Μετά από το πυρηνικό ολοκαύτωμα οι γυναίκες διοικούν ένα πλανήτη στον οποίο οι άνδρες που μπορούν να γονιμοποιήσουν μια γυναίκα μετρώνται στα δάχτυλα του ενός χεριού. Ένας τέτοιος είναι ο Sam Hell, ο οποίος πρώτα πρέπει να σώσει μια ομάδα γυναικών από την Πόλη των Βατράχων που κατοικείται από επιθετικά βατραχόμορφα μεταλλαγμένα όντα.
Σχόλια:
Από τον τίτλο και μόνο θα περίμενε κανείς πολύ περισσότερη δράση και χαβαλέ απ’ αυτά που προσφέρει το HELL COMES TO FROGTOWN. Η παρουσία του κλασσικού «σταρ» των cult και b-movies της εποχής Roddy Piper υπό νορμάλ συνθήκες θα εγγυούταν κάτι τέτοιο, πόσο μάλλον όταν μαθαίνουμε ότι ο «σκληρός» Roddy είναι ο Sam Hell, ένας από τους ελάχιστους καρπερούς άνδρες που έχουν απομείνει σε έναν κόσμο που κυβερνάται από τις γυναίκες! Και δεν είναι μόνο αυτό.
Ο Hell πρέπει να πάει στην Πόλη των Βατράχων με τη συνοδεία δύο γυναικών- μελών της κυβέρνησης και να σώσει μια ομάδα από γόνιμες γυναίκες που έχουν αιχμαλωτιστεί από τους μεταλλαγμένους σε μορφή ανθρωπόμορφων βατράχων κατοίκους της πόλης, και μετά να.... αρχίσει δουλειά έτσι ώστε να εξασφαλιστεί η διαιώνιση του ανθρώπινου είδους, που είναι εξαιρετικά αμφίβολη. Οι υπεύθυνες για να είναι σίγουρες ότι ο Hell είναι του χεριού τους του φοράν μια ηλεκτρονικά ελεγχόμενη ζώνη αγνότητας η οποία θα εκραγεί α ο Hell απομακρυνθεί πολύ ή προσπαθήσει να αποδράσει, η οποία μάλιστα καθιστά το...εργαλείο της σωτηρίας του ανθρώπινου γένους ως «Κρατική Περιουσία»!
Από μόνη της η υπόθεση τοποθετεί το HELL COMES TO FROGTOWN σε γνώριμες περιοχές της δεκαετίας του ‘80 και προϊδεάζει για τρελή και παλαβή δράση. Η πραγματικότητα όμως δεν είναι ακριβώς έτσι, μιας και η ταινία αποφασίζει να κινείται σε καθαρά κωμικά πλαίσια, που μετά από λίγο γίνονται επαναλαμβανόμενα. Η ομάδα καταφθάνει στην Πόλη των Βατράχων αφού έχει περάσει η μισή διάρκεια της ταινίας, και πριν απ’ αυτό απλά βλέπουμε τις γουστόζικες φάσεις συμβίωσης του Hell με τις δύο γυναίκες- συνοδούς του, οι οποίες σε κάθε ευκαιρία θέλουν να δοκιμάσουν τις σεξουαλικές του ικανότητες.
Κάποια σκηνικά βγάζουν αρκετό γέλιο, αλλά το HELL COMES TO FROGTOWN ποτέ δεν φτάνει στην κορύφωση που θα του άξιζε, και αναπόφευκτα καταλήγει στη λίστα των ταινιών που είναι «τόσο κακές που είναι καλές». Σ’ αυτό φταίει και λίγο η μάλλον εσκεμμένη τάση να αποφεύγονται σκηνές βίας και γυμνού, υποθέτω λόγω του rating που θα ήθελαν οι παραγωγοί ώστε η ταινία να κάνει όσο πιο πολλά εισιτήρια γινόταν.
Πάντως υπάρχει λίγο γυμνό, κυρίως από την Sandahl Bergman (CONAN THE BARBARIAN), αλλά με τέτοια βασική πλοκή κανείς θα περίμενε πολύ περισσότερο.
Το ίδιο πάνω κάτω ισχύει και για τη δράση, η οποία είναι μεν αρκετή, με όλα τα στοιχεία που θα περίμενε κανείς από τον τίτλο της ταινίας. Πάντως προσωπικά θα προτιμούσα να είχε περισσότερη δράση στην Πόλη των Βατράχων, αντί για το χαβαλεδιάρικο τελευταίο μισάωρο που όμως δεν αποφεύγει τα ίδια και τα ίδια.
Κατά τα άλλα, οι ερμηνείες είναι ότι θα περίμενε κανείς κυρίως από τον εξωφρενικά ατάλαντο Roddy Piper, ενώ οι κυρίες είναι ταιριαστά υπερβολικές, πάντα στο b-movie πνεύμα της ταινίας.
Το πιο περίεργο απ’ όλα, πάντως, είναι ότι το HELL COMES TO FROGTOWN ακολουθήθηκε από 3 sequels!!! Στα sequels ο ήρωας παραμένει ο Sam Hell, που αυτή τη φορά δεν ενσαρκώνεται από τον Roddy Piper και είναι κατά πολύ κατώτερες του πρωτότυπου.
Η ερώτηση που έρχεται αυθόρμητα στο μυαλό είναι αν ήταν όντως τόσο μεγάλη επιτυχία ώστε να δικαιολογήσει τα sequels. Προσωπικά δεν το νομίζω, αλλά η λογική του Χόλυγουντ όσο αφορά τα sequels είναι μάλλον υλικό προς ψυχιατρική μελέτη.