Σχόλια:  Όσοι δυσκολεύονται να καταλάβουν τι ακριβώς σημαίνει η φράση «τόσο κακό που είναι καλό» θα καταλάβουν ακριβώς βλέποντας το IN THE YEAR 2889, μια ταινία που θα πρέπει να μπαίνει στα λεξικά ως ο ορισμός αυτού του χαρακτηρισμού. Βγαλμένη κατευθείαν από την άτυπη σχολή που ίδρυσε ο Edward Wood Jr, η ταινία ασχολείται έναν πατέρα και την κόρη του που είναι από τους ελάχιστους επιζώντες σε μια κατεστραμμένη από το πυρηνικό ολοκαύτωμα Γη.
 Γρήγορα κι άλλοι επιζώντες βρίσκουν το δρόμο για την απομακρυσμένη φάρμα τους ανάμεσα στα βουνά, μια τοποθεσία που σύμφωνα με τον πατέρα και κύριο του σπιτιού εμποδίζει τις θανατηφόρες δόσεις ραδιενέργειας που βρίσκονται στην ατμόσφαιρα να τους φτάσουν. Έλα όμως που η ραδιενέργεια έχει δημιουργήσει μεταλλάξεις, με πρώτη και καλύτερη τον αδελφό του ενός από τους επιζώντες, που παρόλο που εκτέθηκε σε μεγάλες δόσεις ακόμα ήταν ζωντανός. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, υπάρχει και ένα μυστηριώδες τέρας που κόβει βόλτες γύρω από τη φάρμα, το οποίο δεν είναι και ιδιαίτερα φιλικό στις λίγες τυχαίες συναντήσεις του με τους επιζώντες.
Όσο για την παρέα μέσα στο σπίτι, αποτελείται εκτός από τον πατέρα και την κόρη από έναν άκρως αντιπαθητικό υποτίθεται μάγκα και το κορίτσι του, που δεν βλέπει την ώρα να απλώσει τα χέρια του στο όπλο του πατέρα κατακτώντας την εξουσία μέσα στο σπίτι. Επίσης υπάρχει και ο μπεκρής της γειτονιάς, αλλά και το καλό παιδί της υπόθεσης, για τον οποίο ο πατέρας έχει μεγαλεπήβολα σχέδια ότι θα στηρίξει το μέλλον της ανθρωπότητας ξεκινώντας τον πολιτισμό από την αρχή παρέα με την κόρη του.
Όλα ακούγονται ενδιαφέροντα και δύσκολο να αποτύχουν όσο κακοί και να είναι οι συντελεστές, αρκεί να γίνει η στοιχειώδης προσπάθεια το τελικό αποτέλεσμα να μοιάζει κάπως ρεαλιστικό και επαρκές. Και η αλήθεια είναι ότι έχουμε δει πάμπολλες ταινίες επιστημονικής φαντασίας μικρού προϋπολογισμού που προσπαθούν να διηγηθούν ιστορίες που σήμερα θα στοίχιζαν εκατομμύρια δολάρια και παρόλα τα προβλήματα τους μέχρι ενός σημείου πετύχαιναν. Τυπικό παράδειγμα το 2019: AFTER THE FALL OF NEW YORK και αντίστοιχες ταινίες της Ιταλικής μετά-αποκαλυπτικής τρέλας στα μέσα της δεκαετίας του ’80, που παρόλο που δεν μπορούσαν να δώσουν επαρκώς την αίσθηση της πυρηνικής καταστροφής, τουλάχιστον πλησίαζαν αρκετά με γυρίσματα στις σωστές τοποθεσίες, έξυπνο μακιγιάζ και άλλα τεχνάσματα.
Στο IN THE YEAR 2889 ο σκηνοθέτης και γενικά οι συντελεστές δεν κάνουν καμία τέτοια προσπάθεια. Τα σημάδια της καταστροφής παραμένουν μόνο στα λόγια των πρωταγωνιστών, η φάρμα είναι σε μια πανέμορφη εξοχή με τα πουλάκια να κελαηδάνε και τον ήλιο να λάμπει, ενώ οι «επιζώντες» της παρέας μας είναι όλοι χτενισμένοι και περιποιημένοι στην τρίχα, φορώντας ότι καλύτερο επιτάσσει η μόδα της εποχής. Ούτε συντρίμμια, ούτε καπνός, ούτε τίποτα που να δείχνει ότι υπήρξε ολοκαύτωμα, εκτός από τις σπάνιες επισκέψεις μολυσμένων απ’ έξω που το μακιγιάζ τους θυμίζει αμυδρά το είδος της ταινίας που βλέπουμε.
Όσο για το έτος 2889, φαίνεται ότι η επιστήμη δεν προχώρησε και πάρα πολύ, μιας και οι φίλοι μας απλώς ελέγχουν τόσο τα βραχέα όσο και τα FM στο παλαιομοδίτικο ραδιόφωνο στο σαλόνι.
Φυσιολογικά, η «δράση» εκτυλίσσεται σχεδόν εξ ολοκλήρου μέσα στο σπίτι, με ελάχιστα εξωτερικά πλάνα κυρίως για να θαυμάσουμε την αρκετά διασκεδαστική αποκριάτικη μάσκα του πλάσματος, η δράση του οποίου περιορίζεται μόνο στο φινάλε, εκτός φυσικά από τις ανούσιες βόλτες μετά άναρθρων κραυγών στο παρακείμενο δασάκι. Το μενού περιλαμβάνει διαλόγους, διαλόγους και πάλι διαλόγους, με μερικές ψιλοεμπνεύσεις και γυρίσματα του σεναρίου να προσπαθούν να τονώσουν το ενδιαφέρον, που όμως είναι σχεδόν ανύπαρκτο.
Παρ’ όλα αυτά, ένας σκληραγωγημένος b-μουβάς που γουστάρει Ed Wood και σία θα είναι δύσκολο να μην εκτιμήσει τις τραγελαφικές ερμηνείες, τη γύμνια της παραγωγής και την απίστευτη ανοησία των δρώμενων, ακριβώς με τον τρόπο που χειροκρότησε την γοητευτική ανικανότητα του PLAN 9 FROM OUTER SPACE ή ακόμα και την τραγελαφική σοβαροφάνεια του πιο πρόσφατου STARSHIP TROOPERS (ναι, αυτού με τα εξωγήινα έντομα).
 Α, αξίζει να αναφέρω ότι η ταινία γυρίστηκε για την TV, αλλά έχει όλα τα γνωρίσματα μιας κινηματογραφικής b-movie της εποχής. Σκόνη, απότομα «κοψίματα» του ήχου και η υπέροχη αυτή αίσθηση χαμηλού προϋπολογισμού που θα κάνει τους ρομαντικούς να έχουν θετική προδιάθεση. Τώρα το πώς θα εξελιχθεί η προδιάθεση είναι θέμα του πόσο trashάς είναι ο καθένας.
|
