Σχόλια:  Μετά το DEATH WISH ο Charles Bronson καθιερώθηκε ακόμα περισσότερο στις συνειδήσεις όλων των fans ταινιών δράσης σαν ο αδυσώπητος σκληρός του Αμερικάνικου σινεμά, έναν ρόλο που είχε από πριν καβατζωμένο από τις προγενέστερες εμφανίσεις του σε πασίγνωστα γουέστερν και πολεμικές ταινίες.
Από το 1972, δύο χρόνια πριν από την κυκλοφορία του DEATH WISH, ο Bronson είχε αρχίσει τις εμφανίσεις σε βίαια αστυνομικά και γκανγκστερικά θρίλερ, πάντα με το γνωστό αγαπημένο του ύφος, ουσιαστικά επαναλαμβάνοντας τον ίδιο ρόλο, του σκληρού αλλά καλόκαρδου μοναχικού «ήρωα», που οι καταστάσεις τον σπρώχνουν στα άκρα με αποτέλεσμα να πάρει τα όπλα.
Το MR. MAJESTYK είναι ένα από τα πολύ καλά δείγματα τέτοιας ταινίας για τον Bronson, που εδώ υποδύεται τον Vince Majestyk, έναν πρώην κατάδικο με πολυετή θητεία στις ειδικές δυνάμεις του Αμερικάνικου στρατού.
Ο Majestyk έχει υπό την εποπτεία του ένα χωράφι που παράγει καρπούζια και το έγκαιρο μάζεμά τους είναι η πρώτη του προτεραιότητα. Όμως, για το μάζεμα ο Majestyk χρησιμοποιεί μόνο έμπειρα εργατικά χέρια, που βρίσκει στο πρόσωπο αλλοδαπών Μεξικάνών εργατών. Αυτό, φυσικά, δεν αρέσει και πολύ σε έναν ντόπιο εργατοπατέρα που θέλει σώνει και καλά να προσλάβει ο Majestyk λευκούς ντόπιους εργάτες.
Έτσι πηγαίνει με τον τσαμπουκά στο χωράφι και με την απειλή όπλου προσπαθεί να πείσει τον Majestyk να πάρει τους δικούς του εργάτες. Φυσιολογικά, ο Majestyk αποσπάει το όπλο, και του δίνει ένα καλό μάθημα μπροστά στους προστατευόμενους εργάτες του. Αυτός δεν το παίρνει και πολύ καλά, οπότε κάνει μήνυση για επίθεση στον Majestyk, ο οποίος γρήγορα βρίσκεται στη φυλακή, μιας και στην αστυνομία δεν δείχνουν και ιδιαίτερα πρόθυμοι να πιστέψουν την εκδοχή του.
Πηγαίνοντας προς τη φυλακή, ο Majestyk τυχαίνει με έναν εξαιρετικά επικίνδυνο πληρωμένο δολοφόνο που έχει σκηνοθετήσει την θεαματική και αιματηρή απόδρασή του. Όμως ο Majestyk, σε μια προσπάθεια να εξασφαλίσει την ελευθερία του για να μαζέψει την πολύτιμη σοδειά τον απαγάγει κατά τη διάρκεια της απόδρασης και προσπαθεί να συνάψει συμφωνία με την αστυνομία για να τον παραδώσει.
Φυσιολογικά, ο επικίνδυνος φονιάς Frank Renda με τη βοήθεια της δικηγόρου του Lee Purcell καταφέρνει να ξεγλιστρήσει και πλέον έχει έναν και μόνο στόχο. Να εκδικηθεί τον Majestyk που τον χτύπησε, τον ταπείνωσε και του στέρησε την ελευθερία. Έτσι βάζει στον στόχο το μοναδικό πράγμα για το οποίο ενδιαφέρεται πραγματικά ο Majestyk, την πολύτιμη σοδειά του και το πλήρωμα από Μεξικανούς εργάτες. Όταν μάλιστα φτάνει σε σημείο μαζί με τους γορίλες του να σπάσουν τα πόδια στον έμπιστο του Majestyk, ο τελευταίος παίρνει τα όπλα.
Θα συμφωνήσετε ότι το σενάριο του MR. MAJESTYK δεν διεκδικεί κανένα βραβείο πρωτοτυπίας, αλλά στην τελική δε νομίζω ότι αυτό είναι το στοιχείο που ψάχνει κανείς στα θρίλερ δράσης του Charles Bronson. Μάλλον το αντίθετο! Τσαμπουκάδες, σκληρές ατάκες και αρκετή δράση είναι τα στοιχεία που μετράνε, και το MR. MAJESTYK έχει αρκετά τέτοια.
