Μια παρέα τουριστών και το πλοιάριό τους συγκρούονται με ένα πλοίο φάντασμα στα ανοιχτά και αναγκάζονται να καταφύγουν σε ένα κοντινό νησί. Όμως στο νησί βρίσκονται τα μέλη μια ειδικής ομάδας καταστροφών των SS που έχουν μεταμορφωθεί σε φονικά ζόμπι και επιτίθενται στους τουρίστες.

Ο συνδυασμός της νίκης: πολύ χαμηλός προϋπολογισμός, ναζί ζόμπι, Peter Cushing, John Carradine και σαν μπόνους η όμορφη Brooke Adams! Τι άλλο να ζητήσει ο συνειδητοποιημένος φίλος των ταινιών τρόμου των 70’s; Λίγο gore ίσως;

Το SHOCK WAVES είναι από τις ταινίες που θεωρώ δύσκολο να αρέσει στους νέους φίλους της σκηνής, αλλά λογικά όσοι είναι τριανταφεύγα θα απολαύσουν δεόντως. Πρόκειται για την ιστορία ενός μυστικού τάγματος εξόντωσης των ναζί το πλοίο του οποίου βυθίζεται παρασύροντας τους επιβάτες κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Αυτοί ήταν η τελευταία λέξη της πολεμικής τεχνολογίας των ναζί, σχεδόν ανίκητοι και αδίστακτοι πολεμιστές, οι οποίοι επιστρέφουν στη ζωή στοιχειώνοντας το μικρό τροπικό νησί της Καραϊβικής στο οποίο και προσέκρουσε το πλοίο τους.

Μια παρέα από ξένοιαστους τουρίστες κατά τη διάρκεια κρουαζιέρας με το πλοίο του καπετάνιου John Carradine συγκρούεται με το κουφάρι- φάντασμα του πλοίου και καταλήγει στο εν λόγω νησί, για να ανακαλύψει ότι εκεί κατοικεί ένας μυστηριώδης διοικητής των SS (Peter Cushing) που τους προειδοποιεί ότι η ειδική μονάδα καταστροφών θα επιστρέψει για να τους κυνηγήσει. Που να ήξεραν, όμως, οι ανυποψίαστοι φίλοι μας ότι πρόκειται για αθάνατους νεκροζώντανους οι οποίοι γύρισαν για να πράξουν αυτό για το οποίο δημιουργήθηκαν κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου. Τι είναι αυτό; Φυσικά οι στυγνές δολοφονίες χωρίς σκέψη, συναίσθημα και έλεγχο!

Η ταινία γυρίστηκε το 1975 με πενιχρό προϋπολογισμό, κάτι που φαίνεται ξεκάθαρα σε όλη τη διάρκεια της, αλλά αυτό το γεγονός αντί να αφαιρεί από το τελικό αποτέλεσμα αντιθέτως προσθέτει σε ατμόσφαιρα και σασπένς, 70’s style! Οι φίλοι της σκηνής αναπόφευκτα θα παρατηρήσουν μεγάλες ομοιότητες με το παράξενο ZOMBIE LAKE των Jean Rollin και Jess Franco, αλλά το SHOCK WAVES καταφέρνει να καλύψει τις αρκετές αδυναμίες του με την εκπληκτική κατά διαστήματα ατμόσφαιρά του και την αληθινά τρομακτική 70’s μουσική του Richard Einhorn.

Ο ρυθμός στην αρχή είναι κάπως αργός μέχρι να γίνουν όλες οι απαραίτητες συστάσεις για τους πρωταγωνιστές, ενώ το γλέντι αρχίζει με την πρώτη εμφάνιση του επιβλητικού κουφαριού του πλοίου- φαντάσματος που είναι η αιτία για να καταλήξουν οι τουρίστες στο νησί των ζόμπι.

