Σχόλια:  Ο μεγάλος Paul Naschy επιστρέφει στον ρόλο του τριχωτού alter ego του, του Waldemar Daninsky. Η δράση μεταφέρεται στη σύγχρονη εποχή, όπου σε ένα νεκροτομείο βλέπουμε το πτώμα του Waldemar Daninsky και δυο γιατρούς να συζητούν για το αν είναι ή όχι λυκάνθρωπος. Ο ιατροδικαστής δεν πείθεται από τις φήμες και για να αποδείξει το πόσο δίκιο είχε αφαιρεί τα δυο ασημένια βλήματα από την καρδιά του, μιας και σύμφωνα με τους θρύλους κάτι τέτοιο θα είχε ως αποτέλεσμα να γυρίσει ο αγαπητός τριχωτός φίλος μας στη ζωή.
 Για κακή τύχη του καλού γιατρού, αυτό γίνεται πολύ γρηγορότερα απ’ όσο θα ήθελε και ο Waldemar Daninsky επανέρχεται σε φουλ λυκανθρωπική φόρμα. Μετά από τους πρώτους τυχαίους φόνους, ο άνθρωπος Daninsky επιστρέφει στο κάστρο του και έχει επισκέψεις από δυο όμορφες ταξιδιώτισσες που αναζητούν στην περιοχή τον τάφο της μυθικής Κόμισσας Wandessa d'Arville de Nadasdy, γνωστής για την πρακτική των Μαύρων Τεχνών αλλά και για το ότι υπήρξε βρικόλακας.
 Ο Daninsky δείχνει να ενδιαφέρεται ιδιαίτερα να τις βοηθήσει στην αναζήτηση του τύμβου και προσφέρεται να τις φιλοξενήσει στον Πύργο του μέχρι να διορθωθεί το αμάξι τους. Πάντως δεν χάνουν χρόνο και γρήγορα- γρήγορα ανακαλύπτουν και ανοίγουν τον τύμβο της Κόμισσας, ελευθερώνοντάς την από τον αιώνιο ύπνο της στην πρώτη ευκαιρία που τους παρουσιάζεται. Πρώτο θύμα της η όμορφη Genevieve η οποία μετατρέπεται κι αυτή σε βρικόλακα, ενώ τη νύφη πληρώνει με τη ζωή της η μισότρελη αδελφή του Daninsky που μένει μαζί του στον πύργο.
 Αυτός, αφού πρώτα έκανε τα μάγια του στην μια από τις δύο όμορφες φιλοξενούμενες του, συνειδητοποιεί το κακό που έκαναν και πρέπει να αντιμετωπίσει τη σατανική Κόμισσα- βρικόλακα την ίδια στιγμή που πρέπει να προστατεύσει την νέα αγαπημένη του Elvira (Gaby Fuchs) από την πρώην φίλη της και την νεκραναστημένη κόμισσα. Όμως πάνω απ’ όλα πρέπει να ελέγξει τον εαυτό του, καθώς σε κάθε πανσέληνο μεταμορφώνεται σε λυκάνθρωπο διψασμένο για αίμα. Στην εξίσωση μπλέκει και ένας αστυνομικός, αμόρε της Elvira που ανησυχεί από την απουσία της και βρίσκεται γρήγορα στο επίκεντρο των τρομακτικών γεγονότων.
 Όπως η συντριπτική πλειοψηφία των ταινιών του Paul Naschy, έτσι και το WEREWOLF SHADOW πάσχει από τα γνωστά προβλήματα του χαμηλού προϋπολογισμού, συντηρητικού ρυθμού και του υπερβολικά φιλόδοξου σεναρίου, αλλά έχει επίσης και όλα εκείνα τα θετικά στοιχεία που έκαναν τους fans να τον λατρέψουν και να τον τοποθετήσουν ψηλά στο πάνθεον του cult- horror σινεμά, ίσως και κάτι παραπάνω απ΄ αυτά.
 Η υπόθεση γενικά δεν ξεφεύγει πολύ από αυτά που μας έχει συνηθίσει ο Naschy, αλλά η ατμόσφαιρα και ο τρόπος που ο τακτικός Leon Klimovsky χειρίζεται το όλο θέμα είναι τα στοιχεία που ξεχωρίζουν την ταινία από τις άλλες με πρωταγωνιστή τον Waldemar Daninsky. Η αίσθηση είναι η ίδια με την γοτθική ατμόσφαιρα τρόμου που συναντάμε στις ταινίες την Hammer Films ή ακόμα και του μεγάλου Mario Bava, και αναδύει μια γλυκιά νοσταλγία που παρόλο που γενικά τα πράγματα κινούνται χωρίς ιδιαίτερες εκπλήξεις, δίνει την προστιθέμενη αξία στους φίλους της σκηνής.
 Μια σκηνή που ο Paul Naschy πάντα ήξερε πολύ καλά και το αποδεικνύει περίτρανα στο WEREWOLF SHADOW με τα (δικής του έμπνευσης) εκπληκτικής σκοτεινής ομορφιάς πλάνα του Leon Klimovsky σε αργή κίνηση, το δέσιμο με την μυστηριακή μουσική και την ερμηνεία του ως Waldemar Daninsky. Ο ίδιος ο Naschy δηλώνει στη συνέντευξη του στα extras της ταινίας ότι το Ισπανικό σινεμά τρόμου οφείλει την ύπαρξη του στο WEREWOLF SHADOW και βλέποντας κανείς την ταινία σχεδόν 40 χρόνια μετά δεν μπορεί παρά να συμφωνήσει. Μια ταινία χαμηλότατου προϋπολογισμού που δεν έχει γεράσει σχεδόν καθόλου σε αντίθεση με πολλές γνωστότερες και ακριβότερες παραγωγές της εποχής.
 Η θεματολογία που συναντάμε στις ταινίες του Paul Naschy είναι όλη εδώ, με μαγεία, σατανικές τελετές, βαμπιρισμό και εκδίκηση να βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη, πέρα από τις μεταμορφώσεις και την άφθονη λυκανθρωπική δράση του Waldemar Daninsky. Όπως πάντα υπάρχει αρκετό γυμνό και gore για να ικανοποιήσουν τους φίλους του είδους αλλά το μεγάλο ατού της ταινίας είναι σίγουρα η ποιητικά γοτθική ατμόσφαιρα που θα μπορούσε να πει κανείς είναι ένα από τα επιτεύγματα στην μεγάλη φιλμογραφία του Naschy.
 Σε άλλα σημεία, όπως σενάριο, ρυθμό και εκπλήξεις το WEREWOLF SHADOW έχει να επιδείξει λίγα πράγματα, αλλά υπάρχουν μεμονωμένα σημεία του που το καθιστούν αναγκαία προσθήκη στις συλλογές των σοβαρών φίλων του σινεμά τρόμου και του πιστού υπηρέτη του, Paul Naschy.
|
