Δύο μπάτσοι ερευνώντας μια υπόθεση καταλήγουν σε μια εταιρία που κάνει πειράματα επαναφοράς των νεκρών στη ζωή. Ο ένας από αυτούς δοκιμάζει παρά τη θέλησή του την συγκεκριμένη μέθοδο και επανέρχεται μετά από θανάσιμο τραυματισμό. Το πρόβλημα είναι ότι πρέπει να βρει τους υπεύθυνους πριν… σαπίσει εντελώς!

«Θυμάσαι στην εκπαίδευση που μας έλεγαν ότι δεν μπορείς να είσαι καλός μπάτσος όταν είσαι νεκρός μπάτσος; Να η ευκαιρία να τους δείξεις ότι είχαν άδικο. Είσαι και καλός μπάτσος και νεκρός μπάτσος!»

Αυτό είναι απλώς ένα ελάχιστο δείγμα από το ανεξάντλητο ρεπερτόριο του DEAD HEAT σε κωμικές ατάκες. Μια ταινία από μια περίοδο που κατά γενική ομολογία η Αμερικάνικη και όχι μόνο βιομηχανία του τρόμου δεν ήταν στα καλύτερα της, βιώνοντας τις αρνητικές συνέπειες των Franchise και του τότε κραταιού αλλά εντελώς στείρου είδους του slasher.

Ξεκινάει πολύ δυνατά με μια αιματηρή ληστεία σε κοσμηματοπωλείο από δύο μυστηριώδης μασκοφόρους δράστες. Στην γειτονιά τυχαίνει να βρίσκεται το δίδυμο Williams- Piscopo που σπεύδουν στον τόπο του εγκλήματος μαζί με σύσσωμο το αστυνομικό σώμα της περιοχής για να ανακαλύψουν ότι οι δράστες όσο και να πυροβολούνταν δεν πέθαιναν. Μετά από δραστική παρέμβαση του Treat Williams τελικά τους ακινητοποιούν και στο νεκροτομείο ανακαλύπτουν ότι οι τύποι είχαν πεθάνει ξανά στο παρελθόν.

Η έρευνα τους οδηγεί στο κτίριο μιας φαρμακευτικής εταιρίας και ανακαλύπτουν ότι εκεί υπάρχει ένα μηχάνημα που πιθανότατα μπορεί να εξηγήσει τους ζωντανούς- νεκρούς ληστές. Και η ευκαιρία για δοκιμή δεν αργεί καθώς ο Treat κλείνεται στον θάλαμο αποσυμπίεσης και πριν προλάβει να βοηθήσει ο συνεργάτης του έχουμε το πρώτο πειραματόζωο.

Η θεωρία της συναδέλφου και φίλης ιατροδικαστή αποδεικνύεται πραγματική, όταν ο Williams επανέρχεται στη ζωή σα να μη συμβαίνει τίποτα. Το πρόβλημα είναι ότι έχει 10 με 12 ώρες μέχρι το σώμα του να μεταβληθεί σε άμορφο πολτό από την αποσύνθεση μιας και κλινικά είναι ακόμα νεκρός. Όμως η δουλειά- δουλειά και ο ηρωικός Williams ξεκινάει την έρευνα για τον εγκέφαλο πίσω από τα πειράματα που είναι ο ουσιαστικός φταίχτης για την κατάστασή του.

Γενικά οι ταινίες τρόμου της περιόδου χαρακτηρίζονται από μια εμπορικότητα και ανάλαφρη διάθεση, με έμφαση στο χιούμορ αντί στο στοιχείο του τρόμου και το DEAD HEAT δεν αποτελεί εξαίρεση στον κανόνα. Όμως παρόλο που κάνει την μικρή του κοιλίτσα και σε ορισμένες στιγμές το χιούμορ δεν είναι ιδιαίτερα επιτυχημένο, ο ρυθμός είναι πολύ καλός ενώ υπάρχει πραγματική υπόθεση η οποία εξελίσσεται. ΟΚ, μπορεί σε ορισμένες στιγμές η υπόθεση να είναι ευκαιριακή και κλισαρισμένη, αλλά υπάρχει και σε γενικές γραμμές είναι αρκετά ενδιαφέρουσα.