Ιδίως μάλιστα αν κάποιος είναι ιδιαίτερα ελαστικός με τις παιδικές αφέλειες στην ιστορία, που απλά χρησιμεύουν για να τσαμπουκαλέψουν τον Bronson ώστε να αρχίσει την εκδίκησή του, ίσως να ξεχωρίσει στο MR. MAJESTYK μια από τις καλύτερες και πιο ψυχαγωγικές ταινίες του μεγάλου Charlie στην προ- DEATH WISH εποχή.
Τα στοιχεία του MR. MAJESTYK που αρέσουν είναι αρκετά, εκτός από την επιβλητική παρουσία του Bronson που από μόνη της φτάνει. Πρώτα απ’ όλα η πλούσια δράση, με σκηνές που ξεχωρίζουν τη μάχη στην απόπειρα απόδρασης του Frank Renda και το αξέχαστο κυνηγητό με το φορτηγό της Ford να τρώει με το κουταλάκι τα βουνά της Αμερικάνικης επαρχίας. Αξίζει μάλιστα να σημειώσουμε ότι το συγκεκριμένο αμάξι ήταν του κουτιού, απείραχτο για τις ανάγκες τις ταινίας, κάτι που έκανε τη Ford να χρησιμοποιήσει πλάνα της στην διαφημιστική καμπάνια του φορτηγού για να επιδείξει πόσο ανθεκτικά και σκληροτράχηλα είναι τα φορτηγά τους!
Δεύτερο, η φοβερή ερμηνεία του Al Lettieri στο ρόλο του κακού, που αν και σε ορισμένα σημεία ο χαρακτήρας του αγγίζει το κωμικό μιας και για επαγγελματίας δολοφόνος μοιάζει λίγο συγκρατημένος στο να ασκήσει βία, ακόμα και αν οι γύρω του συνεχώς του τη «σπάνε» και κάνουν χαζομάρες που υπονομεύουν τα σχέδιά του. Αυτό ίσως να είναι και το κύριο μειονέκτημα της ταινίας, ότι δηλαδή ο χαρακτήρας του κακού απέχει πολύ από τους βιαστές δολοφόνους του 10 TO MIDNIGHT και του DEATH WISH, σε σημείο που κανείς μπορεί να αναρωτηθεί αν το αιματηρό του τέλος στα χέρια του Bronson ήταν πραγματικά αναγκαίο. Λεπτομέρειες, πάντως, μιας και ο Lettieri έχει τις καλύτερες ατάκες στην ταινία, και είναι με διαφορά η ερμηνεία που κλέβει το χειροκρότημα, μιας και ο Charlie κινείται στα γνωστά του ανέκφραστα επίπεδα που όλοι αγαπήσαμε.
Οι γυναικείες παρουσίες, και ιδίως της Lee Purcel που έχει και περισσότερη συμμετοχή στα δρώμενα είναι μεν εξωτικές, αλλά προβλέψιμες και ολίγον τι κλισσαρισμένες, όπως συνήθως σε ταινίες του είδους. Πάντως καμιά τους δεν βιάζεται αυτή τη φορά!
Εγώ πάντως, μετά την προβολή του MR. MAJESTYK κατάλαβα κυρίως ένα πράγμα. Ότι όταν λέμε για «σκληρούς» του Χόλυγουντ πότε δεν υπήρξε αληθινή σύγκριση του Bronson με άλλους παραδοσιακά σκληρούς ηθοποιούς. Το «πέτρινο» και ανέκφραστο ύφος του Charlie καθώς και οι μονοδιάστατοι χαρακτήρες του τον καθιστούν με διαφορά τον πιο βαρύ, ασήκωτο και αρρενωπό σκληρό της Αμερικάνικης κινηματογραφικής βιομηχανίας, που ακόμη και σήμερα δεν έχει βρει κάποιον στα ίδια επίπεδα, ούτε ακόμα και τον «πολύ» Clint Eastwood, με τον οποίο οι συγκρίσεις είναι λογικές λόγω της θεματολογίας των ταινιών του.
Και μην ξεχνάτε ότι και ο βασιλιάς των σύγχρονων b-movies, Quentin Tarantino, λογικά συμφωνεί με αυτό, κάτι που φαίνεται από τις αναφορές των ηρώων του στον μεγάλο Charles! Θυμάστε την ατάκα του Mr. White στο RESERVOIR DOGS όταν εκπαιδεύει τον Mr Orange για τη ληστεία; «Αν κάποιος νομίσει ότι είναι ο Charles Bronson, σπάστου ένα από τα δάχτυλα, το μικρό»!
|
