Μια ομάδα σατανιστών αναζητούν ένα κλεμμένο βιβλίο που θα ολοκληρώσει την αποστολή τους.
Σχόλια:
Δε νομίζω ότι χρειαζόταν πραγματικά η ύπαρξη του Anton LaVey, «ήρωα» του Αμερικάνικου σατανισμού, ιδρυτή της «Εκκλησίας του Σατανά» και συγγραφέα της Σατανικής Βίβλου για να δώσει τα… φώτα του για να γίνει το σενάριο αυτής της συνηθισμένης αλλά ευχάριστης ταινιούλας τρόμου. Θέμα, μια παρέα σατανιστών υπό την αρχηγία του Ernest Borgnine που έχουν καταφέρει να αποκτήσουν υπερφυσικές δυνάμεις, αλλά που η αποστολή τους θα ολοκληρωθεί μόνο όταν ο αρχηγός πάρει στην κατοχή του ένα μυστικό βιβλίο.
Το βιβλίο είναι στα χέρια της οικογένειας Preston οι οποίοι το έκλεψαν από τον σατανικό αρχιερέα δεκαετίες πριν, ο οποίος δεν θα σταματήσει πουθενά για να το πάρει στα χέρια του και να στείλει τους πιστούς του βαθιά στα τάρταρα της κόλασης. Μέλη της οικογένειας είναι ο William Shatner που έχει πουλήσει την ψυχή του στο διάβολο αλλά το έχει μετανιώσει και ο Tom Skeritt που προσπαθεί να τον σώσει και ταυτόχρονα να καταστρέψει τον σατανικό αρχιερέα και την αίρεση του. Έλα όμως που ο Shatner δεν γλιτώνει από τον όρκο αίματος του και στην πρώτη ευκαιρία που πλησιάζει το άντρο της σατανικής λατρείας προσηλυτίζεται από τον Borgnine.
Στην μέση όλων αυτών, το αντικείμενο του τίτλου, που είναι μια σφαίρα που περιέχει τις ψυχές όλων των κολασμένων και που φαίνεται ότι εκτός από το βιβλίο κατέχει εξέχουσα θέση σαν αντικείμενο της σατανικής λατρείας. Λογικό, λοιπόν, είναι να το θέλει τρελά ο Skeritt που αντιλαμβάνεται ότι μόνο εισχωρώντας στην ανίερη ομάδα θα καταφέρει να αποτρέψει τη βασιλεία του διαβόλου.
Τυπικά πράγματα για την εποχή που γυρίστηκε η ταινία, όπου όλες οι ΗΠΑ είχαν πάθει ενός είδους σατανομανίας, με ταινίες με τη λέξη ‘Devil’ στον τίτλο τους να βγαίνουν η μία μετά την άλλη και γενικότερα να υπάρχει ένα σχεδόν κωμικό ρεύμα προς αυτή την κατεύθυνση το οποίο και αποτυπώνεται στο THE DEVIL'S RAIN. Όπως και το κύμα «σατανισμού» της εποχής, πρόκειται για μια απόλυτα διασκεδαστική και ακίνδυνη ταινία, με πασίγνωστα ονόματα της μεγάλης οθόνης σε ρόλους που δεν θα περίμενε κανείς, μηδαμινή υπόθεση και εξέλιξη της και ένα φινάλε που είναι όλα τα λεφτά και κυριολεκτικά… λιώνει καρδιές!
Εκτός από το φοβερό φινάλε, άλλο αξιοσημείωτο στο THE DEVIL'S RAIN είναι η καταπληκτική ερμηνεία του Ernest Borgnine που υποδύεται τον αρχιερέα με ένα τρόπο τόσο υπερβολικό που από ‘μένα παίρνει άριστα! Εκεί που χρειάζεται είναι ανατριχιαστικός, απειλητικός και… σατανικός, ενώ όταν μεταμορφώνεται σε αυτό το πλάσμα που θυμίζει τράγο διασταυρωμένο με τον πίθηκο του NIGHT OF THE BLOODY APES φαντάζομαι ότι τα σινεμά της εποχής θα τραντάζονταν από το ακατάσχετο γέλιο του κοινού.
Από εκεί και πέρα ο William Shatner είναι σαν να βρίσκεται ακόμα στο διαστημόπλοιο Enterprise, κι αυτός με αρκετή υπερβολή στην ερμηνεία του, ενώ ο Tom Skeritt είναι απλά αδιάφορος και χαμηλών τόνων, όπως και στη συντριπτική πλειοψηφία των ταινιών που έχει παίξει στην καριέρα του. Αξίζει επίσης να αναφέρουμε ότι η ταινία ήταν το κινηματογραφικό ντεμπούτο του John Travolta, ο οποίος όμως περνάει σχεδόν απαρατήρητος μιας και στο λίγο χρόνο που παίζει είναι κουκουλωμένος με την μαύρη κάπα των σατανιστών.
Πάντως ατμόσφαιρα υπάρχει και σε αρκετά σημεία είναι επιβλητική, ενώ όπως είπα το φινάλε είναι πραγματικά τρομερό, με ένα δεκαπεντάλεπτο τουλάχιστον πλάνο όπου όλοι οι σατανιστές… λιώνουν κυριολεκτικά με ειδικά εφέ που θυμίζουν μεταγενέστερες σπλατεριές όπως το STREET TRASH. Το κύριο πρόβλημα είναι τι γίνεται μέχρι τότε και η απάντηση είναι ελάχιστα πράγματα, εκτός φυσικά από τους αφιονισμένους και βέβηλους μονόλογους του Ernest Borgnine και τις πέρα από κάθε δικαιολογία μεταμορφώσεις του στο προαναφερόμενο τραγοειδές πλάσμα.
Πάντως όλα βαίνουν καλώς σε μια ψυχαγωγικότατη ταινία που έχει σχετικό ρυθμό και αρκετές καλές στιγμές, αλλά αυτό που δεν θα μπορέσω ποτέ να καταλάβω είναι για ποιο λόγο ακριβώς χρειάστηκαν οι… τεχνικές συμβουλές ενός τόσο σημαντικού για την συγκεκριμένη πίστη ανθρώπου όπως του Anton LaVey, όταν η όλη φάση μοιάζει να έχει γίνει για το χαβαλέ και μόνο από τον Robert Fuest (THE ABOMINABLE DR. PHIBES) ο οποίος πιθανότατα υπήρξε μέλος της «Εκκλησίας του Σατανά». Και πιστέψτε με, ο χαβαλές είναι πολύ μεγαλύτερος από την κόλαση στη συγκεκριμένη περίπτωση!