Μια νεαρή καθηγήτρια χτυπάει με το αυτοκίνητο της έναν μυστηριώδη ηλικιωμένο, που όμως θα την οδηγήσει στο στόχαστρο σατανιστικής οργάνωσης που στοχεύει στη βασιλεία του Διαβόλου.

Ο Michele Soavi σίγουρα δεν είναι ο συνηθισμένος Ιταλός σκηνοθέτης ταινιών τρόμου, όπως αυτός ο όρος καθιερώθηκε τις δεκαετίες του ’70 και ’80 που η γειτονική χώρα έδωσε τα ρέστα της στο είδος με κλασσικές και διαχρονικές ταινίες. Αυτό φάνηκε καθαρά από την πρώτη του δουλειά, το φανταστικό STAGE FRIGHT που έβαλε τον Michele Soavi για τα καλά στο μάτι των απανταχού κριτικών και αναλυτών.

Το επόμενό του έργο, THE CHURCH, το οποίο ναι μεν δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως μια ολοκληρωμένη δουλειά, αλλά επανέλαβε για άλλη μια φορά τα στοιχεία του πολύπλευρου ταλέντου ενός από τους αγαπημένους μαθητές του μεγάλου Dario Argento. Έτσι το THE SECT ήρθε απλά να επιβεβαιώσει το αυτονόητο. Ότι ο Soavi ήταν το μέλλον του Ιταλικού τρόμου, σε μια εποχή που μόνο το όχημα του Dario Argento ουσιαστικά έκανε άξιες λόγου παραγωγές στη γειτονική χώρα, με τα μεγάλα ονόματα του χώρου όπως Lucio Fulci, Umberto Lenzi και Ruggero Deodato να είναι τουλάχιστον ντεφορμέ στις σπάνιες δουλειές τους το συγκεκριμένο χρονικό σημείο.

Η ταινία περιγράφει με σκηνοθετική και σεναριακή βιρτουοζιτέ- ευγενή προσφορά του μεγάλου Dario Argento- την περιπέτεια μιας νεαρής γυναίκας (Kelly Curtis) που από το πουθενά γίνεται κρυφός στόχος ενός μυστηριώδους ηλικιωμένου ανθρώπου (Herbert Lom), τον οποίο και φιλοξενεί στο σπίτι της μετά από ένα ατυχές αυτοκινητιστικό δυστύχημα που παραλίγο να στοιχίσει τη ζωή του. Όμως αυτή η συνάντηση θα σταθεί αφορμή να αρχίσουν κάποια κατακλυσμικά γεγονότα που θα αλλάξουν για πάντα τη ζωή της γυναίκας και πιθανότατα του πεπρωμένου ολόκληρου του κόσμου.

Μυστήριο, σταδιακές αποκαλύψεις, ποιητικά πλάνα και εμπνευσμένη κινηματογράφηση και αφήγηση χαρακτηρίζουν το THE SECT από την αρχή ως το φινάλε του. Όλα μοιάζουν τυχαία, και αν δεν υπήρχε η εισαγωγή που κάνει ο Soavi στην σατανική αίρεση που δρούσε στις ΗΠΑ τη δεκαετία του 70, προσωπικά δύσκολα θα μπορούσε κανείς να τα συνδέσει, ακόμα και μετά που προδίδει το μυστικό τόσο του Herbert Lom και του χαρακτήρα τον οποίο με τόση πειστικότητα και χάρη υποδύεται.

Η ατμόσφαιρα είναι πολύ καλή και πανταχού παρούσα, όπως στις περισσότερες ταινίες του Soavi, ενώ η συναναστροφή του με τον δάσκαλο του giallo τον έκαναν να χειρίζεται σχεδόν τέλεια το στοιχείο του μυστηρίου και της αβεβαιότητας, δημιουργώντας σασπένς εκεί που ο Dario Argento χρειαζόταν να προσπαθήσει περισσότερο για να επιτύχει κάτι τέτοιο και χωρίς πάντοτε να το καταφέρνει. Πάντως οι επιρροές του δασκάλου είναι ξεκάθαρες τόσο σε ατμόσφαιρα όσο και σε λυρισμό, ενώ το σενάριο και οι αποκαλύψεις θυμίζουν ως ένα σημείο τις παλιές δόξες του στα INFERNO και SUSPIRIA.

