Σχόλια:  Λέω μερικές φορές ότι ας είναι καλά οι φτηνιάρικες budget DVD εκδόσεις που κυκλοφορούν στις ΗΠΑ με 4 έως 20 ταινίες κατά κανόνα χαμηλού προϋπολογισμού και αρκετά ξεχασμένες για να λάβουν ειδική μεταχείριση από τις εταιρίες κυκλοφορίας. Αν δεν υπήρχαν αυτές τότε πιθανότατα να μην είχα δει ποτέ αυτό το παγκοσμίως άγνωστο αλλά πραγματικά ξεχωριστό εργάκι Ε/Φ από τη δεκαετία του ’70, σκηνοθετημένο από τον αιώνιο χίπη Peter Fonda (FUTUREWORLD).
Σίγουρα δε μιλάμε για αναγκαία προθήκη σε συλλογές Ε/Φ, αλλά πρόκειται για ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον δείγμα τόσο της κινηματογραφικής και όχι μόνο φιλοσοφίας του Peter Fonda, όσο και εκείνου του «χαλαρού» και ρεαλιστικού στυλ κινηματογράφησης εκείνης της περιόδου που είναι σήμα κατατεθέν σε πολλές, κυρίως ανεξάρτητες παραγωγές της εποχής.
 Το IDAHO TRANSFER είναι μια ταινία χαμηλού προϋπολογισμού που όμως έχει άποψη, φιλοδοξία και κατεύθυνση έστω και αν το χαλαρό αυτό στυλ της δε την βοηθάει από την άποψη διατήρησης του ενδιαφέροντος.
Βρισκόμαστε σε ένα κοντινό μέλλον που το ταξίδι στον χρόνο είναι μια πραγματικότητα, όπως και η καταστροφή του ανθρώπινου γένους. Μια ομάδα νεαρών επιστημόνων αποφασίζουν να εγκαταλείψουν την εποχή στην οποία ζουν και να μεταβούν στο μέλλον όπου ανακαλύπτουν ότι κάποιου είδους φυσική καταστροφή έχει εξαφανίσει τον πληθυσμό και τα ίχνη του πολιτισμού γύρω από την εγκατάστασή τους, κάτι που μοιάζει ότι πρόκειται για γενικό φαινόμενο. Η παρέα παίρνει την απόφαση της μετανάστευσης όταν το κράτος σταματάει το επιστημονικό έργο ταξιδιού στο χρόνο με το οποίο ασχολούνται. Φτάνοντας όμως εκεί, ανακαλύπτουν ότι κάτι πολύ παράξενο έχει συμβεί, που μπορεί να επηρεάσει άμεσα τις ζωές τους αλλά και ολόκληρης της ανθρωπότητας.
 Από έμπνευση το IDAHO TRANSFER πάει πολύ καλά, με αυτή την αρκετά ρεαλιστική και αλληγορική ιστορία, που κάνει τις βασικές αρχές πάνω στις οποίες είναι βασισμένη η εξέλιξη της πλοκής να μοιάζουν απόλυτα λογικές και τεκμηριωμένες. Ασχολείται με βαθιά θέματα όπως είναι η αναβίωση του ανθρώπινου γένους σε μια νέα τάξη πραγμάτων όπου, επί της ουσίας, όλοι θα είναι ίσοι και θα ζουν αρμονικά σε μια άναρχο- κομμουνιστική κοινωνία. Το ταξίδι στο χρόνο είναι απλά ένα πρόσχημα για τον Peter Fonda για να εκφράσει τον επαναστάτη που πάντα είχε, έχει και θα έχει μέσα του, σε μια περίοδο που ο φιλελευθερισμός και η απελευθέρωση των ηθών ήταν στην καθημερινή ατζέντα της ζωής στις ΗΠΑ. Παρ’ όλα αυτά η ταινία δεν είναι μόνο μπλα μπλα και art house αναζητήσεις, μιας και έχει στερεή πλοκή παρόλο που η δράση είναι ελάχιστη.
 Η αφήγηση είναι αρκετά περίπλοκη και δίνεται από την οπτική γωνία μιας νεαρή κοπέλας (Kelly Bohanon) η αδελφή της οποίας την έμπασε στο συγκεκριμένο project. Κατά τη διάρκεια των πρώτων λεπτών μαθαίνουμε για το μυστικό σχέδιο της ομάδας αλλά και ότι η νεαρή πρωταγωνίστρια ήταν σε μια δύσκολη καμπή της ζωής της μιας και λίγο πριν είχε πέσει θύμα βιασμού. Η έμπειρη στα ταξίδια στο χρόνο αδελφή της την ξεναγεί στο μέλλον όπου κυριαρχεί το ερημικό και βραχώδες μετά- αποκαλυπτικό τοπίο και όπου τα μέλη της ομάδα ελπίζουν να ευδοκιμήσουν. Όμως ένα ατύχημα κατά τη διάρκεια της επιστροφής προκαλεί το θάνατο στην αδελφή της πρωταγωνίστριας που πλέον μπαίνει σε ένα κυκεώνα ταξιδιού στο χρόνο με στόχο να αποτρέψει τα συμβάντα που οδήγησαν στο θάνατο της αδελφής της. Έλα όμως που αυτά προκαλούν μεγάλες αναταράξεις στο χωροχρόνο και το μέλλον (ή παρελθόν;) της όσο και των υπόλοιπων της ομάδας γίνεται όλο και πιο αβέβαιο.
