Σχόλια:  Μετά το αδικημένο BLOODLINE οι υπεύθυνοι της παραγωγής του franchise του HELLRAISER αποφάσισαν ότι μάλλον χρειαζόταν κάτι διαφορετικό για να μπορέσουν να φτουρήσουν οι επόμενες προγραμματισμένες συνέχειες από πλευράς εισπράξεων, δεδομένου ότι από το συγκεκριμένο INFERNO και μετά γυρίζοντας κατευθείαν στο video χωρίς να παιχτούν στα σινεμά.
 Έτσι έφτιαξαν μια παραλλαγή του μύθου και του ύφους που συναντήσαμε (και αγαπήσαμε) στις 4 προηγούμενες ταινίες της σειράς, δίνοντας στον Pinhead, σε γενικές γραμμές, το ρόλο του Διαβόλου, όπως τον είδαμε στο ANGEL HEART. Πρωταγωνιστές σε αυτή την μίνι- αναγέννηση του μύθου δεν είναι πλέον ο Pinhead και οι Cenobites που προσπαθούσαν μέχρι τότε να εγκαθιδρυθούν στη Γη φέρνοντας την κόλαση πόνου και απόλαυσης στα σπίτια των ανθρώπων. Στο INFERNO, ο Pinhead και η κόλαση του είναι ήδη στη Γη και ο αγαπημένος δαίμονας του σινεμά τρόμου απλά περνάει το χρόνο του οργανώνοντας κατά κάποιο τρόπο κοσμικές φάρσες στους άτυχους που έτυχε να πέσει ο γνωστός Κύβος puzzle στα χέρια τους.
Ο πρωταγωνιστής είναι ένας απίστευτα ευφυής αλλά προβληματικός αστυνομικός ντετέκτιβ (Craig Sheffer) που κάνει το λάθος να ανοίξει τον Κύβο puzzle κατά τη διάρκεια έρευνας για μια δολοφονία ενός τύπου στο σαλόνι του οποίου βρέθηκε αυτή η πύλη για την κόλαση. Γρήγορα η ζωή του μεταβάλλεται σε τέτοια, μιας και ακολουθούν κι άλλες αιματηρές δολοφονίες τις λεπτομέρειες των οποίων φαίνεται να γνωρίζει ο ντετέκτιβ, κάτι που κάνει τους συναδέλφους του εξαιρετικά σκεπτικούς απέναντι στις εξηγήσεις του.
Σαν να μην έφταναν αυτά, ο δικός μας μαθαίνει και κάποιες πληροφορίες για τον λεγόμενο «Μηχανικό», μια σχεδόν μυθική φιγούρα κακοποιού που όλοι γνωρίζουν, αλλά κανείς δεν έχει δει και ούτε θέλει, μιας και θεωρείται ένα άτομο που δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί. Ο ντετέκτιβ, βασανισμένος από σατανικά οράματα και όνειρα που δεν μπορεί να εξηγήσει θέλει πάση θυσία να πιάσει τον Μηχανικό και να καθαρίσει τη θέση του, αλλά στην πορεία θα ανακαλύψει με τον χειρότερο τρόπο ότι κι ο ίδιος είναι ένα πιόνι στο κολασμένο σχέδιο του Μηχανικού, που δεν είναι άλλος από τον αγαπημένο μας Pinhead.
Όπως και οι μεταγενέστερες ταινίες του franchise, έτσι και το INFERNO είναι γενικά μια ταινία μυστηρίου το οποίο ξεδιπλώνεται με αρκετή μαεστρία από τον σκηνοθέτη Scott Derrickson, που δεδομένων των περιορισμών σε προϋπολογισμό κάνει ότι καλύτερο μπορεί δημιουργώντας μια ιδιαίτερα εντυπωσιακή σκοτεινή ατμόσφαιρα, απαισιόδοξη και αδιαπέραστη, από την αρχή ως το τέλος της ταινίας.
Τα δρώμενα αποκτούν μια σχεδόν ονειρική ποιότητα, με διαρκή μπερδέματα της φαντασίας με την πραγματικότητα έτσι ώστε σε πολλές στιγμές να είναι δύσκολο κανείς να ξεχωρίσει αν αυτό που βλέπει είναι η πραγματικότητα, ή ακόμα ένα μακάβριο παιχνίδι του μυαλού με το οποίο διασκεδάζει ο Pinhead εις βάρος του πρωταγωνιστή. Μπορεί πολλές φορές αυτό το μπέρδεμα να είναι προβλέψιμο και χωρίς ιδιαίτερη φαντασία, αλλά ανεβαίνει από την εκπληκτική ατμόσφαιρα και τις ερμηνείες των πρωταγωνιστών.
Ο Craig Sheffer είναι χωρίς αμφιβολία η ιδανική επιλογή για το ρόλο του κακότροπου και γεμάτου αδυναμίες ντετέκτιβ και μεταδίδει με άριστο τρόπο την απελπισία του όταν αντιλαμβάνεται ότι δεν είναι παρά ένα πιόνι στα σχέδια του διαβόλου, με τις ομοιότητες με τον χαρακτήρα του Mickey Rourke στο μνημειώδες ANGEL HEART είναι κάτι παραπάνω από εμφανείς. Επίσης ο Nicholas Turturro, μικρός αδελφός του John Turturro, είναι απόλυτα επαρκής στο ρόλο του εξαπατημένου συναδέλφου.
Το μόνο ίσως μελανό σημείο της ιστορίας είναι η ελάχιστη συμμετοχή του Pinhead, που από εδώ και πέρα γίνεται ο κανόνας στις ταινίες της σειράς, ο οποίος αναλαμβάνει καθήκοντα ενός βαριεστημένου δαίμονα που προσπαθεί να διασκεδάσει οργανώνοντας φάρσες στους διάφορους αμφιβόλου ηθικής πρωταγωνιστές. Πάει ο αφιονισμένος fan της μαζικής καταστροφής Pinhead του HELL ON EARTH και του BLOODLINE. Ενώ μοιάζει σαν τον μαριονετίστα που κινεί τα νήματα, αλλά χωρίς να τον βλέπουμε παρά μόνο στο φινάλε που ξεκαθαρίζει τους σκοπούς του και δίνει τη λύση στο μυστήριο.
Από εκεί και πέρα αναπόφευκτα υπάρχουν οι σεναριακές ατέλειες και αμηχανίες, αλλά σε γενικές γραμμές το INFERNO έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον τόσο από πλευράς υπόθεσης όσο και ατμόσφαιρας, ενώ υπάρχουν και εμβόλιμες σκηνές αρκετά καλού gore και βίας, όσο και κάποιοι καλοφτιαγμένοι και τρομακτικοί Cenobites, που όμως δεν είναι όσο απειλητικοί θα ‘θελαν οι fans της σειράς, προσθέτοντας ακόμα περισσότερο στην επιβλητικά σκοτεινή ατμόσφαιρα αλλά αφαιρώντας από το κολασμένο χάος που είχαμε συνηθίσει να βλέπουμε στις προηγούμενες ταινίες.
Γενικά θα μπορούσε κανείς να μιλήσει για μια ιδιαίτερα εμπνευσμένη και άξια προσθήκη στη μέχρι τώρα σειρά που ξεκίνησε από τη φαντασία του Clive Barker το 1987 που μέχρι ένα σημείο ανανεώνει το μύθο και δίνει φρεσκάδα σε ένα κουρασμένο franchise. Μια προσέγγιση που συνεχίστηκε και στις επόμενες ταινίες, αλλά με φθίνουσα ποιότητα και έμπνευση.
|
