Μια ηθοποιός ερωτικών ταινιών γίνεται «κούκλα από σάρκα» στα χέρια ενός σκηνοθέτη snuff ταινιών στην τελευταία της εμφάνιση.
Σχόλια:
Τι να πει κανείς επιτέλους γι αυτούς τους Ιάπωνες! Μπορεί να δείχνουν με την πιο ανατριχιαστική λεπτομέρεια τις πιο βέβηλες φρικαλεότητες που μπορεί να φανταστεί το αρρωστημένο μυαλό τους, αλλά το συννεφάκι θολούρας πάνω από τα γεννητικά όργανα δεν το αποχωρίζονται!
Μια τέτοια περίπτωση είναι και η πρώτη εκδρομή του Tamakichi Anaru σε ψευδό-snuff περιοχή. Το THE SNUFF REELS μπορεί άνετα να καταταχτεί στο είδος του 'Adult', γιατί περί τέτοιου πρόκειται στην ουσία, αν μπορεί κανείς να φανταστεί ταινία του είδους όπου όλα τα πλάνα εισχωρήσεων, κοντινά και μη, είναι σκεπασμένα από το συννεφάκι της θολούρας που λογοκρίνει κάθε τέτοια σκηνή! Τρελό; Μπορεί, αλλά μην φοβάστε! Κάθε ανατριχιαστική λεπτομέρεια τεμαχίσματος και κομματιάσματος των πρωταγωνιστών είναι δοσμένη σε όλο της το μεγαλείο, όταν η ταινία κάνει τη στροφή από το σεξ στο φρικαλέο ψευδό- snuff, τύπου GUINEA PIG 2: FLOWER OF FLESH AND BLOOD.
Το πρόβλημα είναι ότι ενώ το FLOWER... είχε και κάποια στάνταρντς παραγωγής και σκηνοθεσίας, το THE SNUFF REELS δεν έχει τίποτα τέτοιο. Είναι απλώς αυτό που θέλει να δείξει ότι είναι: ένα άρρωστο εργάκι, γεμάτο κακία και σαδισμό, μισογύνικο και μισάνθρωπο, χωρίς στάνταρντς παραγωγής, αλλά με μεγάλη ευρηματικότητα στις σοκαριστικές σκηνές.
Μια μικρή διευκρίνηση εδώ: η έκδοση που είδα, όπως και η άλλη «ταινία» (χρησιμοποιώ τον όρο με κάθε επιφύλαξη) του Anaru, SUICIDE DOLLS, είναι χωρίς υπότιτλους. Δεδομένου ότι τα Ιαπωνικά μου δεν είναι και στην καλύτερη δυνατή κατάσταση, το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να μαντέψω το διάλογο μεταξύ της καημένης Γιαπωνεζούλας, μάλλον απρόθυμης 'στάρ' ερωτικών ταινιών και του σκηνοθέτη στην αρχή της ταινίας. Κάτι όμως μου λέει ότι μάλλον θα εξηγεί τους λόγους που την ώθησαν να παίξει σε τέτοια ταινία, πόσο ανάγκη έχει τα χρήματα κλπ, κλπ.
Γενικά, το THE SNUFF REELS τουλάχιστον στο πρώτο περίπου μισάωρο είναι καθαρό πορνό, με έναν επιβήτορα να το κάνει στην νεαρή πρωταγωνίστρια χωρίς κάτι το ιδιαίτερο (εκτός βέβαια από το συννεφάκι της λογοκρισίας!). Το θέαμα σε αυτό το μέρος της ταινίας είναι επιεικώς βαρετό, σε σημείο που καταντάει ανυπόφορο, μιας και ό,τι ενδιαφέρον υπάρχει καταστρέφεται από την παράξενη αυτή λογοκρισία.
Μετά από αυτό, ο παραγωγός/ σκηνοθέτης μοιάζει να προτείνει στη φίλη μας πιο «ζόρικα» πράγματα, όπως για παράδειγμα να της κάνει κλύσμα, κάτι το οποίο δε μοιάζει να την ενθουσιάζει και πολύ! Μετά από την άρνησή της, ο σκηνοθέτης τα παίρνει στο κρανίο, την κοπανάει στο κεφάλι με ένα ρόπαλο του μπέηζμπολ, την δένουν στο κρεβάτι, και αρχίζει το γλέντι. Η Γιαπωνεζούλα μετατρέπεται στην «κούκλα σάρκας» του τίτλου, με ειδικά εφέ που θα κάνουν την τρίχα και του πιο σκληραγωγημένου σπλατερά να σηκωθεί όρθια. Τι να πω άλλο γι αυτό το κατασκεύασμα, εκτός από το ότι αν δεν υπήρχαν οι σκηνές με το συννεφάκι λογοκρισίας θα έστελνα στην αστυνομία την βιντεοκασέτα, παρακαλώντας τους να με πιστέψουν ότι δεν έχω καμία σχέση με αυτούς που το γύρισαν! Ναι, είναι τόσο φριχτό, τόσο που κάνει το AFTERMATH να μοιάζει σαν arthouse ταινιούλα της σειράς.
Δεν μπορώ να καταλάβω ποιος πραγματικά θα ευχαριστηθεί μία τέτοιου είδους ταινία, αλλά πάντως δίνω τα εύσημα στους τεχνικούς ειδικών εφέ. Η σκηνή με το κόψιμο της γλώσσας με ανατριχιαστική λεπτομέρεια και όχι μόνο αυτή θα μείνει (καλώς ή κακώς) χαραγμένη στη μνήμη μου για πάντα!
Φυσικά τα Αμερικανάκια τσίμπησαν κατευθείαν απ’ αυτό και άλλα παρόμοια τερατουργήματα από τη χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου, και έβγαλαν τα δικά τους AUGUST UNDERGROUND & MORDUM, που για να είμαι ειλικρινής δεν έχω δει ακόμα, και μεταξύ μας ούτε και πολυβιάζομαι μιας και οι «ειδικοί» μιλούν για νέα βάθη στον σαδισμό και την αποτελμάτωση. Πάντως αν τύχει και πέσουν ποτέ στα χέρια μου ίσως- επαναλαμβάνω ίσως- τα δω για να τα βάλω στο site, αλλά πρέπει να ξεκαθαρίσω ότι είμαι τελείως ενάντια σε τέτοιες άσκοπες ασκήσεις κακογουστιάς και σαδισμού.
Περιττό να τονίσω σε όσους σοκάρονται εύκολα να μείνουν όσο πιο μακρυά γίνεται απ’ αυτό το τέρας!