Επίσης υπάρχουν αρκετές σκηνές ανθολογίας όπως η απίστευτη στο κινέζικο εστιατόριο με όλα τα ψητά κρέατα του μαγαζιού να έρχονται στη ζωή συμπεριλαμβανομένου και ενός φρεσκοψημένου γουρουνιού! Όσο για τους… κανονισμούς, οι νεκροί ζωντανεύουν από την ακτινοβολία του μηχανήματος που ευθύνεται για την κατάσταση των ηρώων, όπως στο RE-ANIMATOR με το μαγικό πράσινο υγρό και στο RETURN OF THE LIVING DEAD με το αέριο, ενώ χρειάζεται κάτι πολύ δραστικότερο από απλό πυροβολισμό στο κεφάλι για να εξοντωθούν. Όμως τα ζόμπι- κακοί είναι απλοί κομπάρσοι στην ιστορία που από ένα σημείο και μετά κινείται περισσότερο προς το τυπικό αστυνομικό θρίλερ, με εξαίρεση κάποια πολύ καλά ειδικά εφέ και σκηνές gore.

Σ’ όλα αυτά κάνει και τη δουλειά της η συνεχής ανάλαφρη διάθεση που αυτομάτως μαλακώνει τις όποιες στιγμές συγκίνησης και τραγικού στοιχείου, ενώ προς την ίδια κατεύθυνση κάποιες στιγμές κοινωνικών σχολίων πάνω στην πάλη των τάξεων περνούν απλά απαρατήρητες. Αυτό είναι και το δυνατότερο στοιχείο του DEAD HEAT, ότι είναι φτιαγμένο απλά για το χαβαλέ χωρίς καμουφλάρισμα ίσως είναι και το μεγαλύτερο ελάττωμα του. Αν σε κάποιες του στιγμές ήταν λίγο πιο σοβαρό ίσως να λειτουργούσε καλύτερα σαν ταινία τρόμου και δη ταινία με ζόμπι, αλλά και πάλι κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος.

Όπως είναι λογικό, ο Treat Williams κλέβει την παράσταση σε έναν από τους καλύτερους ρόλους της καριέρας του, ενώ ο Piscopo είναι αυτός που ξέρουμε από τις αναρίθμητες κωμωδίες που έχει παίξει αν και σε ορισμένες στιγμές οι συνεχείς εξυπνακίστικες ατάκες του κουράζουν. Στο ίδιο μήκος κύματος είναι και οι υπόλοιπες ερμηνείες, ενώ έχουμε και μια μικρή αλλά ζουμερή εμφάνιση του βασιλιά του τρόμου Vincent Price στο φινάλε.

Γενικά μια από τις καλύτερες κωμωδίες τρόμου του δεύτερου μισού των ‘80’s που για άγνωστο λόγο εκείνη την εποχή είχαν κράξει κριτικοί και μερίδα του κοινού, αλλά βλέποντας την σχεδόν 20 χρόνια μετά καταλαβαίνει εύκολα κανείς ότι σήμερα ποτέ δεν θα έβγαινε μια τόσο αστεία και φρέσκια ταινία από το σε τέλμα εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις Αμερικάνικο σινεμά τρόμου.

-«Θυμάσαι τον παλιό καλό καιρό που τα όπλα συνήθως σκότωναν ανθρώπους;»
-«Απλά ζηλεύεις λιγάκι.»

Δεν υπάρχουν εκδόσεις στη χώρα μας.

R1 Αμερική (Anchor Bay - DiviMax)
R2 Γερμανία (Atlantis Film)

Και οι δύο εκδόσεις είναι χωρίς περικοπές. Η Γερμανική έκδοση είναι σε 2 DVD με την λογοκριμένη Γερμανική έκδοση της ταινίας και την χωρίς περικοπές Αμερικάνικη εκδοχή που περιέχεται και στην R1, ενώ περιέχει και extras που δεν υπάρχουν στην R1.