Σχόλια: Τρίτη συνέχεια του "CANDYMAN" που γνώρισε πολύ μεγάλη επιτυχία διεθνώς την εποχή που βγήκε, ώστε οι 2 συνέχειές του ουσιαστικά δεν προκάλεσαν καμία έκπληξη στους φίλους του τρόμου όταν ανακοινώθηκαν.
Η πλοκή και αυτήν την φορά δεν είναι τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο απ’ όσα θα περίμενε κανείς. Μία από τα ίδια.
Βασανισμένη από εφιάλτες του Candyman και της δολοφονημένης μητέρας της, η Caroline ( Donna D'Errico) εγκαινιάζει μια αίθουσα τέχνης με έργα του προ-προ-προ παππού της, ο οποίος τυχαίνει να είναι ο Candyman, λίγες μέρες πριν την «Ημέρα των Νεκρών» στον Αμερικάνικό Νότο. Φυσικά, πείθεται με τον πιο γελοίο και γρήγορο τρόπο να αναφέρει το όνομά του 5 φορές μπροστά σε καθρέφτη κατά την διάρκεια των εγκαινίων, και ο χαβαλές αρχίζει.
Ο Candyman επιστρέφει, σκοτώνοντας τους περισσότερους φίλους και φίλες της, έτσι ώστε να την κάνει να πιστέψει σ’ αυτόν και να πάει μαζί του. Μπλέκουν και κάποιοι σκληρόπετσοι μπάτσοι στην ιστορία, οι οποίοι φυσικά δεν πιστεύουν στον Candyman, αλλά πιστεύουν όπως φαίνεται αρκετά στην αστυνομική βαναυσότητα για να αποσπάσουν πληροφορίες σχετικά με τους φόνους που λαμβάνουν χώρο.
Βάλε και μια άπαιχτη φάση κατά την οποία σε μια μυστική συγκέντρωση φανατικών goth-φρικιών οι παρευρισκόμενοι μαγεύονται από την ιστορία του Candyman και αποφασίζουν σε μία νύχτα να γίνουν θερμοί υποστηρικτές του, μέχρι φυσικά να τους «γαντζώσει» ο Candyman, και έχουμε ολοκληρωμένη την εικόνα αυτής της ταινίας.
Το CANDYMAN: DAY OF THE DEAD μοιάζει αισθητικά ολοκληρωμένο και με ικανοποιητικό Budget το οποίο φαίνεται, ατμοσφαιρικές σκηνές και αρκετά καλές σκηνές gore, με τη μερίδα του λέοντος να έχουν οι ξεκοιλιασμοί μέσω των αγαπημένων γάντζων του Candyman.
Έχει όμως και πολλά μειονεκτήματα, πιο χτυπητό από τα οποία είναι η επιλογή της πορνοστάρ Donna D'Errico για τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Τα πλούσια σωματικά της προσόντα και προσφέρονται στο θεατή ελάχιστα και δεν φτάνουν για να κρύψουν το γεγονός ότι δεν έχει επαφή με την ηθοποιία. Και σαν να μην έφτανε αυτό, όποτε βρίσκει τα δύσκολα επιδίδεται σε ενοχλητικότατα ουρλιαχτά που συνήθως συνοδεύονται από αστείους μορφασμούς, που φανερώνουν ότι μάλλον γύρισε αυτές τις σκηνές πολλές φορές μέχρι να πετύχει αυτό το επιθυμητό (;;) αποτέλεσμα! Άλλο καλό είναι, όταν θέλει να δείξει ότι φοβάται και κάνει κάτι φιλήδονα παιχνιδίσματα των χειλιών της που πιο πολύ θα ταίριαζαν σε πορνοταινία, προκαλώντας άθελά της το αβίαστο γέλιο των θεατών.
Αληθινός και μοναδικός πρωταγωνιστής είναι φυσικά ο Tony Todd, ο οποίος συμμετείχε και στην παραγωγή, που η βαθιά φωνή του και πειστική ερμηνεία του τον κάνουν ίσως το μοναδικό στοιχείο της ταινίας που λειτουργεί σωστά. Όμως, χαντακώνεται από το προβλέψιμο σενάριο, ιδίως στο τέλος, όπου η ηρωίδα τον ξεφορτώνεται ουσιαστικά χωρίς να προκαλέσει καμία αντίδρασή του, αλλά ούτε και από τη την εντελώς μονοδιάστατη και κλισσαρισμένη προσέγγιση του Turi Meyer που δείχνει ότι δεν έχει κανενός είδους συναισθήματα για την ταινία που γυρίζει με εντελώς απρόσωπο τρόπο.
Γενικά, παγερά αδιάφορη και αχρείαστη συνέχεια του "CANDYMAN", που έχει περάσει στην αφάνεια, και όχι άδικα, παρ’ όλες τις (κυρίως ανεπιτήδευτες) προσπάθειες της παραγωγής να του δώσουν μια ποιότητα «τόσο κακό που είναι καλό». Τουλάχιστον όπως φαίνεται είναι η τελευταία!
Μόνο για οπαδούς του Todd και για συλλέκτες που θέλουν να έχουν ολοκληρωμένη την τριλογία του "CANDYMAN". | 
