Σχόλια:  Μεγάλε Enzo, τι μας θύμισες! Κάπως έτσι ήταν η αντίδρασή μου στα πρώτα λεπτά προβολής αυτής της φανταστικής αστυνομικής περιπέτειας από τον μαιτρ του είδους, Enzo G. Castellari. Ο Castellari ήταν από τους λίγους σκηνοθέτες της χρυσής εποχής του Ιταλικού σινεμά που αγνόησε τα giallo και τις ταινίες τρόμου, με μόνο ένα giallo στη φιλμογραφία του, και από τρόμου σχεδόν τίποτα.
Αντίθετα, έμεινε πιστός στα είδη που τον ανέδειξαν, και συγκεκριμένα το γουέστερν και τα αστυνομικά- γκανγκστερικά θρίλερ, κυρίως με πρωταγωνιστή τον Franco Nero. Με τον καιρό, οι δύο έγιναν ντουέτο και συνήθως όταν κανείς άκουγε για ταινίες του Castellari ήταν σχεδόν σίγουρος ότι στον πρωταγωνιστικό ρόλο θα ήταν ο γαλανομάτης σταρ.
 Στο THE BIG RACKET όμως δεν υπάρχει Franco Nero, αλλά αυτό δεν είναι λόγος για να αποθαρρύνει κανέναν από το να το δει.
Πρώτα- πρώτα, υπάρχει ο Fabio Testi στον πρωταγωνιστικό ρόλο και διορθώνει αρκετά τις εντυπώσεις από την απουσία του Nero, και δεύτερον, μιλάμε ίσως για την κορυφαία ταινία του Castellari, τουλάχιστον στη μη- γουέστερν φιλμογραφία του.
Ο Fabio υποδύεται τον Nico Palmieri, έναν μπάτσο που προσπαθεί να αντιμετωπίσει μια αδίστακτη συμμορία προστατών, που τρομοκρατούν την πόλη για να εισπράξουν τα παραφουσκωμένα «ασφάλιστρα» από κάθε λογής καταστηματάρχες και επιχειρηματίες.
Οι περισσότεροι από τους τελευταίους αναγκάζονται υπό την απειλή βίας να υποκύψουν, κάποιοι όμως αντιστέκονται, όπως ένας χαμηλών τόνων ιδιοκτήτης εστιατορίου. Η σαδιστική συμμορία βιάζει και σκοτώνει την κόρη του για να δώσει παράδειγμα στους υπόλοιπους, αλλά αυτός «κελαηδάει» στον Palmieri, κάτι που τον κάνει να αρχίσει το κυνήγι.
Δυστυχώς για τον ίδιο τα πράγματα δεν πηγαίνουν και πολύ καλά, μιας και οι αδίστακτοι εγκληματίες τον ξυλοφορτώνουν και πετούν το αμάξι του από ένα γκρεμό, με τον Palmieri να βρίσκεται μέσα, σε μια σκηνή εκπληκτικής σκηνοθετικής βιρτουοζιτέ από τον Enzo G. Castellari, που εμένα προσωπικά με έκανε να ανησυχώ αληθινά για την υγεία του κατά τ’ άλλα δεινού stuntman Fabio Testi. Ίσως η σκηνή highlight όλης της ταινίας, τόσο ρεαλιστική που πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω πώς αλλιώς θα μπορούσε να γίνει, αν όχι στην πραγματικότητα!
Η εκδίκηση, λοιπόν, είναι μονόδρομος για τον επιζήσαντα Palmieri, που όμως δεν έχει τη βοήθεια που θα ήθελε από τους συναδέλφους του, που μάλιστα στην πρώτη του «γκέλα» τον διώχνουν από το σώμα.
Έτσι, ο καλός Palmieri μαζεύει ομάδα αποτελούμενη από άνδρες που δεν έχουν τίποτα να χάσουν, μιας και η συμμορία φρόντισε να εκτελέσει αφού βίασε τα αγαπημένα τους πρόσωπα.
Τυπική ιστορία εκδίκησης, θα μου πείτε, αλλά δεν είναι ακριβώς έτσι τα πράγματα.
Παρόλη την σχετική αναληθοφάνεια του σεναρίου, που κάπως μοιάζει υπερβολικό αν το πάρει κανείς τοις μετρητοίς, το όλο εγχείρημα δουλεύει τέλεια. Ο Castellari τα δίνει όλα, με εκπληκτικά πλάνα δράσης σε αργή κίνηση, πιστολίδι, εκρήξεις και πολλά άλλα, για να μην αναρωτιόμαστε ποιες είναι οι επιρροές του John Woo, αλλά υπάρχει και η έμφαση στην ψυχοσύνθεση των ηρώων. Οι πρωταγωνιστές του Castellari δεν είναι απλές καρικατούρες που παίρνουν τα όπλα και αρχίζουν το μπαμ- μπουμ. Έχουν υπόσταση, βάθος και ιστορία και ο θεατής άνετα ταυτίζεται μαζί τους, με τα πάθη τους και τις μεταπτώσεις τους. Η μεταμόρφωση, ειδικότερα, ενός από αυτούς από φιλήσυχο και ουδέτερο άνθρωπο σε ψυχρό εκτελεστή μετά το βιασμό και φόνο της συζύγου του ξεχωρίζει.
Από εκεί και πέρα υπάρχει η απαραίτητη βία, ίσως σε μεγαλύτερες δόσεις από άλλες ταινίες του σκηνοθέτη, αλλά δεν είναι η βία για τη βία. Αντίθετα, ταιριάζει απόλυτα στα δρώμενα και κάνει τα συναισθήματα του θεατή ακόμα εντονότερα, σε πλήρη αρμονία με τα αντίστοιχα των πρωταγωνιστών.
Όσοι γνωρίζουν το όνομα του Enzo G. Castellari φαντάζομαι ήδη γνωρίζουν και έχουν δει την συγκεκριμένη ταινία. Όσοι όχι, το THE BIG RACKET είναι η ιδανική ευκαιρία για να το μάθουν. Ένα πλήρες αστυνομικό θρίλερ δράσης, που τα έχει όλα και άνετα κοντράρει τα Αμερικάνικα ξαδελφάκια του της ίδιας περιόδου, και στις περισσότερες περιπτώσεις τα ξεπερνάει.
Αναγκαία προσθήκη στις συλλογές κάθε φίλου της παλιάς καλής Ιταλικής σχολής δράσης, από ‘μένα παίρνει άριστα χωρίς τύψεις!
|
