Μια γυναίκα που έπαθε ψυχικό τραύμα όταν ήταν μικρή λόγω του θανάτου της μητέρας της κυριεύεται από τον ίδιο δαίμονα που κυρίευσε την μητέρα της

Ακόμα μια αδίκως ξεχασμένη ταινία τρόμου από τα 80’s που δεν είναι slasher, κάτι όχι πολύ συνηθισμένο για τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο όπου και το συγκεκριμένο είδος γνώριζε τις μεγαλύτερες αλλά και τις χειρότερες στιγμές του την ίδια στιγμή. Το MAUSOLEUM είναι μια παλιομοδίτικη ιστορία δαιμονισμού με ορισμένα στοιχεία από slasher που χρησιμεύουν κυρίως στην επίδειξη αιματηρών φόνων και αρκετά καλών για τον προϋπολογισμό της ταινίας ειδικών εφέ μακιγιάζ.

Είναι η ιστορία της Suzan που παθαίνει ψυχικό τραύμα όταν ήταν μικρή με το θάνατο της μητέρας της και την ημέρα της κηδείας της τελευταίας κυριεύεται από έναν αγνώστου ταυτότητας δαίμονα που μαθαίνουμε ότι είχε κάνει το ίδιο και στη μητέρα της. Αυτό έγινε μετά από την είσοδο της στο Μαυσωλείο του τίτλου, το οποίο βρισκόταν στο νεκροταφείο που ετάφη η μητέρα της. Η Suzan μεγαλώνει, παντρεύεται και μοιάζει έτοιμη να σταθεί στα πόδια της, αλλά σύντομα αρχίζει την δουλειά του ο δαίμονας που λέγαμε, κυριεύοντας την σε τακτά διαστήματα και κάνοντας την να προκαλεί συνήθως βίαιο θάνατο σε τυχαία θύματα. Πέρα από αυτό ο δαιμονισμός φέρνει τις γνωστές φωνητικές και εμφανισιακές αλλαγές που καθιέρωσε το THE EXORCIST μέχρι το σημείο της σχεδόν πλήρους μεταμόρφωσης της Suzan.

Φύλακας- άγγελος της είναι ο οικογενειακός ψυχίατρος που όχι μόνο τη φροντίζει από μικρή αλλά έχει και στην κατοχή του το ημερολόγιο ενός συγγενή της οικογένειας από το 1640 που περιγράφει τόσο τα συμπτώματα του οικογενειακού δαιμονισμού, όσο και τη γιατρειά. Έτσι ο καλός γιατρός θα πάρει την κατάσταση στα χέρια του μετά από το θάνατο των περισσότερων που βρίσκονταν γύρω από τη Suzan για να την ελευθερώσει από τη φρικτή κατάρα του Μαυσωλείου και του δαίμονα που κατοικεί σ’ αυτό.

Δεν έχει νόημα να ψάχνει κανείς για σεναριακή λογική στο MAUSOLEUM, μιας η έλλειψη της είναι τόσο εμφανής όσο και αυτή του προϋπολογισμού. Παρ’ όλα αυτά οι συντελεστές κάνουν ό,τι καλύτερο μπορούν υπό αυτές τις συνθήκες και το τελικό αποτέλεσμα δύσκολα θα απογοητεύσει τους fans των ταινιών τρόμου. Υπάρχει πολύ καλή ατμόσφαιρα καθ’ όλη τη διάρκεια, κάτι παραπάνω από αποδεκτές ερμηνείες από το σύνολο των πρωταγωνιστών και αρκετό gore και βία για να μην μείνει κανείς παραπονεμένος.

Εκεί που φαίνεται να έχει πρόβλημα ο Michael Dugan είναι στο να δώσει ένα σταθερά καλό ρυθμό στην ταινία, κάτι που πάντως πηγάζει και από την ουσιαστική ανυπαρξία υπόθεσης που εξελίσσεται. Όμως φροντίζει να αντικαταστήσει αυτή την έλλειψη με συνεχή πλάνα ειδικών εφέ gore, καλών (τηρουμένων των αναλογιών) μεταμορφώσεων της Suzan και μπόλικης ομίχλης που βοηθάει τα μέγιστα στην δημιουργία της σκοτεινής ατμόσφαιρας μιας και χρησιμοποιείται στο βαθμό που πρέπει και χωρίς υπερβολές.

Από εκεί και πέρα έχουμε και την απαραίτητη δόση ανεπιτήδευτου χιούμορ και σκηνικών χωρίς καμία λογική, αλλά αυτό που βγαίνει τελικά από όλη την ιστορία είναι η γλυκιά αίσθηση νοσταλγίας για τη θρυλική δεκαετία του ’80 και τις εκατοντάδες παρόμοιου ύφους ταινίες τρόμου που έβγαιναν τότε κατευθείαν στο βίντεο.

Το MAUSOLEUM θυμίζει αυτήν την εποχή σε κάθε δευτερόλεπτο της προβολής του αλλά και κάτι ακόμα σημαντικότερο. Ότι σήμερα, 25 χρόνια μετά, που τα ειδικά εφέ έχουν βελτιωθεί σε ασύλληπτο βαθμό και γενικά τα budget έχουν μεγαλώσει σε σημείο που σπάνια βλέπουμε ταινίες τρόμου πραγματικά χαμηλού προϋπολογισμού πολύ δύσκολα θα δούμε ταινία τόσο τίμια και πιστή στο είδος όσο το MAUSOLEUM και τις αντίστοιχες του. Και είναι κρίμα που αυτές αδίκως λοιδωρούνται από άσχετους υποτίθεται «σινεφίλ» που έχουν τόσο παρασυρθεί από τις σύγχρονες μηχανές παραγωγής χρήματος τύπου SAW και HOSTEL που έχουν ξεχάσει τι θα πει αληθινή ταινία τρόμου.

Το MAUSOLEUM είναι ο ορισμός της ταινίας τρόμου και τουλάχιστον υπάρχουν και σήμερα fans που θα το ανακαλύψουν και θα το εκτιμήσουν όπως του αξίζει.

Δεν υπάρχει έκδοση στη χώρα μας.

R0 Γερμανία (CMV Laservision)
R2 Μ. Βρετανία (Dark Vision)

Και οι δυο εκδόσεις είναι χωρίς περικοπές και 4/3 fullscreen.