 Τα πράγματα από εκείνο το σημείο μπερδεύουν πολύ και κάθε συμπέρασμα αφήνεται στην κρίση των θεατών, που θα μπορούσαν να δώσουν πάμπολλες ερμηνείες γα το τι ακριβώς συμβαίνει από εδώ και πέρα. Πάντως από πλευράς εμπνεύσεων το σενάριο πάει πολύ καλά ενώ έχουμε αρκετές γνήσιες εκπλήξεις στο ξεδίπλωμα της πλοκής, που προκαλεί το θεατή να σκεφτεί και να προβληματιστεί πάνω στα σχεδόν σουρεαλιστικά δρώμενα.
 Εκεί που τα χαλάει λίγο είναι στην εκτέλεση, καθώς ο Peter Fonda επιλέγει ένα στυλ σκηνοθεσίας και κινηματογράφησης μη γραμμικό και γενικά «αραχτό» που αποφεύγει το γρήγορο ρυθμό και τα ξεσπάσματα δράσης για χάρη του διαλόγου και της ανάλυσης χαρακτήρων. Αυτό από πλευράς θεάματος είναι πρόβλημα, γιατί η όλη αίσθηση που δίνεται είναι ότι παρακολουθήσαμε μια μεγάλη θεατρική παράσταση, με θεατρικές ερμηνείες και χαλαρή διάθεση αυτοσχεδιασμών τόσο από τους ηθοποιούς όσο και από το σκηνοθέτη.
 Όλες και όλοι στο IDAHO TRANSFER μοιάζουν να «τεμπελιάζουν». Από τις ατελείωτες συζητήσεις και τους φιλοσοφικούς διαλόγους, μέχρι ακόμα και τις εκφράσεις των πρωταγωνιστών, όλα μοιάζουν να γυρίστηκαν με στυλ παρέας και σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα.
Πάντως ενδιαφέρον υπάρχει, ακόμα και όταν γίνεται πολύ δύσκολο για κάποιον να ακολουθήσει τις εμπνεύσεις του Peter Fonda σε ένα σενάριο το οποίο προσπαθεί να μπερδέψει όσο γίνεται την φαντασία με την πραγματικότητα, δίνοντας μια παραισθησιακή αίσθηση στα δρώμενα. Σ’ αυτό βοηθάν και τα εκπληκτικής ομορφιάς πλάνα της Αμερικάνικης στέπας, όσο και τα επιβλητικά πλάνα του μελλοντικού κόσμου, ενός κόσμου σιωπής και εγκατάλέιψης, που όμως εμπνέει μια παράξενη αίσθηση ζεστασιάς και φιλοξενίας για τους εκδρομείς από το παρελθόν.
 Ξεκάθαρα, ο κύριος στόχος του IDAHO TRANSFER είναι να προβληματίσει το θεατή, κάτι που καταφέρνει αρκετά καλά τόσο στη διάρκεια εξέλιξης του όσο και στο πολύ «φευγάτο» και απαισιόδοξο φινάλε που είναι σίγουρο ότι θα ξενίσει αρκετούς.
Σε κάθε περίπτωση, πρόκειται για μια καθαρά εγκεφαλική κινηματογραφική εμπειρία, ένα ατμοσφαιρικό «trip» 90 λεπτών που θέλει παραπάνω από μία προβολή για να εκτιμηθεί έτσι όπως ήταν ο στόχος του Peter Fonda. Είναι από τις ταινίες που ποτέ δεν θα γίνουν ευρέως γνωστές, ούτε θα κυκλοφορήσουν σε ειδική έκδοση DVD γεμάτη με extras, αν και κάτι τέτοιο θα ήταν αρκετά χρήσιμο για να μαθαίναμε τι ακριβώς είχε στο μυαλό του Peter Fonda όταν την γύριζε.
 Πάντως πρόκειται για ένα ακόμα αξιοπερίεργο της χρυσής εποχής του Αμερικάνικου σινεμά, που αξίζει μια προβολή από τους fans της επιστημονικής φαντασίας που προβληματίζει και κάνει το κοινό να σκέφτεται.
|