Ξεχάστε τα σαρκοφάγα ζόμπι των NIGHT OF THE LIVING DEAD και CHILDREN SHOULDN’T PLAY WITH DEAD THINGS. Τα ζόμπι του Ken Wiederhorn απλά στραγγαλίζουν τα θύματα τους, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι η δράση τους δεν είναι απειλητική. Ο τρόμος πηγάζει από ατμοσφαιρικές και καλοστημένες σκηνές που μένουν στο μυαλό αρκετά μετά το τέλος της προβολής. Η θέα του πτώματος κάτω από το νερό, τα ζόμπι να αναδύονται από τη θάλασσα και πολλές άλλες σκηνές χτυπούν απευθείας τις αισθήσεις του θεατή που δεν είναι «κολλημένος» με το gore και την ωμή βία που συναντάμε στις περισσότερες μεταγενέστερες ταινίες με ζόμπι.

Μια εξήγηση γι αυτό έρχεται όταν παρατηρήσει κανείς το όνομα του Alan Ormsby στα ειδικά εφέ, του ανθρώπου που σκηνοθέτησε το DERANGED και πρωταγωνίστησε σε κλασσικές ταινίες τρόμου του μακαρίτη Bob Clark τη δεκαετία του ’70. Έχοντας αυτό υπ’ όψη, μπορεί κανείς να δει τις ξεκάθαρες ομοιότητες με το CHILDREN SHOULDN’T PLAY WITH DEAD THINGS τα εφέ μακιγιάζ του οποίου επίσης ανέλαβε ο Ormsby.

Όπως στο προαναφερόμενο αλλά και στο DEAD OF NIGHT, το SHOCK WAVES επικεντρώνεται στον έμμεσο τρόμο παρά στην επίδειξη φτηνών τρομάρων και αιματηρών φόνων. Και ναι μεν κάτι τέτοιο είναι μειονέκτημα σε μια ταινία χαμηλού προϋπολογισμού που δεν αποφεύγει κάποια αμήχανα και άνοστα σημεία, αλλά ταυτόχρονα είναι και το μεγαλύτερο πλεονέκτημα της συγκεκριμένης ταινίας κάνοντας την προβολή της ένα σουρεαλιστικό αξιοπερίεργο.

Οι ερμηνείες είναι ΟΚ, με τον Peter Cushing να έχει κάποιο ποιοτικό χρόνο στην οθόνη, αλλά όχι όσο θα ήθελαν οι πολυάριθμοι fans του, ενώ και ο έτερος θρύλος του σινεμά τρόμου John Carradine έχει κι αυτός το δικό του χρόνο, παρόλο που ο ρόλος του είναι προβλέψιμα κλισαρισμένος. Ο σκηνοθέτης, Ken Wiederhorn, που εδώ είχε το ντεμπούτο του πίσω από την κάμερα, επέστρεψε στη σκηνή του τρόμου το 1981 με το EYES OF A STRANGER ενώ ανέλαβε και στο RETURN OF THE LIVING DEAD PART II το 1988, αλλά περιέργως η καριέρα του δεν εξελίχθηκε όσο θα περίμενε κανείς μετά το SHOCK WAVES.

Γενικά πρέπει κανείς να είναι κάπως δεκτικός για να απολαύσει το SHOCK WAVES μιας και το πέρασμα του χρόνου έχει αφήσει το σημάδι του στην ταινία, κάνοντας ορισμένα σκηνικά της να μοιάζουν ξεπερασμένα και cheesy, όπως πχ κάποιες επιθέσεις των ζόμπι που μοιάζουν να είναι σε γρήγορη κίνηση, αλλά γενικά πρόκειται για μια ενδιαφέρουσα ταινιούλα που οι φίλοι του παλιού καλού σκονισμένου τρόμου των ‘70’s λογικά θα εκτιμήσουν δεόντως, ενώ σίγουρα είναι μια ανώτερη από κάθε άποψη ταινία από το γνωστότερο ZOMBIE LAKE που ασχολείται με το ίδιο πάνω- κάτω θέμα.

Δεν υπάρχει έκδοση στη χώρα μας.

R0 Αμερική (Blue Underground)
R0 Ιταλία (Alan Young Pictures)
R0 Μ. Βρετανία (Vipco)
R2 Γερμανία (Marketing Film)

Όλες οι εκδόσεις είναι χωρίς περικοπές. Καλύτερες φαίνονται οι R0 Αμερικής και Ιταλίας και η R2 Γερμανίας, με αναμορφική widescreen μεταφορά και του κόσμου τα extras. Η Βρετανική έκδοση είναι 4/3 fullscreen και χωρίς extras.