Μια ομάδα τριών ατόμων σταματούν σε ένα βενζινάδικο στη μέση του πουθενά λόγω βλάβης στο αυτοκίνητο τους. Εκεί, όμως, βρίσκεται ένας μανιακός δολοφόνος με την κοπέλα του και τους πιάνει ομήρους υποβάλλοντας τους σε βασανιστήρια.
Σχόλια:
Ελπίζω πολλοί από τους σύγχρονους ακριβοπληρωμένους και υπερεκτιμημένους σκηνοθέτες του Χόλυγουντ που σήμερα βγάζουν άχρωμα και άοσμα θριλεράκια με φανταχτερά ονόματα και μηδέν ουσία να δουν κάποια στιγμή το συγκεκριμένο παντελώς ξεχασμένο εργάκι, το οποίο εγώ προσωπικά χαρακτηρίζω ως ένα μεγάλο θρίαμβο του σινεμά χαμηλού προϋπολογισμού έναντι στους μεγάλους.
Εγώ προσωπικά αγνοούσα την ύπαρξη της μέχρι που έπεσε στα χέρια μου μια bootleg έκδοση από Ελληνική εφημερίδα, με ήχο που σχεδόν δεν ακούγεται, και έκατσα να το δω με αρκετή προκατάληψη, η αλήθεια. Η έκπληξη και η χαρά που ένιωσα ήταν πολύ μεγάλη, γιατί το THE SADIST απείχε πολύ απ’ αυτό που περίμενα να δω.
Μιλάμε για μια ταινία που γυρίστηκε μαυρόασπρη, εξελίσσεται εξ ολοκλήρου σε ένα βενζινάδικο σε επαρχιακό δρόμο και στην γύρω περιοχή, και παίζουν μόνο 7 άτομα από την αρχή ως το τέλος του, δύο από τα οποία είναι στο πλάνο το πολύ για 5-6 λεπτά.
Στην αρχή, ο σύγχρονος φίλος του τρόμου και των θρίλερ ίσως να νιώσει άβολα από τη μαυρόασπρη φωτογραφία και τον πολύ μέτριο ήχο, αλλά μόλις συνηθίσει τον περιμένει μια μεγάλη έκπληξη.
Το THE SADIST κατ’ αρχάς, έχει κάποια αρκετά ενδιαφέροντα ιστορικά στοιχεία. Πρώτον και κύριο, είναι πιθανότατα η πρώτη ταινία που βάσισε τους χαρακτήρες της σε πραγματικούς δολοφόνους κατά συρροή και συγκεκριμένα στο ζευγάρι Charles Starkweather και Caril Fugate, που, μεταξύ άλλων, ενέπνευσαν και τους Quentin Tarantino και Oliver Stone στο NATURAL BORN KILLERS. Το mainstream Χόλυγουντ δεν ακολούθησε αυτή την πρακτική εκείνη την εποχή, με αποτέλεσμα οι επόμενες ταινίες που βασίστηκαν στη ζωή πραγματικών serial killers άρχισαν να βγαίνουν δέκα χρόνια μετά, με τυπικά παραδείγματα τα DERANGED και THE TEXAS CHAINSAW MASSACRE.
Η ιστορία είναι απλούστατη και χωρίς φανφάρες. Τρία άτομα, δυο άνδρες και μια γυναίκα, οδηγώντας στην Αμερικάνικη στέπα αναγκάζονται να σταματήσουν σε ένα απομακρυσμένο και απομονωμένο βενζινάδικο λόγω βλάβης στο αυτοκίνητό τους. Εκεί, όμως, βρίσκεται ο διαβόητος Charlie Tibbs και η φιλενάδα του που τους πιάνουν όμηρους και υπό την απειλή όπλου τους υποβάλλει σε ψυχολογικά και σωματικά βασανιστήρια.
