Σχόλια:  Μια ταινία που υποθέτω οι περισσότεροι έχουν δει, κι αν όχι τη συγκεκριμένη σίγουρα κάποια από τα μεταγενέστερα remake που είχαν εξίσου μεγάλη επιτυχία και αποτελεσματικότητα με την πρωτότυπη. Επειδή όμως πιστεύουμε ότι η δόξα πρέπει να πάει εκεί που πραγματικά αξίζει, τι πιο ταιριαστό να εξυμνήσουμε λίγο αυτήν την ταινία- σταθμό στο σινεμά Ε/Φ.
Οι επιρροές του IOTBS στο σινεμά επιστημονικής φαντασίας είναι ατελείωτες. Από τα «επίσημα» remakes του Abel Ferrara το 1993 και του Philip Kaufman το 1978, μέχρι το THE FACULTY του Robert Rodriguez και το υπό κατασκευή blockbuster που θα κυκλοφορήσει μεσα στο 2007, THE INVASION.
Εκτός όμως από τα προφανή έχουμε και πληθώρα άλλων που όλο και κάτι δανείστηκαν από αυτό το κλασσικό έργο. THE LAST MAN ON EARTH, NIGHT OF THE CREEPS, NIGHT OF THE LIVING DEAD, THE ARRIVAL (αυτό με τον Charlie Sheen), THEY LIVE, THE HIDDEN… Κάποιος θα μπορούσε να συνεχίσει για πάντα να εντοπίζει τέτοιες ταινίες.
Όλα αυτά είναι φυσιολογικά για κάποιον που είδε το πρωτότυπο του 56 και προσποιήθηκε ότι τα μεταγενέστερα remakes και απομιμήσεις πότε δεν υπήρξαν, αλλά ότι αυτό που έβλεπε το έβλεπε για πρώτη φορά.
 Με τέτοια προσέγγιση, είναι πολύ δύσκολο κάποιος να μην συμπαθήσει αμέσως το IOTBS, όσο «κολλημένος» κι αν είναι με τις μοντέρνες παραγωγές Ε/Φ, ή με την αποτελεσματικότητα των κλασσικών ταινιών του είδους σήμερα, στην εποχή των φανταχτερών CGI, των ειδικών εφέ και της έλλειψης ουσίας.
Το IOTBS έχει ουσία. Συγκεκριμένα είναι ολόκληρο η πεμπτουσία του καλού σινεμά Ε/Φ. Τρομακτικό, ψαγμένο, περιποιημένο, με καλές ερμηνείες και ατμόσφαιρα, τα έχει όλα και συμφέρει.
Το μυστήριο ξεδιπλώνεται σιγά- σιγά και με μαεστρία, όταν ο πρωταγωνιστής γιατρός (Kevin McCarthy) αρχίζει να συνδέει τα φαινομενικά μεμονωμένα και ασύνδετα γεγονότα που ταράζουν τη ζωή μιας ήσυχης επαρχιακής πόλης. Διάφορα γεγονότα θα κάνουν τον ίδιο και μια μικρή ομάδα δικών του ανθρώπων να καταλάβουν την κοσμική συνομωσία που λαμβάνει χώρο και να προσπαθήσουν να ξεφύγουν από το μοιραίο τέλος.
Σε αντίθεση με τα πιο μοντέρνα remake όπου τα ειδικά εφέ δίνουν και παίρνουν, στο πρωτότυπο η εξέλιξη της πλοκής γίνεται μέσω του διαλόγου και προσεκτικά τονισμένων σκηνών. Απουσιάζει εδώ το σήμα κατατεθέν της ταινίας του ’78, με τους κυριευμένους από την εξωγήινη δύναμη ανθρώπους να δείχνουν τους επιζώντες βγάζοντας ίσως την πιο κολασμένη κραυγή στην ιστορία του σινεμά Ε/Φ, αλλά έχουμε γρήγορο ρυθμό ενώ τα ειδικά εφέ όταν χρησιμοποιούνται είναι πραγματικά μια χαρά!
Αν σκεφτεί κανείς ότι ένα απειροελάχιστο κομμάτι του budget της ταινίας πήγε εκεί, μιλάμε για ένα κατόρθωμα του σκηνοθέτη Don Siegel, διότι μεταδίδει την απειλή όπως ακριβώς πρέπει.
Φυσικά, ένα απαισιόδοξο φινάλε όπως στα μοντέρνα remake ίσως τάραζε το κοινό της δεκαετίας του ’50, οπότε η παραγωγός εταιρία επέμενε να προστεθεί μια πιο συμβατική κατάληξη από τη φιγούρα του Kevin McCarthy να τρέχει σε απόγνωση ανάμεσα στα διερχόμενα αυτοκίνητα προσπαθώντας μάταια να κάνει τον κόσμο να τον πιστέψει. Ακόμα κι έτσι, το συγκεκριμένο κομμάτι δείχνει καθαρά το μέγεθος του οράματος των συντελεστών που κάνουν στροφή 180 μοιρών από τα συμβατικά και χαρούμενα φινάλε των ταινιών Ε/Φ της εποχής.
.jpg)
Αξίζει εδώ να σημειώσουμε ότι αναλυτές και κριτικοί της εποχής παρομοίασαν την επιδρομή των εξωγήινων και την μεταμόρφωση των ανθρώπων σε άβουλα όντα, χωρίς συναισθήματα και έγνοιες σαν την επίδραση του κομμουνισμού στους ανθρώπους, ή ακόμα και του Μακαρθισμού, δύο από τις «μάστιγες» της Αμερικάνικης κοινωνίας της εποχής. Όμως, ο Don Siegel διέψευσε κατηγορηματικά κάτι τέτοιο, λέγοντας ότι το μόνο που ήθελε ήταν να κάνει μια ιστορία εξωγήινης εισβολής και τίποτα παραπάνω.
Όπως και να το δει κανείς, το IOTBS παραμένει μια από τις κορυφαίες στιγμές του παγκόσμιου σινεμά Ε/Φ, με κρυφά νοήματα ή χωρίς. Προσωπικά προτρέπω τους πάντες να ξεπεράσουν όποια «κολλήματα» έχουν με τις ασπρόμαυρες, υποτίθεται ξεπερασμένες ταινίες Ε/Φ της περιόδου και να αναζητήσουν αυτήν την ιστορική ταινία. Το βέβαιο είναι ότι θα αλλάξουν τον τρόπο με τον οποίον βλέπουν τις παλιές χρυσές μέρες του σινεμά Ε/Φ. |
