Άλλη μια χαμένη ταινία Επιστημονικής Φαντασίας της δεκαετίας του ’70 ανακαλύψαμε αυτή τη φορά, με αυτό το εξαιρετικά χαμηλού προϋπολογισμού εργάκι που ασχολείται με την προσγείωση ενός εξωγήινου διαστημοπλοίου σε ένα δάσος της Αμερικανικής επαρχίας, και το περιεχόμενό του προκαλεί τον πανικό στους κατοίκους των γύρω οικισμών.

Η συγκεκριμένη ταινιούλα καταλαμβάνει περίοπτη θέση στη λίστα των «τόσων κακών που είναι καλές» ταινιών όλων των εποχών.

Από την αρχή, το THE ALIEN FACTOR βάζει το θεατή στο νόημα, φανερώνοντας τα πενιχρά μέσα με τα οποία γυρίστηκε. Όλα τα τυπικά χαρακτηριστικά είναι παρόντα. Σκονισμένη εικόνα που δείχνει πολυκαιρισμένη, ανύπαρκτες ερμηνείες, σχεδόν αστεία ειδικά εφέ, αλλά με φανερό το μεράκι και τη διάθεση για κάτι καλό τόσο από τον Don Dohler όσο και από τους πρωταγωνιστές. Βέβαια, άλλο είναι η διάθεση, και άλλο το τι γίνεται τελικά στο τέλος!

Το THE ALIEN FACTOR θα μπορούσε να είχε επιτύχει το σκοπό για τον οποίο γυρίστηκε, αλλά δυστυχώς η γύμνια της παραγωγής και το αφελές σενάριο προδίδουν τους υπεύθυνους της παραγωγής, και τελικά το THE ALIEN FACTOR καταλήγει στο σωρό με τις πολλές και ξεχασμένες ταινίες Ε/Φ της εποχής που απλά απέκτησε ένα cult ενδιαφέρον.

Παρόλη τη σχετικά μικρή διάρκειά του, η έλλειψη αξιοσημείωτης δράσης από πλευράς σεναρίου κάνει ένα μεγάλο μέρος του THE ALIEN FACTOR εξαιρετικά αργοκίνητο και αναπόφευκτα βαρετό.

Όλα ξεκινούν καλά, με τα πρώτα πλάνα των εξωγήινων, που αναμφίβολα είναι το highlight της ταινίας, με make up και «κοστούμια» που θα φέρουν το χαμόγελο στα χείλη του οποιουδήποτε και χοντροκομμένα ηχητικά εφέ, που έκανε ο Kenneth Walker ταυτόχρονα με την επιμέλεια της μουσικής. Ξεκάθαρα, τόσο η μουσική όσο και τα ηχητικά εφέ προέρχονται από το ίδιο παραμορφωμένο συνθεσάιζερ, και σε ορισμένες στιγμές δεν ξεχωρίζουν σχεδόν καθόλου. Πάντως η προ- industrial μουσική, παρόλη τη πρωτόγονη υφή της δεν είναι άσχημη αν και μοιάζει λίγο «χαζή», και σίγουρα ταιριάζει απόλυτα με τη φύση της παραγωγής.

Όσο για τους εξωγήινους, ο ένας μοιάζει να είναι καλυμμένος από μαύρες σακούλες σκουπιδιών, ο άλλος είναι κάτι μεταξύ τριχωτού πιθηκοειδούς με φάτσα σαν τα ζόμπι του ZOMBIE 2, και ο τρίτος και καλύτερος είναι ένα stop- motion σκουληκοειδές τέρας που πρέπει να δείτε για να πιστέψετε.

Από την άλλη μεριά, το THE ALIEN FACTOR έχει αρκετό ψαχνό για να βυθίσουμε τα δόντια μας εμείς οι δηλωμένοι οπαδοί των b- movies. Εκτός από τους τρεις τραγελαφικούς εξωγήινους που είναι όλα τα λεφτά τόσο από πλευράς εμφάνισης, όσο και από πλευράς δραστηριότητας, η ταινία έχει να επιδείξει διαλόγους τόσο τραβηγμένους και αφύσικους που θα έκαναν υπερήφανο ακόμα και τον Ed Wood τον ίδιο, υστερικά κακές ερμηνείες, που δεν μπορεί κανείς παρά να σκεφτεί ότι ήταν επιτηδευμένες, πληθώρα ειδικών εφέ κατευθείαν από πάγκο λαϊκής αγοράς και πολλές στιγμές ανεπιτήδευτου χιούμορ που πηγάζουν από την χαζομάρα των δρώμενων.

Το φινάλε με την καταπληκτική ανατροπή θα σας κάνει να τρίβετε τα μάτια από δυσπιστία που κάποιος από αυτήν την παραγωγή μπόρεσε να σκεφτεί κάτι τέτοιο.

Οπότε, με τέτοια στοιχεία είναι πολύ δύσκολο να μην διασκεδάσει αφάνταστα κανείς με το THE ALIEN FACTOR, ιδίως αν η προβολή γίνει με τους ομοϊδεάτες κολλητούς και αρκετά μπυρόνια. Κάντε το test, αν καταφέρετε ποτέ να εντοπίσετε την ταινία και θα με θυμηθείτε.