Μετά από ένα εισαγωγικό δεκάλεπτο όπου ο σκηνοθέτης μας γνωρίζει τους τρεις πρωταγωνιστές και με το που κάνει την εμφάνισή του το παράνομο ζευγάρι φυγάδων, το THE SADIST αρχίζει να παίρνει σιγά- σιγά μπρος για να φτάσει στην κορύφωση της έντασης στο μισάωρο. Από εκεί και πέρα η ένταση αυτή παραμένει μέχρι το φινάλε και χάνεται μόνο σε ελάχιστα σημεία.
Θα ήταν υπερβολή να χαρακτηρίσω «σόκιν» ή «ανελέητη» την ταινία και όλα αυτά που διαδραματίζονται σε αυτή, όταν σήμερα έχουμε δει δεκάδες παρόμοιες θεματολογικά ταινίες με κύριο τους στόχο να σοκάρουν. Όμως, σίγουρα την εποχή που βγήκε προκάλεσε αρκετή αίσθηση με τη σκληρότητα και το ρεαλισμό με τον οποίο παρουσιάζεται ο Charlie Tibbs, τον οποίο ερμηνεύει ο εκφραστικότατος Arch Hall Jr., ένας cult ηθοποιός και τραγουδιστής που γύρισε 6 ταινίες από το διάστημα 1961 με 1964 και απέκτησε φανατικό cult κοινό στις ΗΠΑ. Η ερμηνεία του στο THE SADIST θεωρείται από τους fans του η μεγαλύτερη στιγμή στην καριέρα του, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι μιλάμε για Οσκαρικό επίπεδο. Η ερμηνεία του είναι υπερβολική και cheesy με τα σημερινά στάνταρντς, αλλά από την άλλη είναι τόσο αφοπλιστικά ειλικρινής που ο δηλωμένος b-μουβάς δεν μπορεί παρά να τη συμπαθήσει αμέσως.
Ούτως ή άλλως, ο Arch Hall Jr. είναι ο πρωταγωνιστής και το κύριο ενδιαφέρον του THE SADIST, και τελικά η επιλογή του για το ρόλο του μανιακού σαδιστή Charlie Tibbs μοιάζει αρκετά επιτυχημένη όταν τελειώνει η ταινία. Κι αυτό γιατί είναι απόλυτα δοσμένος στο ρόλο του, ενώ η αποτελεσματικότατη εξέλιξη της πλοκής τον βοηθάει να τα δώσει όλα, έστω και σε καθαρά b-movie επίπεδα.
Οι υπόλοιποι πρωταγωνιστές είναι επίσης αρκετά καλοί, μεταδίδοντας τον τρόμο και την απελπισία τους στο θεατή, που λογικά δεν θα χάσει το ενδιαφέρον σε καμία στιγμή αυτής της σπάνιας προβολής.
Οπότε το καλύτερο που έχει να κάνει κανείς είναι να ξεπεράσει τα όποια κολλήματα με την ασπρόμαυρη φωτογραφία (που παρεμπιπτόντως είναι καταπληκτική και είχε χαρακτηριστεί με τα καλύτερα λόγια την εποχή που κυκλοφόρησε η ταινία), με την ηλικία και το χαμηλό budget και να ψάξει να βρει ένα εκπληκτικό θρίλερ- ορόσημο του είδους, που για λόγους που δεν κατανοώ έχει μείνει σήμερα στην αφάνεια όπως εκατοντάδες άλλες παραγωγές της εποχής, κάτι που είναι τουλάχιστον κρίμα για τους φίλους του παλιού καλού θρίλερ.
DVD Notes:
Δεν υπάρχει επίσημη έκδοση στη χώρα μας.
Διεθνείς DVD εκδόσεις:
R0 Αμερική (Alpha Video) R0 Αμερική (Mill Creek Entertainment) – 50 movie pack R0 Αμερική (Digital 1 Stop) - 100 movie pack R0 Αμερική (Passport) - 15 Freaky Flicks
Όλες οι εκδόσεις είναι χωρίς περικοπές, με 4/3 μεταφορά και χωρίς extras.