως προς το φινάλε ο χαρακτήρας της παίρνει τα ηνία του ενδιαφέροντος.
Σε κάθε περίπτωση πάντως, η δράση ξεκινάει ουσιαστικά στο τελευταίο εικοσάλεπτο όπου και βρίσκεται συμπυκνωμένη μέχρι το δυνατό φινάλε. Μέχρι εκεί έχουμε διαλόγους και διαλόγους που κυμαίνονται από το απλά ενδιαφέρον μέχρι το εξαιρετικά κουραστικό, παράξενη αλλά ενδιαφέρουσα ηλεκτρονική μουσική και περιέργως αρκετά καλή ατμόσφαιρα που κατάφερε να φτιάξει από το τίποτα ο Don Gronquist.
Ο τελευταίος μάζεψε την παρέα του από το Πόρτλαντ και με ελάχιστα μέσα κατάφερε να φτιάξει το UNHINGED, που μπορεί να απέχει πολύ από αυτό που ο καθένας εννοεί ως καλή ταινία, αλλά από την άλλη δίνει απλόχερα τα στοιχεία που γουστάρουν οι φίλες και φίλοι του slasher. Η επιτυχία είναι σίγουρα περιορισμένη, αλλά από την άλλη ξεπερνάει με χαρακτηριστική άνεση πολλές αντίστοιχες ταινίες εκείνης της περιόδου που γνώρισαν βασιλική μεταχείριση και είχαν πολύ περισσότερη προώθηση, συμπεριλαμβάνοντας σ’ αυτές και όλες της σειράς FRIDAY THE 13TH .
Γενικά ένα ευχάριστο 90λεπτο για όλους τους fans ταινιών τρόμου, αλλά έχω την αίσθηση ότι κυρίως οι οπαδοί του slasher θα εκτιμήσουν τα σημεία που πρέπει όπως πρέπει και σίγουρα καλύτερα από κάθε άλλο περιστασιακό θεατή του είδους.