Gore υπάρχει, αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι το κύριο ενδιαφέρον σε ένα βαθύ και πολύπλευρο δημιούργημα σαν το THE SECT, που γίνεται ακόμα καλύτερο με τις παρουσίες κλασσικών και αγαπημένων ονομάτων στα credits. Mariangela Giordano, John Morghen και Donald O'Brien είναι όλοι εδώ σε σχετικά μικρούς αλλά αξιοσημείωτους ρόλους, που συμπληρώνουν επάξια τον πάντα απολαυστικό Herbert Lom και την πολύ καλή Kelly Curtis.

Δύσκολα βρίσκει κανείς αρνητικά σημεία στην ταινία, όσο και να ψάχνει. Πέρα από κάποιες σχετικές κακοτοπιές του σεναρίου που γίνονται ελάχιστα αντιληπτές και μόνο στο φινάλε, το όλο εγχείρημα κυλάει σαν νεράκι παρόλη τη σχετικά μεγάλη διάρκειά του. Προσωπικά παρατήρησα τον εαυτό μου να κάθεται καρφωμένος στην οθόνη αποφεύγοντας να πάρω το βλέμμα μου από τα δρώμενα, μήπως και χάσω κάποια σημαντική λεπτομέρεια. Το ενδιαφέρον βρίσκεται σε πολύ υψηλά επίπεδα από την αρχή ως το τέλος, κάτι στο οποίο βοηθούν με το παραπάνω το πολύ καλό μοντάζ και μουσική του βετεράνου και αγαπημένου Pino Donaggio.

Προσωπική μου άποψη είναι ότι το THE SECT είναι must για τους φίλους του Ιταλικού τρόμου και μυστηρίου, και δη για τους fans του μεγάλου Dario Argento. Πρέπει όμως να τονίσω ότι όσοι περιμένουν το γνωστό κακό ντουμπλάρισμα, ξύλινες ερμηνείες και πολύ και αναίτιο gore που συναντάμε στις περισσότερες παραγωγές από τη γειτονική χώρα ίσως να απογοητευτούν μέχρι ένα σημείο. Αυτό γιατί είναι τεχνικά άρτιο σε όλα τα επίπεδα, σοβαρό και μελετημένο έργο τρόμου που απευθύνεται σε ευρύτερο κοινό απ’ ότι οι γνωστές (και αγαπημένες) σπαγγέτι σπλατεριές.

Κάτι σαν να σερβίρεις χαβιάρι και καπνιστό σολομό σε κοινό που περιμένει γλιτσιασμένα burgers και προτηγανισμένες πατάτες, μια τακτική που ο Michele Soavi επανέλαβε και στο μεταγενέστερο και ίσως πιο φιλόδοξο δημιούργημά του, το DELLAMORTE DELLAMORE. Αλλά όταν υπάρχει ένα τόσο μεγάλο ταλέντο πίσω από την κάμερα, δεν θα ήταν λίγο απογοητευτικό να τον δούμε να ασχολείται με τετριμμένα και χιλιοειδωμένα θέματα;

Το “THE SECT” δεν έχει κυκλοφορήσει σε DVD στη χώρα μας.

R0 Ιταλία (Cecchi Gori)
R2 Γερμανία (Laser Paradise)

Η μοναδική έκδοση χωρίς περικοπές είναι η R0 Ιταλίας που περιέχει και αναμορφική μεταφορά ενώ περιλαμβάνει τόσο το Ιταλικό όσο και το Αγγλικό κανάλι ήχου.