Σχόλια:  Ο Antonio Margheriti κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα σ’ αυτήν την καταιγιστική περιπέτεια δράσης που διαδραματίζεται τη δεκαετία του ’40 στις Φιλιππίνες. Εκρήξεις, πιστολίδι, αερομαχίες και κυνηγητά με μοτοσικλέτες είναι μόνο το ορεκτικό του πρώτου 20λεπτου που έχουμε την εισαγωγή στους χαρακτήρες.
 Ο βετεράνος των b-movies, David Warbeck (THE BEYOND) είναι ο Ιντιάνα Τζόουνς του Margheriti στο ρόλο του στρατιώτη που έγινε τυχοδιώκτης και μαζί με έναν Βρετανό πράκτορα (John Steiner) αναλαμβάνουν να εντοπίσουν ένα αρχαίο κειμήλιο που πιστεύεται ότι έχει υπερφυσικές δυνάμεις και ότι οδηγεί σε θησαυρό αμύθητης αξίας.
Δεν υπάρχει βραβείο για όποιον μαντέψει τι ακριβώς είναι αυτό το αντικείμενο, ούτε σ’ αυτούς που υποψιάζονται ότι η υπόθεση μπορεί να μην λέει και πολλά. Πράγματι, το σενάριο είναι απλά το μέσο με το οποίο ο Antonio Margheriti πηγαίνει από τη μια θεαματική σκηνή δράσης στην άλλη. Η πολλή δράση και ο γρήγορος ρυθμός ουσιαστικά χωρίς αργοκίνητα σημεία κάνουν το THE HUNTERS OF THE GOLDEN COBRA σχεδόν «άχαστο» για όποιους γουστάρουν τις Ιταλικές περιπέτειες στη ζούγκλα της δεκαετίας του ’80.
 Εγώ όπως μαντεύετε γουστάρω τρελά, οπότε εκτίμησα δεόντως το θέαμα, ακόμα και τις ποικίλες γκριμάτσες του David Warbeck, που θα έκαναν και τον Jim Carrey να κοκκινίσει από ντροπή!
Γενικά, το THE HUNTERS OF THE GOLDEN COBRA ανήκει στην κατηγορία των φτηνών απομιμήσεων του RAIDERS OF THE LOST ARK, κομπλέ και με σκηνή απαγωγής του κοριτσιού μέσα στα στενά των Φιλιππίνων, αλλά ακόμα και σε απευθείας σύγκριση με την ταινία που μιμείται καταφέρνει να ξεχωρίσει. Ναι μεν ο προϋπολογισμός είναι χαμηλός, αλλά η δράση είναι ασταμάτητη και αρκετά θεαματική και δεν μοιάζει να επηρεάζεται απ’ αυτό.
Τα στοιχεία που θέλει κανείς από τέτοιου είδους περιπέτειες υπάρχουν όλα και σε μεγάλη ποσότητα. Από το κεντρικό δίδυμο Warbeck- Steiner που λειτουργεί άψογα, μέχρι τους χιουμοριστικούς καυγάδες στυλ Terence Hill και Bud Spencer σε μπαρ και τις εντυπωσιακές αλλά μερικές φορές αναληθοφανείς σκηνές δράσης.
 Πάντως στο φινάλε που διαδραματίζεται σε ένα φλεγόμενο Ναό της Χρυσής Κόμπρας προσωπικά με άφησε με ανοιχτό το στόμα, και το συγκρίνω άνετα με το αντίστοιχο του RAIDERS OF THE LOST ARK που είχε διαθέσιμο πολλαπλάσιο budget από το THE HUNTERS OF THE GOLDEN COBRA. Τα πλάνα μέσα στο ηφαίστειο μου φάνηκαν ιδιαίτερα εντυπωσιακά, ενώ η κάμερα του Margheriti είναι αεικίνητη και ξέρει ακριβώς τι θέλει. Το φινάλε από μόνο του αξίζει κανείς να ψάξει την ταινία, και δικαιολογεί απόλυτα μια συλλεκτική έκδοση σε DVD, που πάντως ακόμα δεν υπάρχει για κάποιο παράξενο λόγο
 Το κύριο πρόβλημα του THE HUNTERS OF THE GOLDEN COBRA είναι το γνωστό σε αντίστοιχες Ιταλικές παραγωγές, δηλαδή οι άκαμπτες ερμηνείες και το φρικτό ντουμπλάρισμα και σε δεύτερη μοίρα το τετριμμένο και χωρίς φαντασία σενάριο.
Όμως ο μαέστρος Margheriti γνωρίζοντας πιθανότατα τους περιορισμούς της παραγωγής, καταφέρνει να τους αντισταθμίσει με χαβαλέ, δράση και χιούμορ που θα κάνουν τους παλιότερους να νοσταλγήσουν τις περασμένες χρυσές εποχές του Ιταλικού σινεμά και τους νεότερους να περάσουν ένα απροβλημάτιστο και υπέρ- διασκεδαστικό δίωρο. Αξίζει εδώ να αναφέρουμε ότι η ταινία γνώρισε αρκετά μεγάλη εμπορική επιτυχία και αρκετά δίκαια και ο Antonio Margheriti επανήλθε με το θεματικό sequel THE ARK OF THE SUN GOD και τους ίδιους πάνω- κάτω πρωταγωνιστές και ύφος ένα χρόνο αργότερα.
 Μια παλιά καλή Ιταλική b-movie απ’ αυτές που βλέπαμε μικροί δεκάδες φορές, το THE HUNTERS OF THE GOLDEN COBRA αξίζει καλύτερη τύχη από την ανυπαρξία που βρίσκεται σήμερα, χωρίς έκδοση ευρείας κυκλοφορίας ούτε σε DVD ούτε καν σε VHS.
|
